Hallo! Hier is hij dan, de allerlaatste update van deze reis want de 5 maanden zitten er alweer op. natuurlijk deel ik nog even de laatste verhalen met jullie!!

Na Queenstown ging de trip door het diepe zuiden beginnen. We zijn naar Milford Sound gereden en onderweg was het vreselijk bewolkt en heeft het hard geregend. De weg ernaartoe was mooi, tussen de bergen door met verschillende kleine watervallen die je alleen kan zien als het zoveel regent. Ook zijn we letterlijk door een berg gereden. Iedereen die zn adem in kon houden van het begin tot het eind van de tunnel had een shotje gewonnen. Maar de tunnel was veel te lang... Milford Sound had eigenlijk een "fjord" moeten heten in plaats van een "sound". Het is namelijk geen opgedroogde rivierbedding maar een inham die is uitgesleten door gletsjerwerking. Net voordat we er aankwamen brak het zonnetje een beetje door, kwamen we weer goed weg. De cruise door Milford Sound duurde 1,5 uur en was echt prachtig. Heel de omgeving, de bergen, watervallen, waar we zelfs nog half onderdoor gingen, de zeehonden op de rotsen.... S avonds hebben we geslapen op Gunn's Camp, een afgelegen kamp met cabins en heel basic. Stroom tot 10 uur, geen waterkoker of broodrooster, houtkachels overal. En ik heb het die nacht nog nooit zo koud gehad. We hadden het kacheltje al aangedaan, maar zijn toch allemaal met onze warme kleren ons bed ingekropen.

Vanaf Gunn's Camp gingen we door naar Invercargill wat de laatste grote stad is voordat je naar Steward Island gaat. Alleen is dat best duur en je kan er alleen vogels kijken, niet echt mijn ding. Toch stapten er heel veel mensen van de bus af. Invercargill was dood toen we er aankwamen, bleek het natuurlijk goede vrijdag te zijn... alle winkels waren dicht en er liep werkelijk waar niemand over straat. De mensen hier nemen deze dag heel serieus, zo mag je bijvoorbeeld geen alcohol kopen. Vroeger was het zelfs illegaal als je je winkel / café / restaurant open deed op deze dag! Alleen de bios was open, dus na een $5 pizza van Dominos hebben we "London has fallen" gekeken. Mooie film, maar best confronterend in deze tijd...

Met een lokale bus ben ik naar Dunedin gereisd aangezien de stray bus hier niet komt. Het was 3 uurtjes rijden en na het inchecken had ik bijna de hele middag nog. Ik ben naar de bekende Baldwin Street gelopen, de steilste bewoonde straat ter wereld. Het was al een uur lopen om er te komen en dan moet je natuurlijk ook wel de straat "beklimmen". Terug in het hostel bleek Jurgen hier ook te zitten die ik in Rotorua al had ontmoet. We hebben lekker een curry gemaakt en aan de appel cider gezeten.

Samen met Jurgen en Tessa, die gisteren aangeschoven was en haar paaseitjes van de Hema met ons heeft gedeeld, hebben we de streetart van Dunedin bekeken. Met een plattegrond hebben we de hele route gelopen en best wat mooie en interessant schilderingen gezien. Afscheid genomen van Jurgen en een uur later begon het weer maar eens te regenen en omdat het Pasen is, is alles dicht. Heb met Tessa een film gekeken in het hostel.

Debra bleek hier gisteren ook aangekomen te zijn dus hadden nog even snel afgesproken en een aantal winkeltjes gekeken die nu wel open waren. S middags had ik de bus alweer naar Invercargill waar ik pas rond 18.00 weer aankwam. En zó koud dat het was, heb ik zelfs het kacheltje aangedaan wat we in de kamer hebben...

Terug voor een nachtje naar Queenstown met een mooie route door de "Catlins". Veel grote vlaktes en bergen met mega veel schapen overal. Nieuw Zeeland telt 4,5 miljoen inwoners en 4 miljoen schapen. Vreemd idee..... Onderweg zijn we nog gestopt bij een strandje waar vaak dolfijnen gespot worden. En ja hoor, van heel ver weg zagen we er een aantal. Je kon de zee induiken maar het regende en het water was ijskoud! Ook zijn we op het meest zuidelijke puntje van het zuider eiland geweest, een dorpje genaamd Bluf. Vanaf hier ben je nog maar 4810 km verwijderd van de zuidpool. Het was een vreselijk lange dag in de bus vandaag dus na aankomst in Q'town om 20.30 hebben we nog even een klein rondje gelopen voordat we al vroeg op bed lagen.

Vandaag al op tijd door naar Mt.Cook wat de hoogste berg van Nieuw Zeeland is. Met zijn 3720 meter is hij al van ver te zien. Een aantal jaren geleden was hij nog 30 meter hoger maar het topje is afgebroken...?? (Dat werd mij in ieder geval verteld) Deze berg wordt veel gebruikt door bergbeklimmers die trainen om bijvoorbeeld de Mount Everest te beklimmen omdat Mt.Cook blijkbaar niet te voorspellen is en het lastig is om haken en kabels in te slaan. We hadden s middags prachtig weer en hebben de "Hooker Valley Track" gelopen. Prachtige wandelroute richting de gletsjer. We sliepen die nacht in een hotel dat omgebouwd was tot hostel met als resultaat dat we een bad hadden in de badkamer waar ik met dit koude weer lekker gebruik van heb gemaakt.

Op naar Lake Tekapo, een heel klein dorpje gelegen naast een prachtig meer. Ik sliep in Tailor Made Backpackers, een heerlijk klein, gezellig en huiselijk hostel. Ik kwam al gelijk in gesprek met Stefanie, een Duitse dame. Aangezien het zulk prachtig weer was vandaag zijn we maar gelijk Mt.John gaan beklimmen. Duurde iets van 3 uurtjes en je had een prachtig uitzicht over het meer. Bovenop deze berg staan ook hokjes met telescopen om de sterren te bekijken. In deze omgeving is het blijkbaar zo donker dat het ideaal is voor sterren kijken. In de tussentijd moest ik voor 1 nachtje van hostel wisselen omdat ze volgeboekt zaten. Kwam ik op de laatste dag Jurgen weer tegen. Na 2 dagen bewolking was het de laatste dag hier wel zonnig en hebben we een wandeling gemaakt langs het bos met rood met witte paddestoelen maar het weer sloeg snel om dus we maakten rechtsomkeer. Tijdens het rummikubben kwam het zonnetje weer tevoorschijn en hebben we daar lekker van genoten met een flesje wijn.

Na 4 nachten Tekapo stapte ik weer op de bus. Op naar Rangitata waar de meeste mensen gaan white water raften omdat de rivier hier zo wild is. Ik heb dat vorig jaar in Nepal al een keer gedaan dus hoefde niet nog een keer. We kwamen terecht in een hostel in "the middle of nowhere" en omdat het weer maar eens regende en best koud was hebben we met een hele groep lekker bij de kachel gezeten, gekletst en filmpje gekeken. Het leuke aan dit hostel was dat ze stapelbedden hadden met 3 bedden boven elkaar. Toch wel spannend als je er s nachts uit moet en halverwege denkt dat je al op de grond bent haha.

Half 6 ging de wekker want deze bus ging verder naar het noorden van het zuider eiland. Ik stapte er in Christchurch bij het vliegveld af. Raar om hier al te staan want ik ga nog niet naar huis... Met de bus ben ik naar het centrum gegaan waar ik al vroeg met Jurgen afgesproken heb. We hebben een rondje door het centrum gelopen. Veel mensen slaan deze stad over maar ik vond het best interessant. Na de hevige aardbeving in 2011 is de stad nog steeds in wederopbouw. Overal zijn ze bezig met constructies en zie je lege vlakken. Bij de 185 empty chairs was ik wel even stil. Het is ter nagedachtenis aan de 185 mensen die zijn overleden tijdens de aardbeving. Ook staat er nog een kathedraal die half afgebrokkeld is en de City Mall die nog half bestaat uit zeecontainers die ze tijdelijk gebruiken om het leven toch door te laten gaan.

En nog maar een vroegertje, 7 uur de bus weer in naar Kaikoura. Gelukkig sliep ik in YHA afgelopen nacht wat maar 1 minuut lopen is van de bushalte. Fijn om aan het eind van de reis nog even bij de zee te zijn. Na het inchecken ben ik lekker met mn muziekje op de "Peninsula Track" gaan lopen. Prachtige route met héle mooie uitzichten. Ik heb zeehonden gezien en héél ver in de verte een aantal dolfijnen. Kijk nu al uit naar morgen, dan ga ik met ze zwemmen!!!

Om 08.15 moesten we inchecken bij de "dolphin encounter" en wat hebben we er een zin in. Heel onze kamer gaat, dus dat is wel grappig. Na het passen van de allerdikste wetsuit die ik ooit aan heb gehad en de flippers en snorkels, werden we met de bus naar de pier gebracht vanwaar de boot vertrok. Er gingen 2 boten tegelijk met ongeveer 16 personen per boot. Het was een stralende dag, fris windje maar het zonnetje scheen. Bij het zien van de eerste dolfijnen werden we flink enthousiast. En wat waren er véél! En toen het water in, zooo koud maar dat ben je al snel vergeten als je al die spelende dolfijnen rond je heen ziet. Het zijn "dusky" dolfijnen die met honderden en soms zelfs duizenden tegelijk leven. We moesten veel geluid maken omdat ze daar op af komen en ook onder water duiken en rondjes draaien. Zo grappig om te zien dat ze je na willen doen! Ik heb wel 5 minuten lang met dezelfde dolfijn aan het spelen geweest en dat terwijl ze 100% in het wild leven. We zijn 3 keer het water in geweest. Daarna zijn we nog een stukje gaan varen en konden we foto's nemen. Geweldig dat ze zo met de boot meezwemmen en 1 dolfijn was zijn macho gedrag aan het showen met een aantal gave sprongen. Wat een geweldige dag!

Ondertussen ben ik weer terug aangekomen in Christchurch voor 2 nachtjes voordat ik van het meest zuidelijke internationale vliegveld weer terug vlieg naar Nederland. Heb niet de meest geweldige vlucht uitgekozen met 3 tussenstops: Sydney, Bangkok, Dubai, waardoor ik er volgens mij 32 uur over doe haha. Maar als alles op tijd verloopt, sta ik 12 april rond 13.00 uur weer op Nederlandse bodem.

Weer kan ik terug kijken op een prachtige reis en heb ik weer veel mooie dingen mogen zien en beleven. Bedankt voor alle mensen die ik ontmoet heb en iedereen die me via deze weg gevolgd heeft!! Wie weet tot de volgende keer ;-)

Liefs Maris