NEW ZEALAND, SOUTHERN ISLAND 2

Hallo! Hier is hij dan, de allerlaatste update van deze reis want de 5 maanden zitten er alweer op. natuurlijk deel ik nog even de laatste verhalen met jullie!!

Na Queenstown ging de trip door het diepe zuiden beginnen. We zijn naar Milford Sound gereden en onderweg was het vreselijk bewolkt en heeft het hard geregend. De weg ernaartoe was mooi, tussen de bergen door met verschillende kleine watervallen die je alleen kan zien als het zoveel regent. Ook zijn we letterlijk door een berg gereden. Iedereen die zn adem in kon houden van het begin tot het eind van de tunnel had een shotje gewonnen. Maar de tunnel was veel te lang... Milford Sound had eigenlijk een "fjord" moeten heten in plaats van een "sound". Het is namelijk geen opgedroogde rivierbedding maar een inham die is uitgesleten door gletsjerwerking. Net voordat we er aankwamen brak het zonnetje een beetje door, kwamen we weer goed weg. De cruise door Milford Sound duurde 1,5 uur en was echt prachtig. Heel de omgeving, de bergen, watervallen, waar we zelfs nog half onderdoor gingen, de zeehonden op de rotsen.... S avonds hebben we geslapen op Gunn's Camp, een afgelegen kamp met cabins en heel basic. Stroom tot 10 uur, geen waterkoker of broodrooster, houtkachels overal. En ik heb het die nacht nog nooit zo koud gehad. We hadden het kacheltje al aangedaan, maar zijn toch allemaal met onze warme kleren ons bed ingekropen.

Vanaf Gunn's Camp gingen we door naar Invercargill wat de laatste grote stad is voordat je naar Steward Island gaat. Alleen is dat best duur en je kan er alleen vogels kijken, niet echt mijn ding. Toch stapten er heel veel mensen van de bus af. Invercargill was dood toen we er aankwamen, bleek het natuurlijk goede vrijdag te zijn... alle winkels waren dicht en er liep werkelijk waar niemand over straat. De mensen hier nemen deze dag heel serieus, zo mag je bijvoorbeeld geen alcohol kopen. Vroeger was het zelfs illegaal als je je winkel / café / restaurant open deed op deze dag! Alleen de bios was open, dus na een $5 pizza van Dominos hebben we "London has fallen" gekeken. Mooie film, maar best confronterend in deze tijd...

Met een lokale bus ben ik naar Dunedin gereisd aangezien de stray bus hier niet komt. Het was 3 uurtjes rijden en na het inchecken had ik bijna de hele middag nog. Ik ben naar de bekende Baldwin Street gelopen, de steilste bewoonde straat ter wereld. Het was al een uur lopen om er te komen en dan moet je natuurlijk ook wel de straat "beklimmen". Terug in het hostel bleek Jurgen hier ook te zitten die ik in Rotorua al had ontmoet. We hebben lekker een curry gemaakt en aan de appel cider gezeten.

Samen met Jurgen en Tessa, die gisteren aangeschoven was en haar paaseitjes van de Hema met ons heeft gedeeld, hebben we de streetart van Dunedin bekeken. Met een plattegrond hebben we de hele route gelopen en best wat mooie en interessant schilderingen gezien. Afscheid genomen van Jurgen en een uur later begon het weer maar eens te regenen en omdat het Pasen is, is alles dicht. Heb met Tessa een film gekeken in het hostel.

Debra bleek hier gisteren ook aangekomen te zijn dus hadden nog even snel afgesproken en een aantal winkeltjes gekeken die nu wel open waren. S middags had ik de bus alweer naar Invercargill waar ik pas rond 18.00 weer aankwam. En zó koud dat het was, heb ik zelfs het kacheltje aangedaan wat we in de kamer hebben...

Terug voor een nachtje naar Queenstown met een mooie route door de "Catlins". Veel grote vlaktes en bergen met mega veel schapen overal. Nieuw Zeeland telt 4,5 miljoen inwoners en 4 miljoen schapen. Vreemd idee..... Onderweg zijn we nog gestopt bij een strandje waar vaak dolfijnen gespot worden. En ja hoor, van heel ver weg zagen we er een aantal. Je kon de zee induiken maar het regende en het water was ijskoud! Ook zijn we op het meest zuidelijke puntje van het zuider eiland geweest, een dorpje genaamd Bluf. Vanaf hier ben je nog maar 4810 km verwijderd van de zuidpool. Het was een vreselijk lange dag in de bus vandaag dus na aankomst in Q'town om 20.30 hebben we nog even een klein rondje gelopen voordat we al vroeg op bed lagen.

Vandaag al op tijd door naar Mt.Cook wat de hoogste berg van Nieuw Zeeland is. Met zijn 3720 meter is hij al van ver te zien. Een aantal jaren geleden was hij nog 30 meter hoger maar het topje is afgebroken...?? (Dat werd mij in ieder geval verteld) Deze berg wordt veel gebruikt door bergbeklimmers die trainen om bijvoorbeeld de Mount Everest te beklimmen omdat Mt.Cook blijkbaar niet te voorspellen is en het lastig is om haken en kabels in te slaan. We hadden s middags prachtig weer en hebben de "Hooker Valley Track" gelopen. Prachtige wandelroute richting de gletsjer. We sliepen die nacht in een hotel dat omgebouwd was tot hostel met als resultaat dat we een bad hadden in de badkamer waar ik met dit koude weer lekker gebruik van heb gemaakt.

Op naar Lake Tekapo, een heel klein dorpje gelegen naast een prachtig meer. Ik sliep in Tailor Made Backpackers, een heerlijk klein, gezellig en huiselijk hostel. Ik kwam al gelijk in gesprek met Stefanie, een Duitse dame. Aangezien het zulk prachtig weer was vandaag zijn we maar gelijk Mt.John gaan beklimmen. Duurde iets van 3 uurtjes en je had een prachtig uitzicht over het meer. Bovenop deze berg staan ook hokjes met telescopen om de sterren te bekijken. In deze omgeving is het blijkbaar zo donker dat het ideaal is voor sterren kijken. In de tussentijd moest ik voor 1 nachtje van hostel wisselen omdat ze volgeboekt zaten. Kwam ik op de laatste dag Jurgen weer tegen. Na 2 dagen bewolking was het de laatste dag hier wel zonnig en hebben we een wandeling gemaakt langs het bos met rood met witte paddestoelen maar het weer sloeg snel om dus we maakten rechtsomkeer. Tijdens het rummikubben kwam het zonnetje weer tevoorschijn en hebben we daar lekker van genoten met een flesje wijn.

Na 4 nachten Tekapo stapte ik weer op de bus. Op naar Rangitata waar de meeste mensen gaan white water raften omdat de rivier hier zo wild is. Ik heb dat vorig jaar in Nepal al een keer gedaan dus hoefde niet nog een keer. We kwamen terecht in een hostel in "the middle of nowhere" en omdat het weer maar eens regende en best koud was hebben we met een hele groep lekker bij de kachel gezeten, gekletst en filmpje gekeken. Het leuke aan dit hostel was dat ze stapelbedden hadden met 3 bedden boven elkaar. Toch wel spannend als je er s nachts uit moet en halverwege denkt dat je al op de grond bent haha.

Half 6 ging de wekker want deze bus ging verder naar het noorden van het zuider eiland. Ik stapte er in Christchurch bij het vliegveld af. Raar om hier al te staan want ik ga nog niet naar huis... Met de bus ben ik naar het centrum gegaan waar ik al vroeg met Jurgen afgesproken heb. We hebben een rondje door het centrum gelopen. Veel mensen slaan deze stad over maar ik vond het best interessant. Na de hevige aardbeving in 2011 is de stad nog steeds in wederopbouw. Overal zijn ze bezig met constructies en zie je lege vlakken. Bij de 185 empty chairs was ik wel even stil. Het is ter nagedachtenis aan de 185 mensen die zijn overleden tijdens de aardbeving. Ook staat er nog een kathedraal die half afgebrokkeld is en de City Mall die nog half bestaat uit zeecontainers die ze tijdelijk gebruiken om het leven toch door te laten gaan.

En nog maar een vroegertje, 7 uur de bus weer in naar Kaikoura. Gelukkig sliep ik in YHA afgelopen nacht wat maar 1 minuut lopen is van de bushalte. Fijn om aan het eind van de reis nog even bij de zee te zijn. Na het inchecken ben ik lekker met mn muziekje op de "Peninsula Track" gaan lopen. Prachtige route met héle mooie uitzichten. Ik heb zeehonden gezien en héél ver in de verte een aantal dolfijnen. Kijk nu al uit naar morgen, dan ga ik met ze zwemmen!!!

Om 08.15 moesten we inchecken bij de "dolphin encounter" en wat hebben we er een zin in. Heel onze kamer gaat, dus dat is wel grappig. Na het passen van de allerdikste wetsuit die ik ooit aan heb gehad en de flippers en snorkels, werden we met de bus naar de pier gebracht vanwaar de boot vertrok. Er gingen 2 boten tegelijk met ongeveer 16 personen per boot. Het was een stralende dag, fris windje maar het zonnetje scheen. Bij het zien van de eerste dolfijnen werden we flink enthousiast. En wat waren er véél! En toen het water in, zooo koud maar dat ben je al snel vergeten als je al die spelende dolfijnen rond je heen ziet. Het zijn "dusky" dolfijnen die met honderden en soms zelfs duizenden tegelijk leven. We moesten veel geluid maken omdat ze daar op af komen en ook onder water duiken en rondjes draaien. Zo grappig om te zien dat ze je na willen doen! Ik heb wel 5 minuten lang met dezelfde dolfijn aan het spelen geweest en dat terwijl ze 100% in het wild leven. We zijn 3 keer het water in geweest. Daarna zijn we nog een stukje gaan varen en konden we foto's nemen. Geweldig dat ze zo met de boot meezwemmen en 1 dolfijn was zijn macho gedrag aan het showen met een aantal gave sprongen. Wat een geweldige dag!

Ondertussen ben ik weer terug aangekomen in Christchurch voor 2 nachtjes voordat ik van het meest zuidelijke internationale vliegveld weer terug vlieg naar Nederland. Heb niet de meest geweldige vlucht uitgekozen met 3 tussenstops: Sydney, Bangkok, Dubai, waardoor ik er volgens mij 32 uur over doe haha. Maar als alles op tijd verloopt, sta ik 12 april rond 13.00 uur weer op Nederlandse bodem.

Weer kan ik terug kijken op een prachtige reis en heb ik weer veel mooie dingen mogen zien en beleven. Bedankt voor alle mensen die ik ontmoet heb en iedereen die me via deze weg gevolgd heeft!! Wie weet tot de volgende keer ;-)

Liefs Maris

NEW ZEALAND, SOUTHERN ISLAND 1

Hey hey,

Hieronder lezen jullie alles over wat ik op het zuider eiland van Nieuw Zeeland heb meegemaakt!

Nog een maand te gaan en die ga ik besteden op het zuider eiland. Om 08.00 namen we de Bluebridge Ferry naar de "overkant", een tripje dat 4 uur duurde. We hadden heerlijke stoelen aan boord in de bioscoop kamer en hebben 2 films gekeken om de tijd te doden. Opstaan wilde je niet, want de zee was best ruig en naar buiten kon je bijna niet door de wind. In Picton stond de bus op ons te wachten die ons naar Abel Tasman National Park bracht.

En vandaag gaan we lekker kajakken. De zee was best ruig dus het was flink peddelen. Iedereen ging op een tour maar Debra en ik en een Duits stelletje hadden gewoon een kajak voor een hele dag gehuurd. We zijn langs de kust van het nationaal park gepeddeld langs mooie kleine strandjes. Het was bewolkt met best wat wind wat het dus ook zo moeilijk maakte om het strand op te komen omdat de golven zo sterk waren. Gelukkig konden we alles op ons eigen tempo doen. Zo konden we op ons gemakje langs Esmeralda Island om naar de zeehonden te kijken. Toen we terug gingen was het laag tij waardoor er een zandbank was ontstaan met daarvoor flinke surfgolven. 1 golf "pakte" onze kajak op en mee werden we half omgedraaid. Toen een andere golf ons raakte voelden we de kajak schommelen en zijn we gekapseisd. We waren best geschrokken want je zit soortig van vast in de kajak door een soort wetsuit die over je benen gaat. Toen we er terug in wilden klimmen sloegen we nog een keer om. Achteraf konden we er best hard om lachen, ondanks de schrik en het kwijtraken van onze zonnebrillen.

Spierpijn van al dat gepeddel gisteren. Even wat ontspanning. We waren vanochtend verhuisd van hostel omdat het personeel in het vorige hostel onbeschofte lui waren. Ons nieuwe hostel is een boerderij met cabins. Grote open ruimte en bijna geen mensen. Na een kleine wandeling besloten we om het lekker rustig aan te doen vandaag. Is alweer lang geleden, een dagje zonnen en dat is precies wat we vandaag gedaan hebben.

Samen met Debra ging ik het nationaal park te voet bekijken. We besloten om de 11,8 km naar Anchorage Point te lopen. Prachtige wandeling langs de kust en door de bossen met mooie uitzichten. De verschillende kleuren van het water is zó mooi! We hebben er 3 uurtjes over gedaan. Bij de eindbestemming hebben we nog even op het strand gechilt voordat we de watertaxi terug namen.

Op naar Westport wat eigenlijk alleen maar een overnachtingsstop is. Het eerste wat we hier gedaan hebben is nieuwe zonnebrillen gescoord in de $1 winkel en boodschappen gedaan voor de volgende bestemming. In het hostel hebben we tot laat buiten zitten kletsen.

Door naar Franz Josef wat bekend staat om ziin gletsjer. Onderweg ernaartoe hebben we verschillende kleine wandelingen gedaan waaronder naar de Pancake Rocks, rotsen die uit verschillende lagen steen bestaan waardoor ze dus op pannenkoeken lijken. Het hostel waar we verbleven zag er veelbelovend uit, maar helaas. Super kleine kamer waar je je kont niet kon keren, slechte matrassen, kraakbedden en op 1 verdieping maar 3 wcs voor 60 mensen. Als we dat maar 2 nachten kunnen overleven haha.

Voor vandaag hadden heel wat mensen een heli hike geboekt. Dat is een tour waarmee je door een helikopter op de gletsjer wordt afgezet en vervolgens een aantal uur over het ijs loopt. Helaas werd alles voor vandaag gecanceld vanwege de zware bewolking en de vele regenval van gisteren en vanacht, heel de paden zijn weggespoeld en moeten opnieuw uitgehakt worden. Ook is er 6 maanden geleden een helikopter crash geweest met doden dus ze nemen geen risico's. Blijkbaar word deze tour gemiddeld 170 keer per jaar geannuleerd. Balen natuurlijk! Toen besloten we om maar naar de voet van de gletsjer te lopen. Er is al veel verdwenen van deze gletsjer en ze schatten dat binnen 20 tot 30 jaar bijna alles gesmolten is. Aangekomen bij het begin was het zo zwaar bewolkt dat we bijna niks meer konden zien. Een Nederlandse jongen en ik zagen het niet meer zitten en zijn terug gelift. Ook weer een ervaring en werden al binnen 10 minuten opgepikt!

En dan word je wakker en dan staat er geen wolkje aan de hemel.... toch was alles voor vandaag ook geannuleerd, voelen we ons tenminste niet zó slecht.... Vandaag gaan we naar Wanaka, het kleine zusje van Queenstown. Onderweg hebben we een stop gemaakt bij een spiegelend meer waar we omheen gewandeld hebben. Prachtig en in de verte kon je Mt Cook zien met zijn besneeuwde toppen. Bij een strand zijn we gestopt voor lunch maar daar werden we aangevallen door zandvliegen en die zijn echt 1000 keer erger dan muggen! Laatste stop was bij de Blue Pools. De rivieren hier zijn kraakhelder en zo mooi van kleur. Ze lokken je uit om erin te springen maar daar is het helaas toch te koud voor.

Ik blijf 4 nachten hier in Wanaka. Is weer wel even lekker om ergens iets langer te verblijven in plaats van dat heen en weer gevlieg. Het is de laatste dag samen met Debra na 2 weken samen en dat sluiten we in stijl af, met nog maar eens een wandeling. Wel een mooie, een heel stuk op het gemakje langs het meer. Af en toe een rustmomentje en genieten van het uitzicht. S avonds brood met dipjes gegeten en een lekker wijntje in het hostel.

Regen, regen en nog eens regen. Het lijkt Nederland wel haha. Had een vreselijke nacht met iemand op de kamer die verschrikkelijk, maar dan echt verschrikkelijk snurkte. Zó hard dat ik s nachts uit bed ben gegaan en een uur in de keuken heb gezeten met een thee en boterhammen met nutella... maar na die korte nacht wilde ik toch iets gaan doen maar na 10 minuten lopen om de poging te doen om een berg te beklimmen besloot ik dat ik geen verzopen kat wilde zijn. Samen met Jaqueline die ik op de bus ontmoet heb, hadden we afgesproken in een cafeetje om iets te drinken. Wat te doen op een regenachtige dag, juist, naar de bios. En laat hier nou net een speciale bioscoop zijn. Paradiso, met geen stoelen in de zaal maar allemaal verschillende soorten banken, hoe heerlijk! Hebben de Revenant gekeken en konden de bios maar met moeite verlaten!

En dan is het alweer de laatste dag hier. Vandaag was het gelukkig droog. Gewapend met mn muziekje heb ik nog een poging gedaan om Mt Iron te lopen. Lekkere wandeling maar wel flink buiten adem toen ik de top bereikt had. En gelukkig toch nog beloond met een mooi uitzicht. De rest van de dag heb ik een beetje in het hostel rond gehangen.

Op naar Queenstown, de stad van de extreme activiteiten. Hier kun je echt alles doen wat met adrenaline te maken heeft, als je portemonnee maar dik genoeg is. Ik heb even staan kijken bij de bungeejump maar vond mn skydive al extreem genoeg! We waren er niet al te vroeg dus na onszelf opgefrist te hebben zijn we eerst voor de bekende "fergburger" gegaan. Deze tent kent ondertussen iedereen en je kan Queenstown echt niet verlaten zonder de burgers geproefd te hebben. Er staat wel altijd een lange rij, ondanks dat ze maar 1 uur per dag gesloten zijn om schoon te maken en bij te vullen... 23 uur open! Maar zeker de moeite waard. Samen met Jacqueline zijn we de barretjes langs gegaan en de "below zero" ice bar was toch wel heel leuk, wat hebben we daar een lol gehad. Gekke foto's gemaakt, lekker drankje gedronken, achter de bar gestaan en met het ijs gespeeld. Na 1,5 uur werd het toch wel koud haha. En tjsa, dat is dan ook vooral wat iedereen hier in Queenstown doet, continu drinken. Zo dus ook weer de volgende dag, na het allergrootste ijsje dat ik ooit in mn leven heb gezien naar binnen gewerkt te hebben, gingen we maar weer aan de flessen wijn op een grasveldje bij het meer. Na 3 nachten was het toch wel oké om hier weg te gaan. Je zou nog een alcoholist worden...! ;-)

Ondertussen ben ik vlakbij het zuidelijkste puntje van Nieuw Zeeland en besef ik me maar al te goed dat ik nog maar 2 weekjes heb voordat ik weer naar huis ga. Ik ga er dus nog even lekker van genieten en voor jullie komt er sowieso nog een update aan!!

Liefs, Mariska

NEW ZEALAND, NORTHERN ISLAND 2

Hallo allemaal,

Hier een niet al te lange update over de laatste avonturen die ik heb meegemaakt op het noorder eiland!

Na de vulkanische meren en hobbiton gezien te hebben had ik nog 2 dagen in Rotorua. Samen met Vanessa, een Zweeds meisje, wilden we een wandeling maken in de red woods. Het was niet makkelijk om er te komen aangezien het niet echt duidelijk aangegeven stond als je er lopend naartoe ging. Onderweg natuurlijk verdwaald en toen ik de weg vroeg aan een ouder echtpaar waren ze zo lief om ons een lift te geven. We hebben de 7km wandeling gedaan in het bos met hele mooie uitzichten onderweg en de bomen zelf waren echt gaaf. Wat de naam al zegt, rood, en ook mega hoog.

Laatste dagje in dit heerlijke dorpje. Helaas was het een triestige dag met heel veel regen. Het enige wat we vandaag gedaan hebben: rondgeneusd in de Warehouse (een soort primark met allemaal goedkope dingen)

En dan is het ineens alweer 1 maart, de officiële start van de herfst hier in Nieuw Zeeland. Tegen de middag reden we richting Lake Aniwhenua. Daar aangekomen konden we zien hoe ons avondeten werd voorbereid. We krijgen een traditioneel maal, genaamd "Hangi", wat onder de grond gekookt word. Er wordt een redelijk diep gat in de grond gegraven waarin ze speciale stenen leggen die verwarmd worden. Vervolgens wordt het eten er in speciale rekken ingelegd, hetgene wat langer moet koken onderop. Er worden natte doeken overheen gelegd, daarna een zeil en dan aarde. Op deze manier word alles langzaam gestoomd en zo deed de vroegere generatie dit al. Normaal gesproken doen de mensen hier dit alleen met een begrafenis of trouwerij of wanneer ze heel veel mensen bij elkaar hebben. Het traditionele proces duurt uren maar omdat wij de stenen door middel van een gasbrander hebben verwarmd duurde het maar 2 uur en het was echt héérlijk!!!

Op naar Taupo. Onderweg zijn we gestopt bij een hotpool waarin we gezwommen hebben. Het water in deze rivier was ongeveer 39 graden dus dat was heerlijk. Eenmaal terug in de bus kreeg ik een apart gevoel want vandaag ga ik...... SKYDIVEN! Met een limo werd ik samen met 2 anderen opgehaald en naar het vliegveld van Taupo gebracht. Na het introductie praatje werd ik in een harnas gehesen en toen werd ik toch wel redelijk nerveus. Alles word op film vastgelegd en na ingestapt te zijn in het roze vliegtuig ging alles heel snel. Het uitzicht vanuit het vliegtuigje was heel mooi, zo over het grootste meer van Nieuw Zeeland. Bij 12000feet ging er een alarm af en sprong de eerste persoon eruit. De rest van ons deed de 15000feet, oftewel 4,3km. In de tussentijd kregen we een zuurstofmasker omdat de luchtdruk heel slecht is zo hoog in zo een klein vliegtuig. En toen ging de deur open.... 1 voor 1 werden we eruit geduwd. Ik was als 1 van de laatste. Zittend in het deurgat, harnas vasthouden, hoofd naar achteren en gáán. En wauw, wat een gaaf gevoel is die vrije val!! Niet te omschrijven!!! Heb regelmatig geschreeuwd dat het geweldig is. Met 200km/u val je in een minuut tijd een heel stuk naar beneden voordat de parachut geopend word. Het lijkt langer te duren maar toch is het heel snel voorbij. Ik mocht zelf nog even de parachute besturen voordat we weer veilig op vaste grond stonden. Wow!! Aangekomen in het hostel zag ik Vanessa weer en 2 Nederlandse jongens. Met hun heb ik lekker rond gewandeld (adrenaline eruit schudden) en hebben we een heerlijk familie diner gemaakt.

Samen met 2 jongens (Nederlander Jurgen en Duitser Fred) heb ik de streetart bekeken die Taupo te bieden heeft. Er was zelfs een hele route voor uit uitgestippeld. S middags lekker aan het meer gelegen en zelfs nog even gezwommen. Rond een uurtje of 22.00 zijn we 3km gaan lopen richting de hotpools, gewapend met bier en chips. Vanuit een hoger gelegen gebied kwam het hete water naar beneden wat zich mengt met de koude rivier. Precies ertussenin is dus een heerlijke temperatuur. We hebben daar een aantal uur zitten chillen voordat we rond 02.00 ongeveer weer terug waren.

Op naar Blue Duck Station in Whakahoro, een speciale stop van de Stray bus. Het was een lange rit, vooral het laatste stuk wat over smalle kronkelige weggetjes ging. Maar wat een prachtige natuur rondom. Eind van de middag kwamen we aan en hebben we een groepsdiner gedaan. Argentijnse gehaktballen van de BBQ met aardappel, salade en pruimen kruimeltaart na. S avonds hadden we een gezellig feestje rondom het kampvuur met het spelen van drankspelletjes.

Vroeg uit de veren om te gaan jagen. Na de nodige informatie over wat we wel en niet mochten schieten, konden we eerst oefenen. Voor mij de eerste keer dat ik zo een geweer afschoot. Liggend op de grond, het scherpstellen van je doel en dan de trekker overhalen. Wow, wat een kracht maar gaaf om gedaan te hebben. Ze gaan hier regelmatig op jacht naar geiten. Ze zijn een plaag en eten gewassen op. Met een buggy zijn we een heel stuk het terrein op gereden. Klimmend over de heuvels en bergen zagen we eindelijk een paar geiten. Toen we dichterbij waren konden we ze niet meer zien maar van een afstand zagen we een groep anderen. 1 van de jongens (we waren met zn 3en) heeft een geit geschoten. De andere 3 renden ervandoor maar bleven na een aantal seconden toch beduusd staan. De 2e jongen kon er dus ook 1 schieten. Toen ik de kans kreeg wilde ik het toch niet omdat het niet echt moet en ook omdat ik het best zielig vind. En gelukkig maar ook, want aangekomen bij de dode geiten, moesten de jongens de ingewanden eruit halen omdat ze anders te zwaar waren om de berg op te tillen. Ook hebben ze de ballen moeten kussen, wat een traditie is. De rest van de details zal ik jullie besparen. S middags heb ik klei duiven geschoten en hebben we een kleine competitie gehouden. Was toch wel moeilijker dan ik dacht. Na al dat geschiet van deze ochtend wilde ik wel wat ontspanning. Lekker ritje te paard dan maar. Mardie was mn maatje en heeft ons ver de heuvels ingebracht. We waren met een groepje van 10 meiden. Heerlijke rit met redelijk wat snelheid en prachtige uitzichten. Dit is echt een droom plaats!

Vroeg opstaan vandaag om richting Tongariro National Park te gaan. 06.00 vertrokken we om 1 v/d 9 great walks van Nieuw Zeeland te doen. Na een briefing over veiligheid gingen we om 09.00 van start om de Tongariro Crossing te doen, een hike van 19.4km. Gelukkig hadden we mooi weer want 50% wordt gecanceld vanwege te slecht weer bovenop de vulkaan. Het was een stevige wandeling met heel veel mooie uitzichten. De klim omhoog was pittig, maar helemaal bovenop de top konden we uitkijken op de kraters, Mount Ngauruhoe (beter bekend als Mount Doom van de film The Lord of the Rings) en de Emerald Lakes met hun mooie groene kleuren. Naar beneden was ook niet echt makkelijk, voelde het echt wel in mn knieën maar..... Na 7 uur lopen stonden we netjes terug onderaan de vulkaan. Did it!!!!

Na een lange nachtrust gingen we op weg naar het laatste plekje hier op het noorder eiland en laat dat ook nog eens de hoofdstad zijn, Wellington. Onderweg was niet echt veel te zien. We zijn gestopt in een dorpje wat bekend staat om zijn "gum boot trowing" competitie. Oftewel een race in het gooien van rubberlaarzen. Wij zijn ook de baan opgegaan om onderling een wedstrijdje te doen. Ook zijn we naar een grote speeltuin gegaan waar iedereen los ging, te grappig! In Wellington hebben we in Nomads Hostel shotjes gedronken en drankspelletjes gespeeld en afscheid genomen van de buschauffeur.

Regenachtige en koude dag.... Er is een bekend museum waar je een hele dag door kan brengen. En dat is precies wat we gedaan hebben. El Papa Museum had veel informatie over geschiedenis, dieren en cultuur. Na een aantal uur regende het nog steeds dus ben s avonds lekker in het hostel gebleven.

Samen met Fred en Debra zijn we Mount Victoria opgelopen wat een mooi uitzicht geeft over de stad. Even gerelaxt daar en op de terugweg zijn we gestopt bij het strandje wat middenin het centrum ligt alleen was het veel te frisjes omdat het zo bewolkt was. Wellington heeft voor de rest niet zo heel veel te bieden eigenlijk. S avonds hebben we een afscheidsborrel gedaan want na bijna 3 weken samen met Fred, was het vandaag de laatste dag samen.

Verhalen over het zuider eiland komen in de volgende update!

Liefs maris

NEW ZEALAND, NORTHERN ISLAND 1

Hallo allemaal!

Inmiddels ben ik aangekomen in het laatste land dat ik ga bezoeken op deze reis. Vanuit Nieuw Zeeland heb ik weer een nieuw verslag voor jullie!

11 februari heb ik Australië verlaten en ben ik in Cairns op het vliegtuig gestapt richting Auckland, Nieuw Zeeland. Ik was al vroeg op pad want mijn vlucht ging al om 08.30 maar gelukkig is het vliegveld maar 15 minuten rijden. Philippine Airlines vertrok netjes op tijd (5 minuten te vroeg zelfs) en 5 uurtjes later was ik op de plaats van bestemming. Met weer een aantal uurtjes tijdsverschil, scheelt het nu precies 12 uur met Nederland. Ik werd opgehaald door Ina (Ina en Christos heb ik 5 jaar geleden op Saba ontmoet) waar ik ook een aantal nachten mag blijven slapen. Ze hebben nog niet zo lang een eigen huis hier gekocht waardoor ik dus een bed aangeboden kreeg in plaats van een bank, heerlijk! Ze wonen net iets buiten het centrum, een kleine 20 minuten met de auto. Super leuk om hun weer te zien en we hadden genoeg om bij te kletsen en plannen voor de aankomende dagen waren ook al gemaakt!

De dagen dat Ina en Chris aan het werk waren heb ik mezelf bezig gehouden met het plannen van de reis en het rondwandelen in hun buurt. In het weekend hebben we tijd samen doorgebracht en hebben ze me het een en ander laten zien van de stad. Vrijdag avond ben ik mee geweest naar een afscheidsborrel van een collega van Ina. De dag erna zijn we al vroeg vertrokken naar vrienden van Ina en Chris die een boot en een vakantiehuisje hebben op 2 uurtjes rijden vanaf Auckland. Voor het eerst zag ik het uitgestrekte landschap en vind het nu al mooi! Aangekomen bij het vakantiehuisje hebben we de boot volgeladen. Iedereen ging duiken en ik bleef lekker op de boot, genieten van het uitzicht. Het water was voor mij iets te koud in vergelijking met Australië en toen ik een haaienvin voorbij zag komen zag ik het toch niet zitten om in mn uppie het water in te gaan. Het was een prachtige dag en heb echt genoten op het water. We zijn hier blijven slapen en de volgende dag terug naar huis gereden met een toeristische omweg speciaal voor mij.

Dinsdag de 16e heb ik afscheid genomen van Ina en Chris en heb ik de bus gepakt naar het centrum wat een uurtje duurde. Ik heb Auckland te voet verkend maar het is niet echt mijn stad. S avonds ben ik naar de welkom avond van stray geweest (de bus waar ik morgen op stap). Hier kregen we informatie en konden we elkaar al een beetje leren kennen. De meeste van ons zijn doorgegaan naar de kroeg voor pizza en bier.

Nu gaat het avontuur officieel van start! Om 07.30 werden we opgehaald bij het verzamelpunt en vertrokken we richting Paihia, de Bay of Islands, ten noorden van Auckland. Stray is een hop on hop off bus, maar net ietsjes meer dan dat. Onderweg stop je regelmatig op bijzondere plekken en je krijgt veel uitleg van de chauffeur. Ook garanderen ze de eerste nacht accommodatie als je dat wilt en hun regelen activiteiten voor je en hebben exclusieve stops. Heel veel backpackers doen dit en je leert dan ook super veel mensen kennen. Onderweg sloeg het weer helaas compleet om en kwam het met bakken uit de lucht vallen. Koud was het niet, maar moest wel graaien naar mn regenjas die ik nu voor de 2e keer moest gebruiken.

De volgende dag was het nog steeds heel slecht, het is vandaag volgens mij niet eens gestopt met regenen... uit pure ellende heb ik samen met Anja die ik op de bus ontmoet heb een tijdje bij de bieb rondgehangen voor de wifi. S middags hebben we van hostel gewisseld. The Mouse Trap is echt een heel leuk hostel en we leerden al gelijk veel andere mensen kennen. We zaten al vroeg aan de wijn en hebben onze dag volgemaakt met het spelen van spelletjes en het maken van een puzzel haha.

Vrijdag vandaag en het weer was flink opgeklaard! Samen met Anja en Matt heb ik de ferry genomen naar Russel, een schattig klein dorpje wat de eerste hoofdstad van Nieuw Zeeland was vanwege de gunstige ligging en de haven die het stadje heeft. Het leek wel alsof je terug ging in de tijd, zo ouderwets zag alles eruit. Je kon hier heerlijk rondlopen en genieten van de uitzichten over de eilanden, de Bay of Islands heeft er wel 144! In het museum hebben we veel opgestoken over de geschiedenis en de Maori cultuur. Ook heb ik hier het lekkerste ijsje ooit op, triple chocolate en spicy apple crumble op een hoorntje! S avonds hebben we met een grote groep gezellig zitten borrelen in het hostel en zijn we later naar de enige bar die nog open was gegaan. We hadden rond 02.00 allemaal het geweldige idee om nog een duik in de zee te nemen. Heerlijk verfrissend, maar achteraf niet zo slim als je de volgende dag in de krant leest dat er een aantal dagen geleden orka's zijn gezien op 10 meter vanuit de kust....

Lekker katertje vandaag dus alle drank moest eruit gezweet worden met een stevige wandeling naar de Haruru waterval. We hebben 2 uur door de mangrove gelopen voordat we de waterval zagen. Het was eerlijk gezegd een lekkere wandeling. We kregen een lift terug van 2 jong bejaarden die we onderweg tegen waren gekomen. Die avond hebben we weer lekker met een grote groep aan de wijn gezeten in de tuin van het hostel.

Laatste ochtend in Paihia. Voordat de bus vertrok om 14.00 uur wilde ik de coastal walk nog doen, een andere mooie wandeling van 3 uurtjes richting het dorpje Opua. Vanwege de tijd kon ik het niet helemaal halen. Terug in het hostel kreeg ik een lift aangeboden van Matt die met 2 andere naar Auckland ging. Ben bij hun ingestapt en op het gemakje zijn we terug naar de grote stad gereden. Onderweg nog gestopt bij de beroemde openbare wc die ontworpen is door meneer Hundertwasser, een Oostenrijkse kunstenaar. We kwamen in de file terecht maar na 3,5 uur rijden werd ik netjes voor de deur van mijn hostel afgezet.

Nog 1 volle dag terug in Auckland voordat ik op de bus naar het zuiden kan stappen. Je kan goed merken dat het hoogseizoen is en dat veel plekken bezet zijn, zeker in de weekenden. Ik heb lekker uitgeslapen en ben in de middag naar Mount Eden gelopen vanwaar je een mooi uitzicht hebt over de stad. Lekker geluncht hier voordat ik terug naar beneden ging en heb gechilt in het Albert Park wat middenin de stad ligt.

De bus vertrok weer op tijd, richting Raglan deze keer. Na een paar uurtjes rijden kwamen we aan in hét surfplaatsje van Nieuw Zeeland. Ik heb al 2 pogingen gedaan en helaas is het niet mijn ding. Een aantal van ons gingen dus het water in en de rest kon lekker een middagje strandhangen, ook niks mis mee. We hebben wel gezwommen maar door de hoge golven ging dat niet echt makkelijk. We verbleven in een heel schattig hostel, middenin de bossen, afgezonderd van de bewoonde wereld. Samen met Elise, een Deens meisje, heb ik avondeten gemaakt en later zijn we allemaal naar Inspiration Point gegaan, een mooi uitzichtpunt bovenop een heuvel genietend van een drankje en de zonsondergang.

08.00 uur zaten we weer in de bus, nu op naar Mourea, een culturele stop van Stray. Maar voordat we daar aankwamen gingen we eerst langs Waitomo waar sommige van ons de grotten gingen bezoeken. Ik heb dit al eens eerder gedaan in Azië dus samen met een aaantal anderen gingen we een wandeling doen langs de grotten en door farmland terug naar het verzamelpunt. En hoe mooi was het! Zo groen, de heuvels en soms geen huis te bekennen. In Mourea werden we voorgesteld aan een aantal leden van de Maori stam. We moesten eerst een soort ritueel ondergaan voordat we in de Marae mochten (een traditioneel Moari huis) waar we vanavond met 37 man in slapen. Dit heilige gebouw word gebruikt voor gasten of familie wanneer er een bruiloft of begrafenis is. Schoenen moeten uit en er mag geen eten of drinken mee naar binnen want dat is iets wat je samen met je familie doet en deze plaats is om de doden te eren en die kunnen natuurlijk niet meer gezellig mee doen. We moesten elkaar groeten op de traditionele manier, 2 keer met je neus tegen iemand anders zn neus drukken, genaamd de "Hongi". Na een heerlijke maaltijd van kip, erwtjes, kumara (zoete aardappel) en een soort vanille vla met fruit en chocolade na, kregen we een culturele dans te zien. Vrouwen met de poi, een zachte bal aan een koord en de mannen de haka, de oorlogsdans die de rugby spelers hier ook doen voordat ze starten met een wedstrijd. Leuk om te zien, maar daarna moesten wij het natuurlijk doen. Na even geoefend te hebben moesten we het voor elkaar voordoen, zo gênant haha. We kregen veel uitleg over de cultuur. Zo is de Maori echt heel verschillend van de aboriginals. Vrouwen staan hier hoog in het vaandel want zonder hun komt er geen nieuw leven op aarde. De vrouw is dus de baas in deze stam. Ook heeft iedereen persoonlijke tatoeages, sommige zelfs in het gezicht. We konden vragen stellen en zijn een stuk wijzer geworden.

En dan stappen we weer maar in de bus, naar Rotorua, het vulkanische stadje. Het was maar een kwartiertje rijden en je kon gelijk ruiken dat er vulkanen waren, de lucht van rotte eieren. Ik ben hier van de bus afgestapt om hier een aantal dagen te blijven. Lopend door Kuirau Park zagen we de eerste activiteit met bubbelende modder, hete stoom en de aangename voetenbaden waar je lekker je voetjes in op kon warmen. S middags heb ik aan het zwembad gelegen bij een ander hostel met een aantal mensen van de bus. S avonds was er een avondmarkt waar we ook gegeten hebben.

Op naar het echte vulkanische werk! Wai-O-Tapu is een gebied waar veel vulkanische meren en geisers zijn. We stopten eerst bij een modderbad waar je de modder flink ziet bubbelen. Toen naar de Lady Knox Geiser die iedere ochtend om 10.15 een aantal meter de lucht inspuit met behulp van organisch zeep. Vervolgens konden we via de aangewezen paden langs de verschillende stoombaden en gekleurde meren lopen, waarvan sommige rond het kookpunt lagen en anderen gifgroen van kleur waren. Heel interessant om te zien!

Op een uurtje rijden van Rotorua ligt Matamata en daar vlakbij ligt Hobbiton, de filmset van de Lord of the Rings en The Hobbit. Na het filmen van The Lord of the Rings werd de filmset afgebroken vanwege auteursrechten. Vanwege een storm konden ze niet verder afbreken en hebben de eigenaren van het land kunnen onderhandelen om de hobbit huisjes te laten staan die later weer zijn gebruikt voor het filmen van de film The Hobbit. Er zijn nu 44 hobbit holes. Sommige groot, zodat Frodo en Bilbo klein lijken en andere heel klein waardoor Gandalf zo groot lijkt. En wat een prachtige natuur er rondom, net zoals in de film!

Ik geniet volop van dit land, vind het nu al helemaal geweldig hier. Foto's volgen snel!!

Liefs Maris

CAIRNS AND COOKTOWN

Hallo, bij deze post ik het laatste bericht over Australië want ondertussen ben ik aangekomen in Auckland, Nieuw Zeeland!

Cairns is een redelijk grote stad al is het centrum wel compact. Vanuit Mission Beach kwam ik hier aan wat maar 2 uurtjes rijden is. Ik verblijf in Flying Monkey hostel maar het was nou niet echt om naar huis te schrijven. Wat een smerige bende daar zeg! Had helaas al voor 2 nachten geboekt dus kon niet meer annuleren. Aan de boulevard is een hele walkway aangelegd zodat je veilig langs het water kan lopen zonder verslonden te worden door krokodillen, waar je overal door middel van bordjes voor gewaarschuwd word. Als je echt wilt afkoelen (in water van bijna 30 graden) kan je altijd een duik nemen in de aangelegde lagoon.

2 dagen geleden had ik een advertentie op "Gumtree" gezet, een soort marktplaats hoe dat wij dat kennen, of iemand toevallig naar het noorden ging en nog een maatje zocht. Had al verschillende reacties gekregen maar besloot om 2 dagen met Damian op stap te gaan. Hij woont al jaren in Cairns en weet veel leuke plekjes onderweg. Zaterdag de 6e werd ik al op tijd opgehaald in de 4x4 en begonnen we aan de 330km naar Cooktown. Eerst was ik wel een beetje zenuwachtig want kende heel die man natuurlijk niet. Gelukkig klikte het en hadden we genoeg om over te kletsen onderweg. We zijn gestopt bij Mossman Gorge, een heldere kreek waar je kan zwemmen. Heerlijk om even af te koelen. Ook zijn we nog gestopt bij de Blue Lagoon waar we ook gezwommen hebben. Prachtige uitzichten hadden we ook, vooral bij Cape Tribulation waar je alleen komt als je de ferry pakt en de Daintree River oversteekt. Aangekomen in Cooktown had Damian al een leuk hotel geboekt, waarvan ik het bed mocht hebben en hij wel op een matrasje zou slapen die hij zelf meegenomen had. De vrouw des huizes was zo aardig om ons voor dezelfde prijs een kamer te geven met 2 aparte bedden. Na het avondeten zijn we naar een uitkijkpunt gereden waar we van ver de bliksem konden bekijken. Na een aantal biertjes daar en in het hotel zijn we op tijd gaan slapen.

Weer vroeg uit de veren vandaag want we moeten weer 330km terug! Voor Australiërs is het min of meer normaal om geregeld zulke afstanden te rijden. We zijn over een hele coole en smalle trek gereden, opzoek naar krokodillen en leuke kampeerplekjes. Op de heenweg hadden we de kustroute genomen en nu namen we de "inland" route terug. Het was heet en het kleurverschil in de aarde was ook goed zichtbaar. Alles is hier veel roder. We hadden het geluk om nog een dingo te zien onderweg! Al met al is dit een leuke ervaring geweest!

Terug in Cairns heb ik eerst een ander hostel geboekt voor mijn laatste 3 nachtjes hier. Ik had nog een aantal dingetjes te doen en het weer was niet al te best. Damian belde nog op, of ik zin had om de Yosemite Falls te zien en een kleine wandeling te doen. Helaas kregen we onderweg zoveel regen dat we bij de watervallen niet konden zwemmen en de hike ging ook niet door...

Laatste dagje hier heb ik een beetje rond geslenterd en eindelijk mijn buspas voor Nieuw Zeeland aangeschaft. Het was even twijfelen met welke organisatie ik mee wilde maar uiteindelijk is het Stray geworden!

Ik heb heel erg genoten van mijn tijd hier in Australië al word het echt wel tijd voor iets anders. Tijd voor veel mooie natuur en actie! Nieuw Zeeland, ik ben er klaar voor!!!

Liefs Maris

WHITSUNDAY COAST TILL CAIRNS

Hallo! Hier weer een nieuw verhaal over Australië!

Wat een ritje was het om van Hervey Bay in Airlie Beach te komen. 12 uur in de nachtbus die niet heel comfortabel was en die ook nog eens met regelmaat stopte waardoor je iedere keer wakker werd. Maar al met al viel het reuze mee. De volgende ochtend stonden we netjes om 09.30 uur in Airlie Beach, de uitvalbasis voor een cruise naar de Whitsunday Islands. Ik kon gelukkig al gelijk inchecken in Waterfront Backpackers, waardoor ik in ieder geval al van mn tassen af was. Het is een lief, klein dorpje met een gezellige sfeer en een aangelegde lagoon net naast de oceaan. Je kunt hier in de zomer niet zonder wetsuit de zee in vanwege de vele en soms ook dodelijke kwallen. Hier leeft de Irukandji, de kleinste kwal ter wereld en als je daar door geprikt word kun je binnen enkele minuten dood zijn. Dus de lagoon: eigenlijk een soort zwembad met grasveld eromheen waar je lekker kunt gaan liggen. En dat is precies wat ik die middag gedaan heb.

Zondag 24 januari ging de cruise van start die ons naar de Whitsunday eilanden bracht. Het is een eilanden groep, bestaande uit 74 eilanden en de start van het Great Barrier Reef. Na een korte briefing in de ochtend moesten we onszelf om 09.00 melden bij de haven. Gelijk kennis gemaakt met iedereen. We hebben een groepje van 13 personen: 1 Zwitser, 1 Italiaan, 1 Engelsman, 1 Fransman, 8 Duitsers en ik. De 3 daagse tocht was op een zeilschip, genaamd de Samurai die jaren geleden wedstrijden heeft gevaren van Hobart naar Sydney. Het was een stralende dag vandaag met redelijk wat wind dus we mochten allemaal helpen om de zeilen te hijsen. We hebben een heel stuk gevaren en tegen lunchtijd gooiden we het anker uit om lekker kip sandwiches te eten. Met een volle maag zijn we aan land gegaan vanwaar we konden gaan snorkelen. Gewapend in onze "stingersuits" (tegen de kwallen) gingen we het water in. Het water was redelijk troebel waardoor je niet echt veel kon zien. We kregen ook een duikles wat helaas niet lukte bij mij vanwege mn oren, al wist ik dit van tevoren. Voor het avondeten vaarden we nog een stukje verder en konden we tegelijk met de zonsondergang onze buikjes vullen. Na nog heel veel gedronken te hebben, was het zo warm in de kajuit, en zijn een aantal van ons op het dek gaan slapen.

Dag 2. Na een aantal keer verhuisd te zijn afgelopen nacht door wat regendruppels, zijn we na een heel vroeg ontbijt gaan varen richting Whitehaven Beach, 1 van de 3 mooiste stranden ter wereld. Tourboten mogen er niet aanmeren dus we moesten nog een klein stukje over het eiland wandelen voordat we bij het uitzichtpunt kwamen. En wow, mooi is het zeker! We konden hier een heel tijdje doorbrengen om lekker te zwemmen tussen de lemon sharks, schildpadden en de vele visjes. Weer terug op de boot gingen we nog een stukje zeilen naar het volgende eiland. Toen we stil lagen mochten we van de boot afspringen waarbij we natuurlijk de grootste lol hadden, maar hier hebben we ook voor het eerst kwallen gezien. Maar goed dat we een pakje aan hebben! Tijdens het snorkelen hebben we schildpadden gezien. Tegen etenstijd ging de zon alweer onder en kwamen er hele grote vissen rond de boot zwemmen. Af en toe hoorden we zoveel spetterend water dat we dachten dat er een haai in de buurt was haha. Weer hebben we in de openlucht geslapen.

Laatste dagje alweer. Toen ik wakker werd was de lucht helemaal betrokken en leek het alsof er een flinke storm aankwam. We begonnen de dag actief, snorkelen op de tot nu toe mooiste plek. Kleurrijke vissen en koraal. De kapitein ging de visjes voeren waardoor er heel veel rond ons heen zwommen! Als laatst bezochten we black island waar we een tijdje gebleven zijn. Rond 14.00 uur waren we terug in Airlie Beach. Iedereen was kapot, maar na een kort dutje gingen we toch met zn allen naar de kroeg want het is Australia Day! De hele groep was er, inclusief crew en kapitein. We hebben flink wat drankjes weg gewerkt en lekker gedanst, wat een goede afsluiter!

Nog even een dagje bekomen hier in Airlie Beach voordat ik verder ga. Met flink wat nadorst heb ik nog een dagje doorgebracht bij de lagoon samen met Daniel, die ook op de boot zat. Ik lag die avond al vroeg op bed, in de loft met 12 anderen....

Om 07.30 vertrok mijn bus naar Townsville, de 2 na grootste stad van Queensland. Na 5 uurtjes rijden waren we er al. We hadden een hele leuke buschauffeur die onderweg van alles uitlegde. Vanaf de busstop dacht ik makkelijk naar Civic Guesthouse te kunnen lopen, maar dit bleek achteraf een half uur te zijn. En met deze hitte, 32 graden en een luchtvochtigheid van 70%, is dat echt niet om te doen. Ik had afgesproken met Robin en Lena die ik op de zeilboot had ontmoet. Om te ontsnappen aan de warmte zijn we een café ingedoken en hebben we lekker aan de corona gezeten.

Op naar Magnetic Island. Al kletsend op de ferry ernaartoe werd ik aangesproken door Patty, een Nederlands meisje die ook in Bungalow Bay Koala Village verblijft. Op Magnetic hebben we samen de bus gepakt naar Horseshoe Bay, waar we verblijven. Ook hier was het super heet, terwijl het heel bewolkt was. Volgens de lokale mensen zijn deze temperaturen niet helemaal normaal.... Toen ik even bij het strand ging kijken werd ik bijna gezandstraald. Dat werd dus chillen bij het zwembad. S avonds hebben we nog een aantal biertjes gedronken.

Ik had hier 3 nachten geboekt maar door het slechte weer en omdat er zo weinig te doen is heb ik de laatste nacht geannuleerd. Vandaag was toch nog een redelijke dag. We gingen hiken richting Balding Bay en Radical Bay. Na 5 minuten lopen hingen de zweetdruppels al aan onze kin maar de uitzichten waren wel heel mooi. Heel jammer dat je dus niet zomaar de zee in kan duiken. Gelukkig hebben ze bij ons stukje strand een afgeschermd deel waar je wel de zee in kan. Hier hebben we even afgekoeld en onszelf beloond met een ijsje. Terug bij het hostel waren we alweer oververhit, dan maar een biertje doen!

En weer terug naar het vaste land. In Townsville heb ik doei gezegd tegen Patty en had ik deze keer wel de pick up voor het hostel geregeld. Ik moest nog een aantal dingetjes regelen waardoor ik niet heel veel meer aan mn dag had.

Vandaag ga ik naar Billabong Sanctuary wat 17km ten zuiden van Townsville ligt. Samen met een Zweeds meisje werd ik daar afgezet en werd onze hele dag vol gepland met het bekijken en voeren van Australische dieren. Van heel dichtbij hebben we cassowaries gezien, familie van de emo en blijkbaar kan je ze nog best regelmatig tegenkomen hier in het noorden. Het voeren van de krokodillen was ook spectaculair. Er waren er een paar bij van wel 4 meter en we kregen er een goede uitleg bij. Vooral dat we hier in deze regio goed op moeten passen omdat ze hier leven, in rivieren maar ook in zout water. Het leukste was toch wel dat er overal kangoeroes rondliepen die je kon voeren en de koalas waarvan je er 1 mocht vasthouden. Interessante dag en veel geleerd!

Vanuit Townsville ben ik doorgereisd naar Mission Beach. Ik verbleef in Absolute Backpackers, lekker dicht bij de busstop. Het is een klein hostel wat wel leuk is want je leert bijna iedereen kennen. De eerste dag ben ik samen met Marlene, een Zwitsers meisje, via het strand naar het zwemgedeelte gelopen al was dit nog wel 40 minuten. Mooie wandeling, maar waren kei verbrand. De 2 dagen erna heb ik niet heel veel beleefd. Het is een rustig plekje, het is fijn aan het zwembad. Wilde eigenlijk graag skydiven maar door de bewolking waren er al een aantal gecanceld. Dus dan hou ik het nog maar te goed....

Vandaag ben ik aangekomen in Cairns. Ik lig mooi op schema dus heb nog wat tijd over om nog iets noordelijker te reizen voordat ik op 11 februari naar Nieuw Zeeland vlieg!!

Liefs Maris

BYRON BAY TOT AAN FRASER COAST

En daar is tie weer, een nieuw verhaal!!!

BYRON BAY & NORTHERN NEW SOUTH WALES

Vanuit Whiporie zijn we doorgereden naar het bekende Byron Bay. En het klopt wat ze zeggen, het is inderdaad een relaxt backpackers plaatsje, aan de kust. We wilden graag bij een hostel verblijven die mij aangeraden was maar helaas zaten ze al helemaal vol geboekt voor de aankomende dagen. En dat snap ik wel want jeetje wat was het hier druk. Met de auto het centrum inkomen ging niet al te vlot. Na ergens een beetje achteraf geluncht te hebben, vonden we een gratis parkeerplek en zijn we lekker voor een half dagje naar het strand geweest. We hebben geslapen op een parkeerplaats naast de snelweg, genaamd Yelgun Rest Area en dit was toch echt wel 1 van de drukkere verblijfplaatsen die we gezien hebben. Wat stonden er veel auto's.

Vandaag lassen we een totale rustdag in. Terug naar Byron Bay wat maar een half uurtje rijden was. Vanavond slapen we hier weer! Het was weer een stralende dag en dit was ook eigenlijk de eerste keer dat we de zee indoken en dachten: wat een aangename temperatuur! Wel hele sterke stroming en de lifeguards wijzen je er ook op om echt tussen de vlaggen in te zwemmen.

GOLD COAST, BRISBANE & SUNSHINE COAST

Op naar de Gold Coast met zijn 35 spectaculaire stranden, 300 zonnige dagen en 4 miljoen bezoekers per jaar. Achter de stranden hier ligt een scala aan hoogbouw, restaurants en barretjes. We gingen naar Surfers Paradise en het strand was inderdaad mooi! Wel een hele ruige zee en verschillende plekken waar je absoluut niet mag zwemmen. Na éindelijk een parkeerplaats gevonden te hebben, hebben we een heel stuk over de Esplanade gelopen en door het stadje zelf. Wat een sfeertje! Later die dag zijn we in een park gaan chillen en kwamen we er via een parkeermeter achter dat het een uur tijdsverschil was haha. We zeiden tegen een man dat de tijd op de meter niet klopte, dus hij moest wel erg lachen natuurlijk... s avonds kwamen Dan en Ashley hierheen, mensen die Mirte eerder had ontmoet. We hebben chicken wings op de bbq gegooid en zijn vervolgens bij hun blijven slapen in Southport.

Het was weer fijn om in een normaal bed te slapen. Als we ieder onze eigen weg gaan, komt Mirte hier terug naartoe. We zijn een half dagje naar Burleigh Heads geweest, wat ook weer een prachtig strand heeft. Daarna zijn we doorgereden naar Beenleigh waar de gratis kampeerplek ook weer bom vol stond. Dit is de laatste keer dat we gingen koken achter de auto dus dat hebben we in stijl gedaan. Lekker lamsfilet met salade.

En dan is het vandaag toch echt de laatste dag samen. We zaten nog maar een half uurtje rijden vanaf Brisbane vandaan. We hebben lekker op een groot grasveld middenin een luxe woonwijk genoten van de zon en gezwommen in de baai en alle restjes eten opgesmikkeld. We hebben voor de 2e keer illegaal gekampeerd en ons afscheidsdiner gehad. Pad Thai, een thais gerecht wat we de allereerste avond van deze reis ook gegeten hebben!

En dan is het 11 januari. Na precies 30 dagen de auto hebben gehad, er 25 nachten in geslapen te hebben en er 4.160 kilometer mee gereden te hebben was het toch wel vervelend om hem in te moeten leveren. Bij het inleverpunt werden we opgehaald door ashley wat wel heel fijn was want vanaf hier in het centrum komen was niet zo makkelijk. Ik werd afgezet bij X Base Embassy, het hostel waar ik verbleef hier in Brisbane. Hier namen Mirte en ik afscheid wat toch ook wel raar was. En dan is ineens alles toch wel even anders. Ik heb de hele middag door de stad gewandeld en heb veel gezien. Toen ik s avonds boodschappen wilde gaan doen voor het ontbijt voor de volgende dag, werdt ik aangesproken door 2 jongens die de weg kwijt waren. Beetje aan het ouwehoeren geweest en toen werdt ik meegevraagd naar de kroeg. Uiteindelijk een aantal lekkere biertjes gedronken!

Samen met Astrid, een Deens meisje die op dezelfde kamer slaapt, heb ik vandaag nog een beetje rond gewandeld, geshopt, en de bekende story bridge bekeken.

En dan moet er toch actie ondernomen worden om een aantal dingetjes te regelen. Ik heb een hop on hop off buspas gekocht die me van Brisbane tot Cairns brengt en alvast een hostel voor de volgende bestemming. Daarna was het tijd voor ontspanning. Met de CityCat ferry heb ik 2 uurtjes rond gevaren op de Brisbane River.

Tijd om door te gaan. Om 10.30 nam ik de bus die me in 5,5 uur tijd naar Rainbow Beach bracht. Bij het uitstappen ontmoete ik Jet, een Nederlands meisje. Het hostel wat we geboekt hadden beging wat werkzaamheden en lag er maar verlaten bij. We moesten ons inchecken bij het hostel ernaast en dat was ook de plek waar iedereen was, alle mensen van 2 hostels op 1 plek... Ik heb hier mijn tour voor Fraser Island en de Whitsundays geboekt. Lastige beslissingen moeten nemen want jeetje, wat een geld... maarrr, ondanks de drukte kan ik overmorgen al mee!

Na nog een aantal dingetjes geregeld te hebben, nam ik alweer afscheid van Jet en ben ik een kijkje gaan nemen op het strand. Mooi en heel rustig, zoals de rest van dit kleine dorpje. Om 16.30 moesten we terug zijn in het hostel waar we een briefing kregen en onderverdeeld werden in groepen. We waren met 97 mensen, 12 auto's met ieder 8 personen. Mijn groep bestond uit 7 Engelsen die elkaar allemaal ontmoet hadden in Sydney en dus al een tijdje samen aan het reizen waren. Ik was er nog niet over uit of ik daar nou wel zo een zin in had...

FRASER COAST TILL WHITSUNDAY COAST

En toen gingen de 3 dagen 2 nachten van start!! Op naar Fraser Island, het grootste zandeiland ter wereld zonder normale wegen en de enige plek waar regenwoud groeit op zand. Het eiland is 120km bij 15km, vol met duinen, meren en regenwoud. Na het ontbijt om 07.00 uur werdt de auto volgeladen en werden we verder onder verdeeld in groepen en toen konden we van start! Met 3 auto's reden we achter de "leider" aan, 10 minuten richting de ferry en 10 minuten op de ferry zelf. We deden een "tag-along" tour wat inhoud dat je zelf in de 4x4 mag rijden en die kans heb ik zeker niet laten liggen! Het schakelen was even wennen met links en zeker in zo een auto. Ik reed met laag tij waardoor het zand compacter was en het dus makkelijker rijden was. We zijn door het regenwoud en over het strand gecrost waarbij we onderweg gestopt zijn bij Lake McKenzie, een groot kraakhelder meer. Aangekomen bij het tentenkamp waar we 2 nachten verblijven moest ik mijn tentje delen met 1 van de Engelse jongens aangezien we met 5 meiden en 3 gasten waren. We moesten zelf koken, noodles met kip, en al snel daarna ging het feest van start. Kampvuur aan, drankjes erbij, iedereen kletst met iedereen en de muziek ging volle bak open. Feesten met bijna 100 man in de openlucht, dansend met het zand tussen je tenen, wat een avond!

Met een lekker katertje en een nachtje op een yoga matje werden we wakker en konden we ons eigen ontbijt maken. Op naar Eli Creek, een snel bewegende, kraakheldere rivier, die als je bleef drijven je uit zichzelf mee in zijn stroomversnelling nam. Daarna gingen we naar Maheno, een wrak waar we een leuke groepsfoto genomen hebben. 20km verder lag Indian Head, een mooi uitzichtpunt. Met mooi weer kun je hier haaien en dolfijnen spotten. Dit stuk had ik gereden, niemand anders van de meiden wilde. Wel even spannend, want het was hoog tij en we moesten door het diepe zachte zand wat soms een beetje eng aanvoelde. Op het uitzichtpunt werden we bijna weggeblazen. We hadden niet al te best weer uitgekozen. Fraser Island staat ook bekend om zijn populatie dingos, wilde honden. Er leven er nog wel 200 hier. Omdat we ze nog niet tegen waren gekomen besloten we s nachts op jacht te gaan. Na het veilig omringde kamp te hebben verlaten gingen we met 15 man gewapend met dingo stokken het strand op. Natuurlijk zagen we er geen want ze zien jou altijd eerder. Dus hebben we maar genoten van de sterren. Ik heb nooit eerder zoveel sterren bij elkaar gezien en zelfs de melkweg was goed zichtbaar, een hele lichtgevende streep vol met vallende sterren!

Dag 3, toen we het kamp afreden kwamen we 2 dingos tegen, jeeh! Even later zelfs nog een dingo puppy. Ook zagen we een zeeslang op het strand liggen die aangespoeld was. Ze zijn giftig dus we konden hem helaas niet redden. We gingen naar Lake Wabby wat nog 40 minuten lopen was en omringt was door duinen. Hier hebben we gezwommen en er zaten allemaal van die visjes in die aan je huid knabbelen. Na de lunch was het tijd om Fraser te verlaten en rond 15.00 uur waren we weer terug in Rainbow Beach, helemaal gaar van de afgelopen dagen. Uiteindelijk was ik super blij met m'n groepje maar moest ik s avonds afscheid nemen van de meiden, die alweer door gingen.

Na nog een nachtje in Dingos hostel geslapen te hebben ben ik doorgegaan naar Hervey Bay, wat op 2 uur rijden ligt vanaf Rainbow Beach. Verblijf in Flashpackers hostel, relaxed en super schoon. Hier kwam ik Astrid weer tegen, het Deense meisje. Die avond heb ik nog even met thuis gebeld.

Er is hier helaas vrij weinig te doen maar heb deze stop gemaakt omdat ik nog een aantal dagen de tijd heb totdat ik de boot op ga om de Whitsundays te varen. Er is verder niet heel veel tussenin wat de moeite waard is om te stoppen. Ik heb hier 3 nachten geslapen. De eerste dag ging ik richting het strand, waar het echt véél te warm was. 32 graden zonder schaduw. Wilde even afkoelen in de zee maar zo warm heb ik het water nog nooit gevoeld. Het leek wel alsof je in bad stapt. Gelukkig heeft het hostel een zwembad waar ik mezelf prima vermaakt heb en lekker tot rust ben gekomen.

Vandaag, Vrijdag de 22e neem ik de nachtbus naar Airlie Beach vanwaar de volgende dag de zeilboot de "Samurai" zal vertrekken op een 3 daagse tocht naar de Whitsundays. De weersvoorspellingen zijn niet al te best maar we hopen op het beste. Hierover meer in het volgende verslag!!

Liefs maris

VICTORIA TOT AAN CENTRAL COAST

Howdie!! Vanuit Queensland stuur ik jullie weer een nieuw verhaal!!

SOUTHEAST COAST VICTORIA

Van Kenneth River zijn we via Melbourne naar Powong gereden, een dorpje dichtbij Foster. Dit was nog een hele onderneming want we kwamen bijna op de tolweg terecht. Alles gaat elektronisch dus als je dan geen kaart hebt kun je een flinke boete oplopen. We raakten in de stress want het was ook nog eens druk op de weg. De navigatie stuurde ons helemaal door Melbourne heen wat dus best veel tijd koste. We zijn vandaag ook lang onderweg geweest. Eenmaal aangekomen bij een wederom schattig kampeerplaatsje raakten we al snel aan de praat met een groepje reizigers. Met kaartspelletjes en bier en wijn hebben we ons best goed vermaakt. Helaas liep de avond anders af... Michael, de Amerikaanse jongen werdt uitgedaagd om in een boom te klimmen en voordat we het wisten hoorden we een harde knal, was hij eruit gevallen... Midden in de nacht ben ik nog met hem en zijn vriend naar het ziekenhuis gereden. Hij kwam er nog goed vanaf met een verdraaide enkel en een gebroken pols.

Helemaal gaar want ik was pas laat terug vanuit het ziekenhuis en na een aantal uurtjes slapen werden we alweer wakker van de hitte. Ze gaven voor vandaag 40 graden af en een "total fire ban" wat inhoud dat je geen openlijk vuur mag maken/gebruiken, zoals een kampvuur of bbq en zelfs met sigaretten moet je flink uitkijken of je ze wel goed uit hebt gemaakt. Ik hoef dat niet meer te doen, want ben al bijna 2 maanden gestopt!! We zijn richting Toora gereden en zijn zo blij dat we airco in de auto hebben. Toen we uitstapten om even iets te vragen bij het visitor information centre kregen we een flinke klap, echt niet normaal. Aangekomen bij de Franklin River waar de gratis kampeerplek was hebben we het picknickkleed uitgespreid maar zelfs dat was te warm in de schaduw.

Vanuit Toora was het nog maar een half uurtje rijden naar Wilsons Promontory National Park. Het ritje ernaartoe was al heerlijk. Onze auto heeft achterin een dakraam en daar heb ik een aantal keer uitgehangen. Ondanks dat het zo heet was hebben we toch een flinke wandeling gemaakt om van de natuur te kunnen genieten. We hebben de Squeaky Beach Nature Walk gelopen met een aantal stops onderweg zoals bij squeeky beach, waar het zand een piepend geluid maakt als je eroverheen loopt. Regelmatig zijn we de zee in gedoken omdat het zo warm was en op een gegeven moment moest er gewoon echt een pauze ingelast worden haha. Tijdens het wandelen kwamen we ook ineens oog in oog te staan met een walibie. (Deze zijn kleiner en donkerder van kleur dan een kangoeroe) Zo gaaf dat je ze regelmatig tegenkomt! We hebben weer in Toora geslapen op dezelfde plek als de nacht ervoor.

Op naar 90 mile beach en dit strand heet niet voor niks zo. Deze lap zand is wel 150 kilometer lang en is afgeschermd van de weg door de duinen. Tussen de weg en de duinen in liggen 19 kleine openingen waar je gratis mag blijven kamperen. Het was rustig en we vonden zo een opening waar niemand stond. Auto parkeren, picknick kleed uitspreiden, wijntje en wat lekkers erbij... ons hoorde je niet klagen.

Omdat het zo rustig was en je hier echt het gevoel kreeg dat niets hoefde besloten we om hier lekker een dagje te blijven. Heeft de auto ook eens een vrije dag. Er was vrij weinig te doen. Na s ochtends een heel stuk langs het water gelopen te hebben, konden we later op de dag van het zonnetje genieten. En wat een rust zeg, op de hele dag hebben we maar 2 mensen gezien! Het was toch ook wel een beetje spannend s nachts, sta je daar helemaal alleen in het pikkedonker. Een avondplasje ging nog nooit zo snel als toen haha.

SOUTHERN NEW SOUTH WALES

En dan moeten we toch weer doorrijden. De weg naar Genoa duurde lang en was saai. Er was weinig te zien onderweg en hebben voornamelijk alleen op de snelweg gereden waar we heel veel dode kangoeroes tegenkwamen. S ochtends vroeg en s avonds gedragen ze zich net zo als hazen. Die worden ook verblind door het licht en weten dan niet wat ze moeten doen. Maar soms was het echt onvoorstelbaar hoeveel we er zagen.. In Genoa hebben we op een rest area geslapen waar ze waslijnen hadden en een koude douche, ideaal!

En dan is het al bijna kerstavond! Net als iedereen moesten wij ook nog wat inkopen doen. We reden nog iets noordelijker wat ook weer een avontuur met zich meebracht. Op zoek naar de ligging van de volgende campingplek kwamen we weer op een weg terecht waarvan we dachten dat we helemaal verkeerd zaten. Onverhard en het ging van slecht naar slechter. We kwamen geen ander verkeer tegen, de stenen werden steeds groter en op een duur reden we over een droogstaande rivier. Hebben wij weer... Toch bleken we de goede kant op te gaan en kwamen we na een uur weer in de bewoonde wereld. Alleen was de campingplek een stop recht langs de snelweg. Hier gingen we niet verblijven. Na nog een stukje doorgereden te hebben kwamen we uit bij een plaatsje vlakbij Narooma. Hier stonden ook 3 jongens waarmee we gisteren ook al op dezelfde plek stonden. Met hun hebben we kerstavond gevierd met lekkere hapjes en wijn. (Backpackers hier drinken "goon" wat een goedkope wijn is maar eigenlijk geen wijn mag heten)

1e kerstdag. We werden al vroeg wakker (wat bijna iedere ochtend gebeurd, meestal door de hitte in de auto) en toen ik na het tandenpoetsen terug de auto inging lag er ineens iets. Het was een kadootje van de kerstman, een kaartje met confetti erin en een kerst t-shirt, zo lief! Samen met de jongens van gisteren hebben we ontbeten met pannenkoeken met banaan en nutella, zóó lekker. Daarna zijn we onze kater uit gaan slapen op Narooma Beach.

Op 2e kerstdag zijn we van Narooma naar Kangaroo Valley gereden. Onderweg kwamen we weer heel erg veel dode kangoeroes tegen. Waarschijnlijk omdat iedereen gisteren vrij was hebben ze geen dode dieren langs de kant opgeruimd dus het was wel extreem erg. Super zielig om te zien.... We hadden ook veel regen gehad vandaag en op de radio hoorden we over de bosbranden bij de Great Ocean Road. Er waren al 116 huizen verwoest en de mensen moesten evacueren. Raar idee omdat we daar nog zo kort geleden geweest zijn. We kwamen terecht op een hele grote gratis camping die redelijk vol was en langs de Kangaroo River ligt. Hier hebben we nog in gezwommen. Toen het schemerig begon te worden hebben we ook de eerste wombat gezien. Dit dier komt alleen in Australië voor en is het enige zoogdier dat eieren legt.

Tijd voor Blue Mountains National Park. Van Kangaroo Valley zijn we naar Woodford gereden wat in het nationaal park ligt. We hebben een stuk van de tourist drive gereden langs de Great Pacific Road. Zo kwamen we bijvoorbeeld over de sea cliff bridge, een mooie brug gebouwd op de rand van een rots. Ook deze route was weer heel mooi alleen werd het steeds bewolkter naarmate we dichterbij het park kwamen.

Woehoe, ik ben jarig!! Als start van de dag hebben we uitgebreid ontbeten met zelfs zacht gekookte eitjes. De rest van de dag zijn we redelijk druk geweest met dingen bezoeken zoals de Wentworth Falls, Three Sisters lookout, Anvil Rock, Perrys Lookdown en nog vele andere uitzichtspunten. Ook hebben we heel veel wilde kakatoes gezien. Toen we op een rust plaatsje waren en onze worstjes stonden te BBQ en voor op het broodje, zag ik ineens Quincy aan komen lopen met Jeffrey. Ze waren hier ook en Mirte had geregeld om af te spreken als verrassing, super leuk. We hebben taart gegeten en bijgekletst. Het was alleen zo koud, maar 14 graden, dat we al op tijd doorgingen om een verblijfplaats te vinden. Dat werd Blackheat, ook in het park zelf.

SYDNEY AND THE CENTRAL COAST

29 december hebben we de Blue Mountains verlaten om door te rijden richting Sydney!! 2 jaar geleden heb ik Andrew ontmoet in Nicaragua en hij woont hier in Sydney en is zo gastvrij om ons in huis te nemen voor een aantal dagen met een parkeerplek aan huis, ideaal. En wat was dat fijn zeg, even een normaal bedje, een goede douche en een wasmachine. We hebben een beetje gekletst en zijn uit eten geweest.

Tijd om Sydney een beetje te verkennen. Samen met een Amerikaanse jongen die we met Kerst ontmoet hadden gingen we wandelend door de stad. We verblijven in Kings Cross wat echt een perfecte locatie is. Via de botanical gardens kwamen we uit bij het Opera House wat er echt zo mooi bij ligt. Lopend over de Sydney Harbour Bridge hadden we ook een heel mooi uitzicht. Leuk om zo een beetje door Sydney te slenteren. S avonds hebben we in het huis gekookt en lekker lui op de bank gehangen aangezien Andrew toch aan het werk was. Heerlijk weer eens zo een avondje!

En dan is het alweer de laatste dag van het jaar. Wat is het toch weer snel gegaan, vorig jaar zaten we in Kathmandu, Nepal. En nu gaan we oud en nieuw vieren in Sydney met het grootste vuurwerk spektakel ter wereld! De locatie die je altijd op tv ziet waarbij het Opera House en de Sydney Harbour Bridge allebei in beeld zijn, zou al heel vroeg heel vol staan. Om daar een plekje te bemachtigen raden ze ons aan om er al rond 7 uur s ochtends te staan en daar hadden we natuurlijk geen zin in... Via via kwamen we terecht in Birchgrove Park waar we rond een uurtje of 1 waren. Picknickkleed mee, genoeg eten en drinken, uitzicht op de brug, helemaal goed. Uiteindelijk waren we met een groepje van 9 man. Heel de middag lekker liggen chillen in de zon en s avonds waren er verschillende voorstellingen. Zoals een vliegtuig show, verlichte botenparade, vuurwerk om 21.00 voor de kinderen en om 00.00 het echte werk. En wauw wauw wauw, hoe super gaaf was dat dan! Dat vuurwerk, zo veel, zo verschillend, zo groot en zo mooi. Echt zo cool om dit mee te maken! Het nieuwe jaar begon voor ons dus echt letterlijk met een goede knaller! We hebben nog 4 mensen mee naar huis genomen omdat hun geen verblijfplaats hadden, altijd die Nederlanders weer haha. 2 ervan konden mee naar boven en de andere 2 beneden in onze auto haha.

Het was dus een druk ontbijtje en mee dat we aan een gebakken eitje zaten was het in Nederland 00.00 uur. Hoe grappig eigenlijk! We zijn met 5 man met de trein en bus doorgegaan naar het bekende Bondi Beach. Het was een prachtige dag en dat was goed te merken. Toen we aankwamen was het strand nog redelijk rustig, maar later op de dag lag het echt bomvol. Het lijkt op tv ook veel groter dan het daadwerkelijk is. Wel leuk om dan die herkenningspunten te zien. Om 3 uur was de Dutchies Nieuwjaarsduik waaraan best veel Nederlanders meededen. Unox muts op, duik nemen in het oh zo "koude" water en afsluiten met een broodje frikadel. Helaas hadden wij onszelf niet op gegeven maar het was leuk om te zien. Na de hele dag gechild te hebben zijn we nog heerlijk uit eten geweest waarna al onze wegen weer splitsten.

En dan is de grote stad ook weer wel mooi geweest. Na nog een bedankje te hebben gekocht voor Andrew zijn we verder naar het noorden gereden. We hebben weer heel wat kilometers afgelegd vandaag. Onderweg moesten we stoppen voor een politie controle, blaastest om half 12 s ochtends! Alleen moest je niet in het apparaat blazen (wat ik dus wel deed) maar tegen het apparaat tot 10 tellen haha. Omdat het zo druk was hoefde ze ons rijbewijs niet te zien en maar goed ook, want we hebben helemaal geen internationaal rijbewijs.... In Buladelah hebben we op Lions Park geslapen.

Vandaag was een saaie dag met vooral alleen maar autorijden. We kwamen terecht in Frederickton waar je naast een golfbaan voor niks mocht kamperen. De kantine had en wc en douche en in ruil daarvoor hebben we nog een biertje gedaan daarbinnen. Hoefden we niks af te rekenen omdat ze het leuk vonden dat we even gezellig naar binnen kwamen. Rond zonsondergang hebben we wel 14 kangoeroes gezien, sommige zelfs met kleintjes in hun buidel, zóó schattig! Heb ook nog even met het thuisfront gebeld wat heel leuk was.

Op naar Dorrigo National Park waar we via de "waterfall way" met slingerbochten steeds verder de bergen inkwamen. Het was bewolkt hier maar we wilden gaan wandelen dus geen probleem. Dit park is onderdeel van de "gondwana rainforests world heritage area". Gondwana was ooit het super continent waar Australië, Nieuw-Zeeland, Antarctica, Zuid-Amerika, Afrika en India inlagen, ongeveer 80 miljoen jaar geleden. Dwars door het regenwoud hebben we de "Wonga Walk" gelopen, een rondje van 6,6 kilometer. Heerlijk en we hebben zelfs een "carpet python" gezien van ongeveer 2 meter lang! We konden in het park zelf met de auto overnachten, al hebben we dit wel illegaal gedaan. De gratis plek naast de weg was niet zo gezellig dus zijn we ergens bij een lookout gaan staan. Geweldig uitzicht en de buren vonden het helemaal niet erg!

Regen, regen en nog eens regen. Onderweg naar Grafton is het niet meer gestopt. En op een regenachtige dag ga je naar de bios. Om half 3 draaide "the good dinosaur" die we na de voorstukjes in de bios in Myanmar heel graag wilden zien. En hij was super leuk!! We zijn doorgereden naar Whiporie waar mensen een stukje van hun tuin hadden vrijgegeven om op te kamperen. Grappig plekje weer, naast de geiten en een mini paardje. Mirte heeft haar specialiteit gemaakt die avond, pannenkoeken met kaas en spek, hmmm.

Inmiddels hebben we onze auto alweer in moeten leveren in Brisbane waar Mirte en ik ook opgesplitst zijn. Nu gaan we allebei onze eigen weg wat natuurlijk weer nieuwe avonturen met zich mee gaat brengen, maar dit lezen jullie de volgende keer!!!

Liefs maris