AUSTRALIE, GREAT OCEAN ROAD

En hier is die dan weer, helemaal vanuit "down under", de nieuwe update!!

Op 8 december vlogen we om 22.30 vanaf Kuala Lumpur naar Melbourne in Australië! Na bijna 8 uurtjes gevlogen te hebben stonden we letterlijk aan de andere kant van de wereld. Het koste heel wat tijd om het vliegveld af te komen met alle controles die uitgevoerd werden. Met de skybus zijn we richting het centrum gegaan, ideaal, want via deze bussen wordt je bijna voor de deur afgezet van waar je moet zijn! We verbleven in de wijk Fitzroy in het "nunnery hostel" een heel groot oud gebouw waar vroeger de nonnen in geleefd hebben.

De volgende dag hadden we afgesproken met Tim, een echt "Melbournian" die Mirte op een vorige reis had ontmoet. Hij nam ons vandaag mee op pad en liet ons zijn stad zien. En het voelde gelijk al goed. De temperatuur was aangenaam, net zoals een warme lentedag thuis, mensen zijn vriendelijk (en ik hou nu al van het accent) je kan er alles krijgen waar we dan weer wel even aan moeten wennen na Myanmar, het stratenplan is overzichtelijk en het is compact. Na een aantal uurtjes slenteren hadden we toch al veel gezien zoals Federation Square, Queen Victoria Market, Flinders Street Station, Yarra River en Hosier Lane met zijn streetart. Nadat we in de Botanical Gardens uitgerust hebben met brood, dipjes en biertjes nam Tim ons mee naar een aantal van zijn favoriete bars. En dan is het zeker wel even wennen na Azië, 8 tot 11 dollar voor een biertje. Al weerhield ons het er niet van om er meer dan 1 te nemen ;-)

Een druilerige koude dag vandaag. Moesten we ook nog van hostel wisselen omdat het andere volgeboekt zat. Aangekomen in Discovery hostel konden we nog niet inchecken en de prijs voor het achterlaten van de tassen was ronduit belachelijk. Door het compacte centrum zijn gratis tramlijnen aangelegd. Je kan je ermee verplaatsen maar veel toeristen nemen de tram die in een uurtje tijd een rondje maakt. Dat hebben wij ook maar gedaan, tassen mee, tijd gedood en er toch nog iets van opgestoken. Ook hebben we een begin gemaakt om van Mirte een Aussie te maken want ja, als je hier een jaar wilt blijven heb je toch een lokale simkaart en een bankrekening nodig. S avonds hebben we onszelf verwend met sushi!

Na precies een maand op reis te zijn werd het toch weer weleens tijd om een echte stavenissenaar te zien, dus hadden we met Quincy afgesproken. Super leuk om hem hier te zien! Ook Mirte had afgesproken met iemand die vanuit haar kleine dorp nu hier in Melbourne was. Bij de Curtin House Bar die een rooftop terrace heeft hebben we een aantal biertjes gedronken en bijgekletst. Tim kwam later ook nog. Gegeten hebben we in Chinatown waarna we weer door konden naar de volgende bar. Misschien hebben we nog een reünie in Sydney, wie weet!

Woehoe, zondag de 13e! Dat betekent dat we onze campervan op mogen halen. Vanaf nu gaan we 30 dagen op pad met onze Toyota Tarago en wat hebben we er een zin in. Het duurde jammer genoeg best lang bij het Jucy kantoor voordat we hem meegekregen omdat de auto nog niet klaar was en ze hadden te weinig personeel. Ter compensatie kregen we 2 kampeerstoelen mee, top! Het rijden was wel even wennen in het begin. Het was druk in Melbourne en ze rijden hier natuurlijk links. Gelukkig raak je er al snel aan gewend en is het nu al vanzelfsprekend. Nu oogt rechts rijden raar... Als eerst zullen we de Great Ocean Road gaan rijden, dan door naar Sydney voor oud en nieuw om vervolgens de auto in te leveren in Brisbane!

GREAT OCEAN ROAD

De eerste dag hebben we al bijna 100km gereden naar Torquay. Bij een visitor information centre hebben we wat info opgedaan naar kampeerplekken. Bij de aanbevolen camping moesten we 40 dollar afrekenen waar we toch wel een beetje van schrokken. Over 2 weken begint hier namelijk de zomer schoolvakantie waardoor de prijzen verdubbelen... in de camping keuken hebben we gekookt en de eerste nacht in onze auto was ook flink wennen. Het is toch best krap en het bedje is hard. Toch heeft het echt iets geinigs maar we dachten allebei gelijk dat 30 nachten in dit ding misschien onmogelijk was haha.

Van Torquay zijn we doorgegaan naar Lorne, een schattig plaatsje aan de kust. Bij het informatiepunt hebben we gevraagd naar gratis kampeerplekken want deze bestaan dus ook, meestal voorzien van wc en picknick tafels maar soms ook zonder enige faciliteiten. We werden aangeraden om naar Big Hill te gaan, 10km verderop. En wat was dit een geweldig plekje. Klein en rustig, omringd door hoge bomen. Toen we aan een chipje zaten werden we vergezeld door 2 papagaaien waarvan er 1 gewoon op je kwam zitten om chips te stelen. We hebben vandaag voor het eerst achter de auto gekookt wat echt prima werkte. Zo grappig dat ik nu pas voor de eerste keer kampeer terwijl we thuis een camping hebben en vind het nu al leuk.

Van Lorne zijn we langzaam doorgereden richting Apollo Bay. Volgens onze info komen we nu op een heel mooi stuk van de Great Ocean Road. Onderweg zijn we vaak gestopt bij hele mooie uitzichtpunten. Heel het stuk was prachtig, langs schattige dorpjes, de ruige kustlijn met regelmatig mooie baaitjes en de hoge bomen aan de andere kant van de weg. Tussen Wye River en Kenneth River kwamen we de eerste wilde koala's tegen. Er stak er plotseling 1 over waar ik heel erg van schrok. Nadat we gestopt waren zaten er nog een aantal in de hoge eucalyptus bomen. We verbleven deze nacht in Beech Forest, wat op een uurtje rijden vanaf Apollo Bay ligt. En wat een avontuur om er te komen! Over slingerweggetjes met diepe afgronden, soms net breed genoeg voor 1 auto en een onverharde weg waardoor we regelmatig dachten dat onze banden er weleens af konden vliegen.... wederom hadden we weer een geweldige plek gevonden!

En ja hoor, net voordat we wilden vertrekken merkte ik iets op aan de auto. We hadden een wieldop verloren.... Oeps.... Op weg naar Port Campbell zijn we gestopt bij de bekende 12 apostelen. Er zijn verschillende punten van waaruit je deze rots formaties kunt bekijken. Het zijn er namelijk geen 12 en dat is het blijkbaar ook nooit geweest maar niemand die hier een duidelijk antwoord over heeft. Doet er ook niet toe, het uitzicht was prachtig. Deze nacht hebben we ook in Port Campbell geslapen, op een betaalde campingplaats. Het lag dicht bij een mooie baai en het werdt toch weer eens tijd voor een douche...

S ochtends hebben we lekker aan het strand gelegen maar toen we wakker werden van ons dutje waren we omringd door een soort mistwolk die maar niet weg wilde gaan. Spullen pakken en door. We zijn nog een klein stukje verder gereden naar de Bay of Islands vanwaar je echt een heel mooi uitzicht had. Er was ook bijna niemand wat het nog beter maakte! We hebben op een paar kilometer na de Great Ocean Road helemaal af gereden maar maakten toch een rechtsomkeert. Onderweg naar het dorpje waar we gingen slapen, kwamen we een kangoeroe tegen die net langs de weg stond. Konden niet stoppen want er reed nog iemand achter ons. Wij helemaal door het dolle heen dat we een kangoeroe hebben gezien hahaha. Deze nacht hebben we doorgebracht in Kenneth River.

Inmiddels zitten we alweer in het nieuwe jaar en hebben we een spetterend oud en nieuw gehad. Deze verhalen komen in de volgende update!!

Liefs maris

MYANMAR DEEL 2

Hallo allemaal! Eindelijk de mogelijkheid om de laatste update van Myanmar te plaatsen. Het heeft even geduurd maar hier is hij dan!

In Inle Lake hadden we een heerlijke ruime kamer in gold star hotel en op de hoek kon je fietsen huren voor 1,20 euro per dag. Dat hebben we dan ook gedaan. We zijn naar “kaung daing” gefietst, een klein dorpje aan de linkerkant van het meer. Vanaf daar hebben we met 2 spaanse mensen en onze fietsen een longtailboat naar de overkant genomen naar “maing thauk”. We zijn een flinke heuvel opgelopen naar het forest monastery waar we uitgenodigd werden om een mandarijntje te eten bij een hooggeplaatste monnik. Terug op de fiets gestapt en via een andere route gefietst en die was eigenlijk nog veel mooier. Onderweg zijn we gestopt bij red mountain estate, een wijngaarden gelegen in een vallei waar we een proeverij hebben gedaan van 4 wijntjes voor 2 euro. Het was een prima plek om te vertoeven dus er ging nog wel een wijntje in. Toen het zonnetje onder was snel naar huis gefietst met een toch wel aangeschoten gevoel!

We moesten nog een buskaartje regelen om richting yangon te kunnen maar dit bleek helaas niet mee te vallen. Alles zat al ver vol geboekt. We bleven een beetje op en neer lopen en uiteindelijk vonden we 2 kaartjes voor 30 november. Door al dat rondgezoek waren we eigenlijk te laat om de boottrip over het meer te doen. Het werdt dus een beetje een nutteloze dag en wat doe je dan? Rondlopen door nyaung schwe om rum, cola en chips in te slaan. We hebben lekker zitten kaarten in ons hotel en zijn s avonds naar een restaurant gegaan waar ze een film draaiden over het klooster waar we gisteren geweest zijn.

Vandaag was het flink bewolkt en mistig toen we opstonden. Zonde om dan nu een boottocht te gaan doen. We hebben weer maar een fiets gehuurd, ze kosten toch bijna niks. In maing thauk, waar we gisteren al geweest zijn, was het markt. De route was mooi alleen de markt viel best tegen. Hadden verwacht dat hij best groot zou zijn, maar dit was niet het geval. S avonds zijn we voor een traditionele birmese massage gegaan. We kwamen binnen in een bamboohutje waar 6 dunne matrasjes lagen. We moesten gaan liggen met onze eigen kleren aan. Het begin aan de voeten was super lekker, daarna werdt het af en toe een beetje pijnlijk. Deze massage bestaat uit knijpen en stevig drukken op de spieren. Ook worden er nog rek en strek oefeningen gedaan. Vreemde ervaring maar leuk om gedaan te hebben.

Laatste dag in inle lake en het was een stralende dag. We zijn al vroeg richting de pier gegaan om een boot te regelen. Er liggen er zoveel dat er binnen no time een longtailboat voor ons klaarlag met lekkere stoeltjes erop. We hadden de boot voor onszelf dus dat was helemaal ideaal. We zijn in “inthein” wat op een uurtje varen lag naar de bekende 5-day market geweest. Dit is een hele grote markt die iedere keer roteert tussen verschillende dorpen. We zijn langs klooters, pagodas, de langnekken gegaan en de floating gardens. Echt heel veel mensen leven op dit meer, wat 22km lang is en 11km breed. De huisjes staan op hoge palen en de tuinen drijven ook in grote aantallen op het meer. Interessant om te zien want alles gebeurt hier dus met de boot, ook het plukken van tomaten! We waren op tijd terug om onze nachtbus naar yangon te halen die om 18.00 uur vertrok.

Na 12 uurtjes in de bus gezeten te hebben, konden we met 2 andere nederlanders een taxi delen naar de stad die er nog eens een uur over deed. We werden afgezet bij tokyo guesthouse wat we online geboekt hadden. Maar het zag er gelijk al slecht uit. En dat was ook zo, de kamer was een oververhit klein hokje. Zijn dus gelijk verder gaan zoeken en kwamen uit bij agga guesthouse waar we een upgrade kregen naar een prive kamer. Na even uitgerust te hebben namen we een taxi naar “schwedagon pagoda” de heiligste plek hier voor het buddisme.

S avonds hebben we in 19th street gegeten, een bekende straat met veel bbq en straatstalletjes. Heerlijk om op straat te zitten en alles voorbij te zien komen. Gefrituurde hapjes, vers fruit, insecten, bruine bonen met mais wat overigens echt heel lekker was, aangemaakt met theebladeren/stukken knoflook/zout en chili. Wel zagen we hier voor het eerst echt armoede en bedelende mensen.

Yangon is echt een grote stad en het is er verstikkend heet. In de ochtend hebben we een rondje gedaan met de trein. De yangon circle line, die in 3 uur tijd een heel langzaam rondje rond yangon doet. Er zouden veel mensen in deze trein stappen die onderweg zijn naar de markt met al hun spullen en in de trein al druk bezig zijn met alle voorbereidingen. Maar denk dat iedereen een vrije dag had vandaag. We hebben er vrij weinig gezien op een vrouwtje met groenten en een man met 10 dozen appels na. Tussen de middag was het gewoon echt te warm om iets te doen, een siesta was noodzakelijk. Tegen het eind van de middag hebben we een city walking tour gedaan die aangeraden werdt door lonely planet. Zagen veel koloniale gebouwen en verkeer. Yangon is niet bepaald onze stad.

Wegwezen dus en de bus in naar kinpun, het basisplekje om “mt.kyaiktiyo” te bezichtigen. Het busritje duurde 4 uurtjes en bij aankomst werden we gelijk belaagd door mensen die hun hotel aan wilden bieden. We verbleven in “sea sar hotel” in een basic kamertje. Die middag zijn we gelijk naar de golden rock gegaan, een heel belangrijk bedevaartsoord voor buddisten. Met trucks waar 40 personen in werden gepropt op bankjes achter in de laadbak werden we in 45 minuten naar boven gebracht. En wat een gaaf ritje was dit zeg! Mirte beschreef het als de vogelrock in de efteling haha. Echt stijl omhoog, met veel bochten en diepe afdalingen en de truck reed niet bepaald heel zachtjes.... De golden rock is zoals het al zegt een gouden rots die op de rand van een afgrond hangt. Mensen geloven dat deze rots zo gebalanceert blijft staan door een perfect geplaatste haar van buddha in de 11e eeuw. Monniken en pelgrims komen hier om te bidden en verblijven daar ook regelmatig voor een nachtje. Wij kwamen in gesprek met een aantal monniken uit cambodja die speciaal voor deze rots naar myanmar kwamen. Toch waren wij zelf ook een grote bezienswaardigheid. Er komen hier zoveel mensen uit alle uithoeken dat er veel mensen bij waren die waarschijnlijk nog nooit een blank persoon hadden gezien. De terugrit was in het donker wat het echt op de vogelrock deed lijken!

Vandaag zijn we naar een andere kamer verhuisd. We besloten om hier toch iets langer te blijven dan we in eerste instantie wilden. Van basic naar lekkere bedden, warme douche en veranda. We gingen een kleine wandeling doen die aangeschreven stond in de lonely planet. Het was maar goed dat het zonnetje niet goed door kwam anders had ik het halverwege afgekapt. Wat een hitte en dan alleen maar omhoog. We zeiden nog tegen elkaar: als het op de Annapurna route in Nepal zo warm was geweest hadden we het nooit overleefd! Al was de wandeling zelf wel mooi. We kwamen allemaal langs schattige hutjes waar mensen woonden en proberen hun spulletjes te verkopen. Zo hebben we ergens in een heel klein dorpje een I love Myanmar shirtje gekocht waar mensen het betaalbedrag nog netjes komen laten zien in biljetten. We kwamen uit bij een pagoda die een mooi uitzicht bood over Kinpun. Hier hebben we een tijdje gezeten. Terug beneden hebben we advocados en rum geshopt en op de veranda lekker zitten borrelen met onze huisgemaakte guacamole. Natuurlijk ging het weer veel te hard en konden we niet stoppen haha. Luidruchtig zaten we op de veranda nederlandstalige liedjes mee te bleren, te dansen en onze buren uit te nodigen om gezellig mee te doen....

En oej oej, we hadden ons allebei niet zo lekker gevoeld vanacht en ik nu nog steeds niet. Dikke kater... We hebben dus vrijwel niks uitgevoerd vandaag.

Kinpun hadden we nu wel gezien en met nog maar 2 volle dagen in Myanmar konden we niet meer naar een andere plek. We gingen dus terug naar Yangon en dat wilde we eigenlijk niet. Dus weer 4 uurtjes in de bus en voordat we in een andere accomodatie van Agga waren was de dag alweer bijna voorbij. We hebben nog een laatste keer op 19th street gegeten.

Na uitgeslapen te hebben zijn we naar een onbekende locatie gelopen omdat we iets nuttigs moesten gaan doen van onszelf. Op de terugweg de laatste paar inkopen voor australie gedaan. We zijn vroeg gaan avondeten want we gingen op onze laatste avond hier naar de bios! Die zat bij ons om de hoek en er was keuze uit 3 films. We zijn naar de hungergames geweest in 3d. Tijdens de voorstukjes werdt het volkslied gedraaid waarbij iedereen opstond en netjes bleef staan totdat het lied klaar was. Heerlijk om weer een film te zien en een prima afsluiter voor Myanmar.

8 december werden we al om 05.30 opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Onze airasia vlucht vertrok om 08.30 naar Kuala Lumpur waar we een aantal uurtjes blijven voordat we doorvliegen naar Melbourne, Australie! Helaas konden we onze backpacks niet doorlabelen en was de tassenopslag best duur, plus dat het ons nog best wat tijd zou kosten om in de stad te komen wat dus echt de moeite niet was. We zijn dus op het vliegveld gebleven wachtend op onze 22.30 vlucht.

Ondertussen zitten we alweer in australie waar we nu rondtouren in een campervan, super leuk! Via deze weg wil ik jullie ook allemaal hele fijne feestdagen wensen en een gelukkig nieuwjaar!

Liefs!!

MYANMAR DEEL 1

Minguhlaba!!

Het heeft even geduurd, maar eindelijk hebben we een plek gevonden met goed werkend internet. Hier dus het eerste verhaal over onze avonturen in het mooie myanmar.

Woensdag 11 november was het weer zover, er ging weer een nieuw avontuur van start. Deze keer een reis van 5 maanden door myanmar, de australische oostkust en nieuw zeeland. Via dubai vloog ik in een airbus A380 naar bangkok. Alleen het vliegtuig is al een belevenis, wat een apparaat zeg, er kunnen net iets meer als 800 passagiers in! Op het vliegveld van bangkok zag ik mirte weer en vanaf nu gaan we 2 maanden samen op pad. We hadden een taxi naar het centrum gedeeld met 2 duitse meisjes. Na een uurtje rijden kwamen we in de wijk uit waar we verbleven. Het backpackers gevoel kwam gelijk terug toen we onze kamer zagen. Klein en verstikkend heet. Maar moe dat we waren hebben we toch eerst lekker een dutje gedaan. S avonds hebben we bij ons eigen hostel gegeten, alles hier ziet er leuk en sfeervol uit. Na nog een klein rondje te hebben gelopen hielden we het voor gezien.

Aangezien we alleen vandaag maar hebben in bangkok, gingen we op tijd op pad. Op naar het “royal palace”. Ik ben hier zelf 4 jaar geleden al geweest maar vond het niet erg om nog een keer te zien, wat een prachtige gebouwen met al die kleine steentjes, goudkleuren en mozaikspiegeltjes. Het was alleen zo verstikkend warm en vreselijk druk dat je er niet echt van kon genieten. Door naar “wat pho” de grote liggende buddha. Ook hier was ik al geweest dus besloot om buiten op mirte te wachten. Mee kwam er een flink buitje naar beneden. Toen we later doorliepen naar de “praya river” begon het heel erg te flitsen en keihard te onweren. Wegwezen dus! In de tuk tuk zijn we zeiknat geregend. Dat werd dus eerst andere kleren aantrekken en wachten totdat deze bui een beetje ging liggen. Het koelde gelijk wel lekker af dus eind van de middag zijn we met een watertaxi over de “praya river” naar chinatown gegaan. Hier hebben we lekker rondgewandeld en genoten van alle vreemde dingen die je hier ziet. We zijn laat gaan eten en zijn toen op de bekende kho san road beland. Super druk, maar dat is het hier volgens mij altijd. Later die avond kwamen we de duitse meiden weer tegen waar we een aantal biertjes mee hebben gedronken. Ook hebben we gefrituurde schorpioenen van de straat gekocht en jaaaa, we hebben een poging gedaan. Niet echt lekker... We werden later nog vergezeld door 2 jongens en we hebben een super gezellige avond gehad. Te gezellig eigenlijk.... En veel te laat....

Resultaat: Na net 3 uurtjes geslapen te hebben werden we wakker met echt een ontzettende kater. Snel alle spullen terug in de tassen stoppen en hup de taxi in richting vliegveld. Via een ander vliegveld dan waar we aangekomen zijn vertrokken we naar mandalay in myanmar! Zoveel zin in, al was dit echt niet van ons gezicht af te lezen. Wij gaan dus nooit meer zo hard op stap de avond voordat we moeten vliegen (zeggen we gelukkig nooit ;-) de vlucht verliep soepel maar was blij dat we er na 2,5 uur uit mochten. Ik zat me toch naast een stinkvent die rook naar oud zweet! Er waren gratis pendelbussen van air asia naar het centrum. Bij de eindstop zijn we achterop de scooter gestapt en werden we voor 1 euro netjes voor de deur van ons hostel afgezet. We slapen in een dorm die we gisterenavond nog geboekt hebben. Totaal anders dan we verwacht hadden op een positieve manier. Grote schone kamers, airco, wifi en rooftop terrasje. Na even bijgeslapen te hebben na de vlucht zijn we de straat op gegaan om iets te eten. We kwamen terecht in een restaurantje waar bijna niemand engels sprak en waar we door blije gezichten werden verwelkomd. Wat een heerlijke mensen, ze zijn oprecht blij om je te zien. Na wat handgebaren besloten we om de bbq te bestellen maar deze was echt niet te eten. Alleen maar vet en bot dus we waren verplicht om daarna nog iets anders te zoeken. En laat er nou net een bistro bij ons om de hoek zitten die burgers verkoopt!

Na een simpel ontbijt van brood, thee en een banaan hebben we een planning gemaakt over hoe het best te gaan reizen hier. Niet alles is even makkelijk bereikbaar... Tegen de middag hebben we een taxi genomen die ons af heeft gezet onder aan mandalay hill. Hier waren een aantal pagoda’s (een traditioneel buddistisch religieus monument, een cylinder achtige tempel, bovenop afgewerkt met juwelen) de moeite waard om te bezichtigen en er zaten zeker een aantal hele mooie bij, met veel mozaik en goud. De klim naar de top was pittig omdat het zo heet was maar na 20 minuten stonden we boven. Hier komen veel studenten en monniken om een praatje te kunnen maken met buitenlanders om hun engels te verbeteren. We werden dus regelmatig aangesproken. Na zonsondergang zijn we terug naar beneden gegaan en wederom achter op een scooter gestapt om ons af te laten zetten in een wijk met restaurantjes. We vonden een street food karretje wat indisch eten verkocht en hier zijn we dus gaan zitten. Heerlijk gegeten en veel ook en dat voor 2,60!

Laatste dag in mandalay. Vandaag gaan we met een tour mee die we via ons hostel geboekt hebben. Om 9 uur vertrokken we naar “sagaing” waar we een pagoda met 350 treden beklommen hebben en vanaf de top een heel mooi uitzicht hadden over de heuvels die bedekt waren met kloosters en goud gekleurde pagoda’s. Na de lunch zijn we de rivier overgestoken naar inwa, een rustig dorpje met weer veel ruines en pagodas. De beste manier om dit dorp te verkennen is met paard en wagen. We waren met een groepje van 5 dus we werden onderverdeeld in 2 wagens. Het was relaxt maar soms ook best eng. De karretjes waren best klein en de wegen waren vaak onverhard met diepe sporen waardoor het leek alsof het wiel er spontaan af kon vallen... Laatste stop was amarapura waar de bekende “u bein bridge” is, werelds langste teak houten wandelbrug staande op 1086 palen. We hebben hier genoten van een biertje, met rustgevend uitzicht en een mooie zonsondergang. Tegen 18.30 waren we weer “thuis”. Eten, douchen, chillen en slapen maar.

Vandaag reizen we verder. Onze bus naar hsipaw vertrok pas om 14.00 dus hebben we op het gemakje ontbeten, spulletjes ingepakt en nog wat koekjes ingeslagen. We waren ruim op tijd op het busstation wat er maar rustig bijlag voor zo een grote stad. Onze bus zag er prima uit. Wel was het een pittige rit, schuddend heen en weer over een slechte weg en dan ook nog continu door de bergen rijden waardoor je al die bochten ook nog eens meekrijgt. En ja hoor, de 2 lokale mannen naast ons werden ziek. De volgespuugde zakjes hingen ze vervolgens net zo makkelijk voor hun aan de stoel op zonder knoopje erin. En dat zakje maar bungelen en bungelen waardoor wij met grote ogen naar elkaar zaten te kijken. Gelukkig werden ze al snel uit het raam gegooid. Na 6 uur rijden kwamen we op onze bestemming aan en werden we zelfs ook nog opgehaald door het hostel waar we verbleven.

Hsipaw is een klein dorpje en de meeste toeristen komen hier om een trekking te doen. Na het inbegrepen ontbijtbuffet wat echt dikke prima was hebben we een beetje informatie opgedaan over de mogelijkheden. Het werd al snel duidelijk dat we het in lily hostel willen boeken, waar we ook verblijven. De vrouw des huizes is ook zo aardig, ze heeft vanochtend zelfs met ons beide geknuffeld! De rest van de dag hebben we een beetje rond geslenterd en een heel stuk gewandeld. Goede warming up, want morgen gaan we beginnen aan een 2 daagse trek!!

Om 9 uur werden we opgehaald door onze gids, een klein mannetje van in de 20 met vieze tandjes maar wel heel lief. We moesten eerst een klein stukje met de tuk-tuk rijden voordat we bij de trail aankwamen. We waren met een klein groepje, waarvan we met 4 man doorgingen op de 2-daagse trek en de andere 3 gingen maar voor 1 dagje mee. De hike was super mooi, langs rijstvelden, door bananen plantages, over stromende beekjes en langs kleine dorpjes. Overal zijn de mensen blij om je te zien. Ze zitten al vanaf veraf te lachen of roepen hallo, terwijl andere heel erg verlegen zijn. Ze zijn zo lief en goudeerlijk en vind het mooi om te zien dat de meerderheid nog de traditie volgt. Zo draagt iedere vrouw en bijna ook alle mannen een “longyi”, een sarong achtige rok. Daarbij dragen ze “thanakha” op hun gezicht, een gele pasta verkrijgbaar van boomschors wat als combinatie gebruikt wordt voor zonnebrandcreme en make-up.Tussen de middag hebben we in een klein bergdorpje geluncht met rijst en allerlei verschillende dingetjes erbij. Tegen 16.00 uur kwamen we aan in het Palaung dorp waar we verbleven en vanaf waar de rest weer terug ging naar de bewoonde wereld. Het huis was echt mega groot, ons kamertje daarintegen inniminnie. 1 betonnen muur met 3 flinterdunne houten muurtjes. We hebben de zonsondergang bekeken en de werkvrouwtjes die bezig waren met het drogen van thee bladeren. Voor diner kregen we rijst met tofu, omelet, pompoen en een soort spinazie bladeren. We hebben nagetafeld met een aantal kleine flesjes rum, zo goedkoop hier! Om 22.00 moesten we allemaal op bed liggen. Aangekomen in ons kamertje barste het echter van de spinnen, wel een stuk of 10. 1 was zo mega groot dat zijn ogen glinsterden als je er met een lichtje op scheen en de kleintjes konden springen!! Hier gingen we dus echt niet slapen. Snel een leeg matras ergens anders ingepikt waardoor onze gids in dat kamertje moest slapen maar daar had hij geen problemen mee.

Niet echt heerlijk geslapen op ons 5mm dikke matras. Om 7 uur gingen we ontbijten, met rijst, wat ik echt niet wegkreeg. Moeizame start dus. Vandaag gingen we nog eens 5 uurtjes lopen en wat is de natuur toch prachtig hier. We liepen in een cirkel waardoor we dus niet dezelfde route terug hadden. Vandaag was veelal dalen en het was heel heet, waardoor het toch best zwaar was. Tegen de middag kwamen we dan eindelijk aan bij de plek waar we noodle lunch hadden en dit was tevens de eindstop. Jeeh, overleefd! We werden terug afgezet bij ons hostel waar we even konden bijkomen. S avonds hebben we met hetzelfde clubje op het dakterras gezeten, kaartspelletjes gespeeld en weer rum gedronken. Een literfles kost hier 1,50 euro dus kan je eigenlijk niet laten liggen ;-)

Vanuit hsipaw hebben we een populaire treinrit naar pyin oo lwin gedaan. Iedere toerist nam de hogere klasse maar wij gingen met ons groepje voor ordinary class wat dus betekent dat je tussen de locals zit op houten bankjes en dat voor 7 uur lang. Maar leuk dat het was! Mensen lachten naar ons, wilden een praatje aangaan en gaven ons pindas. De trein ging langzaam en schudde veel heen en weer, maar het hoogtepunt kwam toen we bij het “gokteik viaduct” aankwamen. Gebouwd in 1901, 318ft boven het ravijn, 2257ft lang en toendertijd de 2 na langste spoorwegbrug ter wereld. Aangekomen in pyin oo lwin hebben we een taxi genomen naar mandalay waar we weer in hetzelfde hostel sliepen als onze eerste nachten hier.

Al op tijd stonden we op het busstation om naar monywa te gaan. Bussen gaan ieder uur dus we zaten al snel achterin een minivan geduwd. Tassen op het dak, proberen om het busje zo vol mogelijk te krijgen en de 3,5 uur durende rit kon van start. Eenmaal gesetteld in ons hotel zijn we met een tuk-tuk naar “thanboddhay paya” gegaan, een grote tempel waarvan het dak is bedekt met mini stupas. 8km verderop hebben we “bodhi tataung” bezocht, oftewel 1000 buddhas. In 2008 was hier de opening van de grootste buddha ter wereld, 130 meter hoog en glinsterend van het goud. We konden tot aan de 16e verdieping naar boven lopen waarbij iedere verdieping interessante muurschilderingen had. Na 4 uurtjes touren hebben we lekkere kip vermicelli op met een verfrissend biertje erbij.

De dag erna hebben we een motortaxi genomen naar Y Mint, een klein dorpje waar maar weinig toeristen komen. Dat was al goed te merken onderweg, mensen keken regelmatig nog eens een keer achterom. Het ritje duurde ongeveer 3 kwartier over veelal zanderige paadjes maar langs mooie landderijen. Eenmaal aangekomen gaf 1 van onze scooterchauffeurs ons een kleine rondleiding. We werden al snel naar binnen geroepen door 2 kinderen. Binnen zat een 66 jarige monnik die ons maar thee bleef bijschenken, muziekfilmpjes liet zien (want echt iedereen heeft een telefoon) en ons het schaaltje met mais, sesam en noten bleef aanreiken waaruit iedereen waarschijnlijk al van dezelfde lepel had gegeten. Toen hij er vervolgens hele ongepelde knoflooktenen in gooide omdat dat zo goed is voor je hart, sloegen we toch maar vriendelijk af. Maar wat een leuke ervaring, bij deze monnik thuis, op de vloer thee drinken!

Vanuit Monywa zijn we vertrokken naar Nyaung U, beter bekend als Bagan, de stad van de vele tempels. Op het busstation moesten we een uurtje wachten voordat we konden vertrekken. Bleek het echter een lokale bus te zijn. Wij dachten natuurlijk het ergste maar de bus was nog redelijk comfortabel. De bus zat vol, maar dan ook echt vol. Zelfs het gangpad stond vol met stoelen en krukjes. Na 4 uurtjes rijden stonden we op het nieuwe busstation van Nyaung U. Er stond eigenlijk maar 1 mannetje die ons verder wilde vervoeren maar hij vroeg echt veel te veel. Wij gingen dus lopen, in de kokende hitte. Gelukkig kwam er een taxi achter ons aan die ons wel voor de normale prijs meenam. Gelukkig maar, want het was nog meer dan 4km lopen! Aangekomen in het hotel hebben we gelijk een taxi geregeld om ons naar de tempels te brengen voor de zonsondergang. We gingen naar “pyathada paya,” een bekende dus we waren zeker niet alleen. En wow, het is inderdaad magisch.

05.00 ging het wekkertje af om de zonsopgang te gaan bekijken! We hadden voor vandaag een e-bike gehuurd die al netjes klaar stond. Natuurlijk wisten wij niet hoe zo een ding werkte, net als een scooter toch? Maar hij was allang gestart toen ik dacht dat hij nog uit stond. En zo vroeg was het natuurlijk ook nog eens pikkedonker waardoor we eerst een aantal keer verkeerd reden. Gelukkig waren we op tijd vertrokken en bleek het achteraf toch niet zo moeilijk te zijn geweest om “shwe san daw paya” pagoda te vinden. Ook hier waren weer heel wat mensen. En wauw, wat een zonsopgang! Uitkijkend over bagan, wat vroeger een koninkrijk is geweest en waar rond de 12e eeuw meer dan 4000 tempels gebouwd zijn. Net voordat de zon opkwam stegen er 21 hete luchtballonnen op wat het uitzicht echt magisch maakte. Na ons volgepropt te hebben aan het ontbijtbuffet zijn we terug gereden en hebben we flink wat tempels bezocht, waaronder de allerbekendste, “ananda patho.” Onderweg kwamen we het franse stel tegen waarmee we de trekking hebben gedaan een aantal dagen geleden. We vonden een kleine tempel die niet toeristisch was en die we met 5 andere mensen hebben moeten delen voor zonsondergang.

Na heel veel tempels gezien te hebben, verlaten we bagan weer. 07.00 stond de pick-up voor de deur. We hadden via facebook kaartjes gereserveerd voor JJ bus, een hele luxe maatschappij. Maar 3 stoelen op een rij, breed met grote armleuningen, zitje voor je benen en een eigen tv! 8,5 uur hebben we er over gedaan om in Nyaung Schwe te komen, een dorpje bij Inle Lake. We hebben dus niet veel meer gedaan die dag.

Ondertussen zit onze tijd er hier in myanmar alweer bijna op. Maar hierover meer in de volgende update!! Fijne sinterklaas iedereen!

Liefs mariska

nog 1 nachtje!

Lieve mensen,

Morgen is het weer zover, ik vertrek weer eens voor een nieuw avontuur. Op verzoek van velen toch nog last minute een nieuwe blog gestart. De mensen die het leuk vinden kunnen mijn verhalen dus hier weer lezen! Morgen vertrek ik richting bangkok om vervolgens zaterdag door te gaan naar myanmar. Ook zal ik Australië en nieuw zeeland gaan bezoeken. Deze keer gaat mijn "reisje" 5 maanden duren. Veel leesplezier en er komt snel een eerste update!!!

Liefs mariska

Colombo, mirrissa, hikkaduwa

De laatste update alweer, jeetje wat is de tijd snel gegaan. Hier nog de laatste blog over sri lanka!

Op 2 februari wilden we eigenlijk van ella naar het zuiden reizen maar toen we hoorden dat er in colombo een festival is vanavond, wilden we dat toch ook niet missen. Dus wat doe je dan, inderdaad, dan pak je een bus die er 7 uur over doet om je in colombo te brengen. Door bergen, langs schattige dorpjes, door theeplantages, terug naar de grote stad. Het festival heet navam perera en wordt gehouden in begin februari als het volle maan is. Het leek meer op een soort optocht en het beginpunt was de tempel waar we al eerder waren geweest, toen die man ons aanraade om daar naartoe te gaan en vervolgens bij ons in de tuk-tuk spong om er het drie dubbele voor te vragen. Er kwam vanalles voorbij: dansers, steltenlopers, mannen met vuur en natuurlijk de olifanten met hun mooie glitterdoeken. Wow, gaaf om te zien. Ze deden een hele ronde langs het meer en iedereen zat gewoon langs de kant van de weg. De klapper waren 3 mooi versierde olifanten, 1 met hele grote slagtanden, met daarop mannen gekleed als sultans. Zeker de moeite waard geweest dat we dit nog even hebben meegepikt.

En toen op naar het strand! Van colombo gingen we naar mirrissa, een heel bekend plekje onder de backpackers. De bus deed er 4 uurtjes over en de rit was geheel langs het strand. Halverwege begon het echt keihard te regenen, hebben wij weer..... Het nederlandse meisje in ella had ons een guesthouse aangeraden dus daar wilden we graag verblijven. Na wat onderhandelen kregen we een prima kamer. We hebben vooral heel veel gechild en lekker aan het strand gelegen, al was het niet altijd even mooi weer. De meeste avonden hebben we op het strand gegeten waar overal verse vis te krijgen was al weten ze niet altijd even goed hoe dat ze hem klaar moeten maken. Zo had ik een doorgebakken tonijn terwijl de dorade vis die we gedeeld hadden heerlijk was! 1 avond zaten we op het strand een biertje te drinken toen het ineens heel druk werd aan de waterkant. Er kwam een schilpad aan land om eieren te leggen, hoe cool! Helaas ging iedereen fotos maken en er super dicht opstaan dus de schildpad was al snel het water weer in. Vrijdag de 6e gingen we bob marleys verjaardag vieren. In een tentje aan het strand was een coverband zijn muziek aan het spelen en het werd super gezellig die avond en we zijn doorgegaan tot in de vroege uurtjes.

Op de 8e zijn we doorgereisd naar hikkaduwa, onze laatste plek hier in sri lanka. Vanaf mirissa was het maar eventjes rijden, 40 minuten ofzo. En een kamikaze chauffeur dat we hadden, jeetje zeg! Zoals zovelen hier ziet hij de 2 baansweg als een 3 baansweg en door middel van toeteren neemt hij aan dat iedereen aan de kant zal gaan. We hebben eigenlijk wel gelachen want hij toeterde zoveel dat op een gegeven moment zijn toeter bleef hangen. Kijk, dat krijg je ervan! Het was weer even zoeken naar een kamer met een redelijke prijs. De hotels hier zijn ons toch iets te duur. Na 1 nacht in die kamer zijn we alweer verhuisd. Het was er donker, de ventilator maakte een constant tikkend geluid, de deur van de wc kon niet dicht en we hadden een te nieuwsgierige overbuurman. Nu zaten we min of meer recht aan het strand. We hebben een aantal keer erg slecht weer gehad. 2 middagen heeft het heel veel geregend, met bliksem en onweer. Gelukkig hadden we leuk gezelschap om een potje mee te kaarten. Later die avond kwamen we erachter dat er geld weg was. Waarom gebeurd dat toch altijd? We denken dat het in mirrissa gestolen is maar weten het niet zeker. Jammer weer.... De laatste 2 dagen was het echt stralend mooi weer. Mirte is nog gaan duiken en voor de rest hebben we lekker uitgerust. Gisterenavond en de avond daarvoor waren te gezellig! Nu zit ik hier, op de laatste ochtend met een dikke kater naar de golven te staren. Vandaag stappen we op het vliegtuig en het word een lange reisdag. Vanavond van colombo naar mumbai, daar 6 uur wachten, dan op naar istanbul om daar vervolgens 2 uur te wachten en dan door naat brussel. Jeetje, wat is de tijd toch weer snel gegaan zeg. Ik kan zeker te weten weer terug kijken op een geweldige, intensieve en prachtige reis. Mirte, bedankt voor de heerlijke tijd hier! Op naar de volgende...? ;-) xxxx

Colombo, dambulla, sigiriya, kandy, ella

Op 24 januari vlogen we om half 12 met Mihin Lanka vanaf Madurai in India naar Colombo in Sri Lanka! De controle op het vliegveld was wel heel streng. Zonder het aantonen van je ticket kon je de vertrekhal niet in en toen onze grote tassen door de scan gingen voordat die ingecheckt konden worden stond ik er toch wel van te kijken dat ze mijn aansteker zagen zitten. Normaal kijken ze toch maar met 1 oog naar dat schermpje?? Hoe diep hij ook in mijn tas zat, hij moest eruit en ingeleverd worden. De vlucht duurde maar 40 minuten dus net nadat we ons pakje sap en de pinda’s naar binnen gewerkt hadden stonden we alweer aan de grond. Na de lokale roepies gepind te hebben namen we een bus vanaf het vliegveld naar colombo die er een uurtje over deed. We hadden al opgezocht naar welk hotel we wilden maar ze hebben allemaal de prijzen verdriedubbeld. Het was dus zoeken naar een goedkoop hotel maar na een onbenullig ritje in de tuk-tuk, opzoek naar iets goedkopers, stonden we even later toch weer bij het eerste hotel op de stoep. We zijn zo gewend aan de goedkope prijzen in India... We hebben gegeten bij de kfc en een klein rondje door Fort Colombo gelopen. Onderweg werden we aangesproken door een man die zei dat we naar een tempel moesten omdat daar een festival aan de gang was. Wij werden nieuwsgierig en wilden wel gaan. Hij hield een tuk-tuk voor ons aan en sprong er zelf ook nog last minute in. Vreemd maar ok! Er waren blijkbaar olifanten bij die tempel dus ik zag het al helemaal zitten. Komen we daar aan, zijn er echt maar een aantal mensen te bekennen en we voelden ons niet op ons gemak tussen die biddende hindu’s. Ook stond er maar 1 olifant, helemaal verscholen waar niemand hem kon zien. Toen we weg wilden gaan kwam een monnik vragen waarom we al weggingen en of we de kleinste buddha ter wereld al wel hadden gezien. En mini dat hij was, uiteraard van goud, te bewonderen in een glazen dingetje met vergrootglas. Met dezelfde tuk-tuk hebben we ons af laten zetten aan de boulevard en wilde hij dat we 700 roepies betaalden. Ik heb ze 300 in de hand geduwd en zijn weggelopen, stelletje afzetters! Het was druk op de boulevard omdat het weekend was en veel mensen komen hier dan om te chillen. Leuk om te zien, zeker met al die gezelligheid van de eetkraampjes er ronddom.

De volgende dag gingen we alweer door omdat we toch nog terugkomen in Colombo. Op naar Dambulla, een stoffig stadje, waar we met de lokale bus 5 uurtjes over gedaan hebben. Verrassend genoeg is deze bus geen enkele keer gestopt voor een eet of plas pauze en kwamen er ook niet al teveel verkopers de bus in. Onderweg konden we goed zien hoe groen dit eiland is wat we ook al vanuit de lucht hadden gezien. Zoveel palmbomen! Ook is er in de mensen ook gelijk een groot verschil te zien. Er zijn maar weinig vrouwen gekleed in sari’s en degene die ze dragen hebben ze op een andere manier aan dan de Indiers. Mensen kleden zich redelijk modern. Ook is het verkeer min of meer geregeld en hebben ze stoepen en zebrapaden!

Regen, regen, regen. We wilden al op tijd naar de cave temples maar zijn na het ontbijt toch nog even terug onder de dekens gekropen. Maar het bleef miezeren dus besloten we toch nog maar te gaan. Bij de ingang staat een gouden tempel met een zittende gouden buddha van 30 meter. De klim naar de grotten was kort, maar steil. Bovenop had je een mooi uitzicht, al was het vandaag niet de beste dag.... De cave tempels zijn uitgehakt uit een gigantische granieten berg. Er zijn 5 grotten te vinden waar allemaal buddha’s in staan en met verschillende muurschilderingen. Aangezien er in Dambulla voor de rest niks te beleven valt, zijn we die middag doorgegaan naar Sigiriya wat weer een heerlijk ritje was van 40 minuten in een lokale bus die om de minuut stopt, totaal geen haast leek te hebben aangezien de chauffeur de 3e versnelling niet kon vinden en dat het hele gangpad ook nog eens volstaat met mensen zodat er een stinkende man met zijn dikke buik iedere keer tegen je aanduwd...

Sigiriya bestaat min of meer maar uit 1 straat waar een aantal restaurantjes en hotels te vinden is. We kwamen terecht op een leuk plekje met prima kamer. Vandaag gingen we Sigiriya Rock oftewel Lions Rock beklimmen die maar op een steenworp afstand lag. Deze rots is bepalend voor het landschap. Hierbovenop lag vroeger een koninkrijk met beneden verschillende tuinen waardoor je het betrad. Vlak voordat je het bovenste plateau bereikt kom je aan bij “the lion platform”, waar 2 gigantische leeuwenpoten uit de rots gegraveerd zijn. Hier moesten we wachten omdat er een wespen aanval was op het bovenste plateau. Dit komt blijkbaar heel vaak voor en daar hebben ze ook speciale schuilgebouwtjes voor gemaakt. Militairen kwamen naar boven om te proberen de aanval te laten stoppen aangezien er nog heel veel mensen boven waren die aangevallen werden. Tegen sommige werd gezegd dat er niemand meer naar boven mocht maar na een uurtje wachten mochten we toch doorlopen. We zagen een aantal dode wespen maar boven zagen we er helemaal geen. En wat een uitzicht had je op de top! Van het vroegere koninkrijk viel niks meer te maken maar wat hebben we genoten van de omgeving rondom.

28 en 29 januari waren we in Kandy. Dit is de 2 na grootste stad van Sri Lanka. Vanaf Sigiriya hadden we al om half 7 de bus genomen. Dit was de enige die rechtstreeks ging. Aangekomen in Kandy hebben we eerst een treinrit geboekt die we heel graag willen doen. De treinen op de gunstige tijden zaten vol dus we hebben weer een geweldig ticket geboekt. Tijdens het zoeken voor een verblijfplekje werden we aangesproken door een man die nog wel een kamer vrij had bij hem thuis. Bovenop een steil heuveltje maar wel heerlijk rustig. Zijn vrouw en kinderen waren ook super aardig en we werden gelijk verwelkomd met een kopje thee. We zijn een aantal keer langs het meer gelopen, hebben tempels bezocht en zijn we naar een uitkijkpunt geweest. De grootste “attractie” in deze stad is de “temple of the tooth” waar de tand van buddha ligt. De entree is alleen vreselijk hoog en je kan de tand niet eens zien.... Eigenlijk vond ik Kandy niet zo een leuke stad en was ik blij dat we de 30e weer door gingen.

En dat was een vroegertje, want om half 3 s nachts ging de wekker. Door de meneer van ons guesthouse werden we naar het treinstation gebracht. Half 4 vertrok de trein naar Ella. We hadden de observation class geboekt. Dit is de laatste wagon waarbij je achteruit rijd en dus aan de voorkant ook ramen hebt. Maar hier heb je dus alleen iets aan als je op de voorste stoelen zit. Het ritje duurde 10 uur en de eerste aantal uren zaten we maar met 4 personen in onze wagon. We hebben dus nog even kunnen slapen en toen het licht werd konden we van links naar rechts gaan verzitten om zo prachtige fotos te maken. Achteraf dus maar goed dat we deze trein hadden gekozen want dit was echt ideaal. En wat een super mooie rit zeg. Over bergkammen, door theeplantages, langs watervallen en over bruggetjes. Echt de moeite waard!

De eerste volle dag in Ella en wat een stralend weer vandaag. Tijdens het ontbijt besloot Mirte om een theeplantage te bezoeken en ik ging alvast beginnen aan de klim naar Ella Rock. We zouden elkaar later vandaag weer treffen. De eerste 1,5 tot 2 kilometer lopen was over het treinspoor. De borden zeggen dat het niet mag maar iedereen doet het en niemand die er iets van zegt. Geweldig om zomaar over een treinspoor te kunnen wandelen. Op het spoor ontmoete ik Patricia, een spaans meisje met wie ik verder naar boven ben geklommen. Onderweg kwamen we langs een huisje waar we werden uitgenodigd voor een kopje thee met zoete kokosballen erbij. De klim naar boven was heerlijk, langs kleine huisje, door theeplantages om vervolgens het laatste deel af te leggen door het bos. Dit was wel even pittig, vooral door de hitte en de steile klim. En dan kom je op de top, wow! Wat een uitzicht weer zeg, echt prachtig. Hier hebben we een tijdje gezeten, gewoon genietend. Vervolgens hebben we dezelfde weg weer terug gelopen. Onderweg kwamen we langs een wel heel schattig bamboo tentje waar we hebben geluncht. Toen door gelopen naar de “9 arches bridge” de bekende brug met zijn 9 bogen. Via een shortcut weer terug gelopen naar het centrum waar we s avonds lekker gegeten hebben.

Vandaag gingen we weer een stuk wandelen. Nu op naar little adams peak, een berg tegenover Ella Rock. Deze wandeling was een stukje aangenamer en makkelijker. Sta er nog steeds van te kijken hoe prachtig de omgeving hier is. Al snel stonden we bovenaan de top vanwaar je een mooi uitzicht had over de berg die we gisteren beklommen hebben. We konden over de top van de berg nog een stukje doorlopen en aan het eind hebben we gekke fotos gemaakt. We ontmoeten Marion, een nederlands meisje. Met z’n 3en zijn we nog een keer naar de 9 bogen brug gelopen omdat hun daar nog niet geweest waren en het lopen ernaartoe was totaal geen straf. Late lunch gehad en toen is Marion doorgegaan. Wij hebben nog gechilld in ons guesthouse.

We zitten nu aan de kust maar gisteren hadden we alleen maar regen. Nu ik aan het schrijven ben komt het zonnetje door dus ik ga snel mijn bikini aandoen en een ochtendduik nemen in de zee! Tot de volgende update!!

Mysore, kochi, varkala en madurai

De laatste update over india!!

15 januari kwamen we vanaf hampi rond half 10 s ochtends in mysore aan. We hadden een hostel gevonden met de goedkoopste dorm tot nu toe, 125 roepies oftewel €1,70 per persoon! Al leek het wel een beetje op een gevangenis. Overal hingen grote borden met regels en dat je stil moest zijn. Zo mocht je bijvoorbeeld geen kaartspelletjes spelen en je kamergenoten niet entertainen....maar dat nemen we voor 1 nacht allemaal voor lief. We zijn de stad in gedoken en ook ik heb een sari gescoord. Toch besloten om een dagje mee te gaan carnavallen als ik terug ben. En dan moet er natuurlijk nog meer geshopt worden voor bijpassende armbanden bijvoorbeeld. We hebben de lokale markt bezocht waar ze een heel gangpad vol hadden hangen met bananen, bloemen voor offeringen, sieraden, olie’s en we hebben gezien hoe ze wierook maken. Ook kwamen we hier die geel geverfde koeien weer tegen, speciaal bespoten voor een festival. Zo vreemd om te zien, maar hier komt dus inderdaad de gele vla vandaan.

De volgende dag zijn we naar het paleis gegaan waar het super druk was. En ik snap wel waarom, het is een heel mooi gebouw met verschillende kleuren koepels. Dit komt doordat het gerenoveerd is na een brand. De binnenkant was nog veel mooier met prachtige pilaren, geschilderde plafonden en grote toespreekruimtes. Als het donker word, word dit paleis verlicht met 100.000 lampjes. Helaas hebben we dit alleen even snel vanuit de bus kunnen bewonderen want wij wisten hier niks van, dachten dat het alleen op feestdagen verlicht zou zijn. Diezelfde avond hebben we om half 7 de nachtbus genomen naar kochi.

Rond half 6 werden we wakker geschreewd dat we in kochi aangekomen waren. Nog super slaperig kwamen we als laatste uit de bus en alle andere mensen waren al verdwenen. Sta je dan, in een nieuwe stad in het pikkedonker niet wetende waar je naartoe moet. We wilden naar fort kochi en een tuk-tuk bracht ons richting het water waar we de eerste ferry konden pakken. En toen was het zoeken naar een plekje om te slapen. Alles was nog gesloten en de eerste de beste man die ons op straat aansprak zijn we maar gevolgt. Uiteindelijk kwamen we uit bij een super leuke homestay. We hadden de bovenverdieping helemaal voor onszelf, met veranda en de eigenaren waren super lief. We hebben eerst even bijgeslapen voordat we voor ontbijt gingen en toen kreeg ik de raarste pannenkoek ooit. Hij was oranje, wel te doen maar niet echt lekker. We gingen verder met de tuk-tuk en de chauffeur was een lacherig mannetje die alles grappig vond. We bezochten dutch cemetry, de wasserij, de jodenbuurt, dutch palace wat alleen een museum was en we hebben voor het eerst het strand gezien op deze reis! Konden het niet laten om even onze voetjes in het warer te steken! Met het diner werden we helaas weer teleurgesteld. We kunnen er gewoon niet over uit hoe het op sommige plekken zo goed kan zijn en op andere dan weer zo slecht. Onze avond werd wel goed gemaakt door de eigenaresse van onze homestay. We wilden proberen om onze sari’s aan te doen maar we hadden haar hulp nodig. En leuk dat ze het vond om 2 toeristen in hun traditionele kleding te helpen!

Vandaag gaan we over de bekende backwaters. Het betekent eigenlijk dat je met een bootje door kanalen vaart waar mensen langs de oevers leven. We werden om 8 uur opgehaald en het was maar een klein stukje rijden. We begonnen op een klein bootje waardoor we door de smallere kanalen konden. Mensen leven primitief, zo doen ze de afwas en hun kleren wassen gewoon in de kanalen. We hebben verschillende bomen gezien waar ze specerijen van maken, zoals peper en kaneel. Ook hebben we het proces van de kokosnoten gezien. Wat ze met de schil doen, hoe dat ze de binnenkant laten drogen en dan vervolgens naar de fabriek sturen om er olie van te maken. Niks gaat verloren. Na de lokale lunch, geserveerd in een bananenblad bestaande uit rijst, kokoscurry, groente, hete drap en een soort van rijstpudding na gingen we over op de grote boot. Hier vond ik alleen geen ruk aan omdat je door een groter kanaal vaart en dus alleen maar water en bomen ziet. En dat vond de rest ook want iedereen lag een dutje te doen. Deze tours zijn eigenlijk bedoeld om op een “houseboat” te doen waarop je overnacht, romantisch met zn 2tjes maar dat vonden mirte en ik niet echt noodzakelijk haha.

We wilden eigenlijk naar het strand vandaag maar zonder de wekker te zetten komen we nergens.... Het was te laat en te ver weg om nog te gaan. We hebben ons dus weer maar bezig gehouden met de noodzakelijke treintickets en hebben toen maar siesta gehouden. S avonds zijn we naar een kathakali dansoptreden geweest wat een voorstelling was met een verhaal over de goden. De make-up was heel erg mooi gedaan en heeft er ook een grote betekenis in, maar het dansen was niet het dansen wat we voorgesteld hadden. Maar al met al toch een leuke avond.

De 20e hebben we al vroeg het vervoer terug genomen naar het busstation om vanuit daar naar varkala te gaan. Na 5 uurtjes rijden in een volle en oververhitte bus werden we er op een kruispunt uit gezet vanwaar we nog een tuk-tuk moesten nemen voor de laatste 10km. We werden afgezet bij een hotelletje wat ons gelijk beviel. Rustig, mooie kamer en op 2 minuten lopen vanaf het strand. Er ligt een boulevard op de rand van de klif met allemaal te leuke winkeltjes en restaurantjes. We baalden nu al dat we hier maar 1 volle dag hebben... We hebben gelijk een rondje over het strand gedaan en de dag erna hebben we niks anders gedaan als lekker in het zonnetje gelegen en gezwommen. Het water was heerlijk en we zijn best verbrand maar zo een dagje hadden we echt even nodig. Als we hadden geweten dat het strand hier zo heerlijk zou zijn waren we zeker langer gebleven.

De laatste dag varkala zijn we nog even op het strand geweest maar helaas moesten we om 12 uur toch echt door om een trein te nemen naar trivandrum. Dit was maar een uurtje reizen met een treinticket zonder stoelnummer. Resultaat: een overvolle trein waar we niet meer konden zitten en in 30 graden tegen andere mensen aangeplakt stonden in het gangetje bij de wc waar er ook nog eens mensen half uit de deuropening hingen. Op trivandrum was het nog een aantal uurtjes wachten totdat onze laatste trein die we hier in india nemen vertrekt. Half 5 vertrokken we en half 12 s nachts kwamen we aan in madurai. Weer hadden we moeite om een plekje te vinden. Alles wat binnen ons budget lag was gewoonweg echt te ranzig....

Nieuwe dag, nieuwe verblijfplaats. Die van vanacht was ons iets te duur. Na de verhuizing, een lunch en het kletsen over sri lanka begonnen we te beseffen dat dit onze laatste dag in india is. En dit moet wel afgesloten worden met een bezoekje aan de belangrijkste tempel van het zuiden. Sri meenikash is een hele grote en belangrijke hindu tempel met een gouden koepel in het midden die niet te zien is. Via de dakterrassen van hotels kun je er een kleine glimps van opvangen. Het middelste gedeelte is niet toegangkelijk voor niet-hindus. Wel was het heel mooi om te zien hoe sterk mensen hier geloven. Al die rituelen en mensen die zelfs op de grond gaan liggen en knielen voor de goden. Deze tempel staat voor wat de taj mahal voor het noorden van india is. We hebben de avond afgesloten met een dosa diner. Dit is een opgerold gebakken deeg met kruiden erin en te bestellen in verschillende maten. Wij namen de grootste haha. Hierbij komen verschillende dipjes en het was verrassend lekker. Na een afscheids chai tea ging ons laatste nachtje slapen in india in....

We zitten dus nu op sri lanka waar we onze laatste 2,5 week zullen doorbrengen voordat we weer naar huis gaan. We hebben er super veel zin in om dit eiland te ontdekken maar deze avonturen volgen in de volgende update!

Darjeeling, kolkatta, bangelore, hampi

Hier de nieuwe verhalen over india!!

4 januari hebben we nepal weer verlaten voor india. Vanaf ilam hadden we geen andere keuze als een jeep te pakken richting een plaatsje vlakbij de grens. Vanaf daar moesten we nog een kwartiertje met de bus naar kakarbitta. Toen we rond 11 uur bij het immigratiekantoor waren, was er natuurlijk weer eens geen dienstdoende aanwezig. Hij was even op zijn gemakje gaan ontbijten. Na uitgestempeld te zijn was het een kilometer lopen naar de indische kant. Bij het immigratiekantoor daar kwam weer heel de check van paspoort, visum en irisscan. Na geld te hebben gewisseld werden we al snel op een bus geduwd richting siliguri. Het busje zat weer heerlijk vol gepropt en de beenruimte was weer eens voor lilliputters. We zaten achterin de bus en voordat we er eenmaal uit waren lagen onze tassen al midden op de weg achter de bus en werden we gelijk weer aangevallen door opdringerige indiers. Wow, hier zullen we echt weer aan gaan moeten wennen.... Vanaf siliguri namen we een jeep die er 3 uur over deed om ons naar darjeeling te brengen, het theegebied ver bovenin de heuvels. Half 5 kwamen we pas aan en we hebben een hele tijd rond lopen zoeken naar een hotel. Alles is hier nogal prijzig... Na een uur rondlopen, hebben we genoegen genomen met een shitty kamer voor een normale prijs. Na het avondeten zijn we vrijwel gelijk ons bed ingedoken.

Nou, de volgende ochtend zijn we gelijk van hotel gewisseld. Toch maar iets meer betalen dan voor een beter matras en een warme douche. Achteraf deed het warme water het natuurlijk maar voor 30 seconden. Echt balen, want het weer was ook nog eens super koud. Normaal gesproken heb je hier een prachtig uitzicht en kan je op heldere dagen de mount everest zien. Nu was het super koud, met totaal geen uitzicht en we zaten bijna de hele tijd tussen de wolken. Vandaag wilden we het klooster bezoeken, maar iedereen stuurde ons andere kanten op en op een gegeven moment gaven we op. We zijn maar begonnen aan onze planning voor zuid india en lagen weer vroeg onder de dekens. Wel werd er op onze deur geklopt om een warme kruik te brengen wat dan weer wel een aangename verrassing was.

Vandaag hadden we echt een “ik haat india” dag. 2015 begon toch al niet zo lekker, wetend dat we nepal moesten verlaten en het weer dat totaal niet meezat. In de ochtend zijn we naar het treinstation gelopen om een treinkaartje te regelen naar het zuiden. Online hadden we alle mogelijke routes en combinaties al opgeschreven. Bleek bijna alles al vol te zitten, sommige treinen tot aan maart! En dat terwijl er ongeveer 16.000 treinen per dag rijden. Er is hier in darjeeling blijkbaar maar 1 bedrijfje dat de luxere treinen mag boeken maarr toen we daar kwamen was deze man ook net even gaan ontbijten.... Net alsof dat de normaalste zaak van de wereld is als je nog maar net een uur open bent! De trein die we wilden was gewoon harstikke vol en de andere optie was niet helemaal waar we zin in hadden maar er zat niks anders op. Na 2 uur van bureau naar bureau gelopen te zijn hebben we een keus gemaakt. We nemen een 10 uur durende nachttrein naar kolkatta om daar vervolgens een nacht door te brengen voordat we er een 29 uur durende trein aanplakken naar bangelore. Die middag gingen we de theefabriek bezoeken maar ook hier hadden we pech. Alle machines lagen stil vanwege een vakantie en de vrouw die de theeproeverij doet is er iedere dag van het jaar, behalve vandaag... Af en toe is india echt onvoorstelbaar!

Toen we wakker werden scheen voor de verandering het zonnetje. Het was nog steeds niet heel erg helder, maar beter dan de afgelopen dagen. Na het ontbijt zouden we met de toy train meegaan, een oud stoomtreintje dat door de wolken rijd op het oudste spoor in de himalaya en vooruit moet worden gebrand door middel van kolen. We hebben een uur op ons ontbijt zitten wachten toen de tijd toch wel heel erg krap werd aangezien we ook nog tickets moesten kopen. Bij het treinstation bleek het treintje al vol te zitten. Wij balen natuurlijk, maar de laatste optie was om naar de station manager te gaan. En schattig dat wij zijn, kregen we gewoon nog een ticket! Helaas bleek de treinrit van 2 uurtjes een grote flop te zijn. Geen uitzicht, we reden achteruit langs de rotswand, er kwamen autos langs gereden, het treintje ging super langzaam, het was koud en toen ging het ook nog eens hagelen! Tsja, darjeeling zit ons niet echt mee, tijd om te vertrekken. Half 4 zijn we met de jeep terug naar siliguri gereden waar we in een restaurant hebben zitten wachten totdat we naar het station zouden gaan. 9 uur vertrok onze trein en we deelden onze “cabine” met 2 andere toeristen en een indische familie. Mirte schrok ontzettend van een kakkerlak die over de vloer kroop maar jammer genoeg kom je daar niet van onderuit in de treinen....

Rond 8 uur s ochtends kwamen we aan in kolkatta. Alle goedkope hotels leken weer vol te zitten en we hebben weer een uur rond lopen zoeken. Weer maar genoegen moeten nemen met een flut kamertje met krakkemikkige bedjes. We hebben hier maar 1 dag dus bijslapen zat er niet in. We zijn met de metro door de stad heen gegaan. We hebben onder andere het victoria memorial bezocht en een plein met koloniale gebouwen er rond. Het was grappig om te zien dat er hier nog heel veel oude autos rondrijden. Ik waande me een beetje in cuba maar omdat de meerderheid van de taxis hier geel is waanden we ons af en toe even in new york haha. Die avond hebben we ook onze heenvlucht naar sri lanka geboekt en het visum geregeld. Nu gaan we echt!!!

Om 11 uur vertrok onze langste treinrit voor dit land, 29 uur. Aangezien de sleeper class volzat hadden we tickets voor A3. Dit ziet er vanbinnen hetzelfde uit maar dan met airco, gordijntjes en lakens en een kussen. Allemaal net iets luxer dus. Bleken we ook nog eens eten in de trein te krijgen wat niemand ons verteld had. En dat was nou net het allerleukst aan deze rit. In het vliegtuig is dat ook, altijd spannend wat je te eten krijgt. Ondanks dat het allemaal curry was, was het wel goed. Na de lunch kregen we zelfs ijs en rond de namiddag een snack. Die 29 uur waren eigenlijk zo voorbij terwijl we er best wel erg tegenop zagen. We hadden ook leuke lokale mensen bij ons in de cabine waar we zelfs nog een rondje “mens erger je niet” mee gespeeld hebben. De 10e kwamen we om 16.00 uur aan op het station van bangelore.

We verbleven in een straat die gunstig gelegen is als je op doorreis bent. We zaten dus niet in het backpackerd gedeelte en dat was goed te merken. Er werd weer naar ons gekeken alsof ze nog nooit een blank persoon gezien hebben. Er is ook een opmerkelijk verschil in temperatuur, het is weer t-shirtjes weer! En daar zijn wij al heel blij mee, eindelijk van al die kou af. Het verschil met het noorden is gelijk in grote hoeveelheden te merken. Mensen belagen je niet de hele tijd, de vrouwen hebben kleurige sari’s aan met veelal bloemen in hun haar, er zijn palmbomen en alles oogt veel schoner. We zijn vandaag gelijk alvast maar een treinticket gaan boeken naar onze volgende bestemming. Uiteraard zat de trein alweer vol, maar we konden op een andere, die er dan weer wel 4 uur langer over deed omdat het een stoptrein was. We zijn naar MG road gegaan, waar heel veel luxe winkels zitten. Mirte heeft een sari kunnen scoren voor carnaval. We zijn gaan lunchen in een restaurant dat aangeraden staat in de lonely planet. Kwamen we daar, zat het vol met rijke indiers. Wat is het contrast toch groot. Vrouwen liepen er hier heel modern bij, mooi opgemaakt en hakjes aan terwijl er dan overal toch nog zoveel mensen bedelen en op straat leven.... Om 17.00 moesten ee uitchecken en onze trein ging pas om 21.00. Het blijkt dat dit de IT stad van het zuiden is maar nergens konden we wifi vinden om de tijd te doden. We werden naar een winkelcentrum gestuurd maar ook daar, zelfs bij KFC en starbucks geen internet te vinden. We lijken hier in het zuiden wel meer geluk te hebben met de treinen want hij kwam op tijd aan, veel te vroeg zelfs. Maar omdat hij zo vroeg aankwam dachten wij dat het misschien niet onze trein was. Er stond ook niks in het engels. Konden we ook nog niet onze wagon vinden. Na heel wat stressen bleek het toch onze trein te zijn. Op voor een volgende 14 uur durende rit!

Rond een uurtje of 12 kwamen we aan in hospet, het dichtsbijzijnde station van hampi. Vanaf hier was het nog een half uurtje met de tuk-tuk naar het dorpje. Super schattig, het heeft echt maar 6 straten ofzo en is gelegen tussen ruines en grote rotsblokken. Ik kreeg een beetje het gevoel alsof we in jurassic park beland waren. S middags hebben we een beetje rondgelopen, genoten van het zonnetje en geskyped met het thuisfront. Moesten toch even bijkomen van al die nachttreinen achter elkaar dus hebben we vrij weinig gedaan.

De volgende dag weer maar gelijk alles geregeld om op de volgende bestemming te kunnen komen. Het is echt super heet hier en we kunnen echt goed merken dat we daaraan moeten wennen. S middags hebben we een rondje gewandeld langs een aantal ruines. Ze liggen echt overal verspreid. Maar zelfs een stukje lopen koste al teveel moeite. Het is ook nooit goed he haha. Het is dan weer wel heerlijk dat je s avonds gewoon lekker buiten kunt zitten, op een dakterrasje met een lekkere maaltijd.

Alweer de laatste dag hier in hampi. We wilden vandaag de andere kant van het dorpje bezoeken en dit gingen we op de fiets doen. Gewoon lekker op het gemakje en gelukkig was het niet heuvelachtig. We zijn langs verschillende ruines gefietst en hebben het vroegere koninkrijk bezocht. Toch is het moeilijk voor te stellen hoe het er dan vroeger uit heeft gezien. Onderweg kwamen we 2 andere nederlanders tegen die verder met ons mee zijn gegaan. Met hun hebben we s avonds ook een hapje gegeten. En toen konden we alweer naar het station. 22.00 ging de trein naar mysore. Ietsjes te laat maar daar konden we ons niet echt druk over maken. We hadden om bedden gevraagd die verticaal met het gangpad meelopen omdat dat er maar 2 zijn in plaats van 3. Kan je zitten of slapen wanneer je zelf wilt. Bleken deze bedden bijna de helft korter te zijn dan de normale, balen! Een aangename nacht was het dus zeker niet.

Ondertussen hebben we mysore alweer achter de rug en zitten we in de provincie kerala. Maar hierover meer in de volgende update!