Hallo Nederland,

Het is zover, mijn laatste verslag vanuit Zuid-Amerika… Maar voordat ik naar huis kom wil ik jullie eerst nog op de hoogte brengen van de laatste dingen die ik heb meegemaakt.

Na mijn geweldige ervaring op de Galapagos eilanden heb ik nog een nachtje in Guayaquil doorgebracht omdat daar nog een aantal spullen van mij lagen. De dag erna ben ik samen met Michelle en Sophie (de meiden uit Denemarken) richting Banos gegaan. Ook weer een hele ervaring. De buschauffeur had ons ticket gecontroleerd en ons netjes geholpen met onze tassen. We waren al een uur onderweg toen de assistent de kaartjes kwam controleren. Bleek dat we in de verkeerde bus zaten, shit zeg! Deze bus ging helemaal niet naar Banos en het kwam er op neer dat we of moesten betalen tot aan de verkeerde bestemming, of hij zou ons uit de bus gooien. 2 minuten later stonden we op straat… Gelukkig bleek de bus waar we wel in hadden moeten zitten ook langs dit plekje te komen. Geen paniek dus, een half uurtje later waren we dan echt op de goede weg. Een vreselijk mooie route door verschillende valleien. Het dorpje is klein en ligt naast een actieve vulkaan. Een week geleden is die nog lichtjes uitgebarsten, maar de mensen maken zich hier niet meer druk om.

Ondanks dat ik al een aantal keer heb geroepen dat ik nooit meer op een mountainbike stap, heb ik het toch nog 1 keer gedaan om het af te leren ;-) We hebben de route richting Puyo gefietst die ons langs verschillende watervallen bracht. De omgeving was echt heel mooi maar we zagen het niet zitten om de volledige 63km te fietsen. Op de helft hebben we dan ook een lift terug gekregen van een vrachtwagen chauffeur. Alles en iedereen achter in de bak en terug richting Banos waar we het dorpje nog even rondgewandeld hebben. De volgende dag hebben we “Volcan Tungurahua” beklommen. Het was een zware klim van bijna 4 uur. Vanaf het hoogste punt, bij Casa de Arbol, werd de vulkaan activiteit gemeten. Er kwam best veel rook uit de vulkaan, dus veel was er niet te zien. Later die dag kwamen Mirte (die ik op de boot in de Galapagos heb ontmoet) en haar vriendin Maartje (die in Quito stage loopt) langs en aangezien het weekend was zijn we lekker op stap geweest. Resultaat: de dag erna heb ik niks anders gedaan dan brak op bed gelegen. Ook wel eens lekker ;-) Op de 12^e gingen we met z’n 5en door naar Quito. Daar aangekomen was het al donker. We verbleven in het hostel waar Maartje tijdelijk woont. Er zitten hier heel veel Nederlanders en toevallig konden we net aanschuiven bij de BBQ, gezellig!

De eerste dag in Quito zijn we naar “The Teleferico” geweest. Dit is een uitzichtpunt op 4100m waar je met de kabelbaan naartoe gaat. Vanaf hier krijg je een goed overzicht over de stad en besef je pas hoe groot het werkelijk is. Het kan je makkelijk 2 uur of meer kosten om van de ene naar de andere kant van de stad te komen. Quito is trouwens de 2 na hoogst gelegen stad, na La Paz in Bolivia, op 2850m. Later die dag hebben we een taxi genomen naar Downtown waar we een beetje rondgewandeld hebben. De tweede dag gingen we naar “Mitad del Mundo” , oftwel: de evenaar! Er zijn 2 evenaars die je kunt bezoeken, de echte en de neppe ;-) Waar het bekende monument staat is niet de echte evenaar, daar kwamen ze een aantal jaren later achter toen de GPS wat beter werd. De echte evenaar ligt 200m verderop. Het is een soort museum waar je verschillende trucjes kunt doen zoals een ei op een spijker laten balanceren (wat me trouwens na lang proberen gelukt is en waar ik een officieel certificaat voor heb gekregen ;-) water dat verschillende kanten op draait en de dronkemanstest. Wat hebben we een lol gehad hier! ’s Avonds zijn we met een stel Nederlandse meiden van het hostel uitgeweest. Ladies night, super gezellig maar echt apart dat ze tot 22.00 uur geen mannen binnen laten :-S Op dag drie hebben Mirte en ik een dagtrip gemaakt richting Otavalo, 2 uurtjes ten noorden van Quito. Hier is op zaterdag de grootste markt van Zuid-Amerika te vinden. Alleen gingen wij op een woensdag en het regende ook nog eens, balen! Het was dus niet zo spectaculair als het zou moeten zijn, maar toch is het leuk om lekker rond te neuzen. De laatste dag in Quito, voordat ik hier weer terug kom voor mijn terugvlucht, hebben we uitgeslapen en op ons gemakje een ticket geboekt naar Canoa die diezelfde avond zou vertrekken. Canoa ligt aan de kust en het leek me heerlijk om nog even lekker van het zonnetje te genieten voordat ik naar huis ga.

Maar zoals altijd met reizen, veranderen plannen altijd. Deze keer omdat het niet al te best weer was hier in Canoa. We hebben 2 goede dagen gehad. 1 daarvan hebben we aan het strand gelegen en de andere aan het zwembad bij ons hotel. Het weekend hier was super gezellig met sfeervolle barretjes aan het strand, goede muziek en gezellige mensen. Ons beeld van dit “schattige” kustplaatsje veranderde al snel toen tijdens het feesten een meisje met haar hand op haar keel aan kwam rennen. Ze was gestoken met een scherp voorwerp omdat ze haar spullen wilden… Ook een vriend die bij haar was, was gestoken. Gelukkig viel de schade redelijk mee, maar we waren wel super geschrokken! Toen later bleek dat ik beroofd was van best veel geld, werd het tijd om te gaan. Terug met de nachtbus richting Quito. Hier kwamen we om 05.00 ’s ochtends aan en we wilden gelijk naar het politiebureau om aangifte te doen. We werden door de politie zelf van de ene naar de andere kant van de stad gestuurd. Blijkt dat je pas aangifte kan doen vanaf 08.00 uur. Ongelooflijk! Dan maar gelijk door met de bus naar Quilotoa waar “Laguna Quilotoa” te vinden is. Na een paar overstappen en veel lol in de bus, namelijk met alleen maar lokalen in traditionele kleding, kwamen we eind van de middag aan in Quilotoa. En wat was het vreselijk koud zeg! Het dorpje van 30 huisjes ligt op een hoogte van 3850m dus we voelden het gelijk aan onze ademhaling. Ons hostel had alleen een klein kacheltje in de woonkamer en de prijs was inclusief ontbijt en diner. Resultaat: altijd maar bibberen van de kou en iedere dag rijst met kip eten… Die eerste nacht hier heb ik ook bijna niks geslapen. 5 lagen dekens en nog steeds lagen we te bibberen van de kou. De volgende dag hebben we Lago Quilotoa bezocht. Het was een mooie hike van ongeveer een uur naar beneden. Terug naar boven viel echt vies tegen. Na iedere 15 stappen moest ik stoppen om terug op adem te komen. Het was het allemaal waard, maar jeetje zeg, ik vroeg mezelf echt af waarom ik dit mezelf de laatste paar dagen hier aandeed. Toen we ’s middags terug kwamen begon het te regenen en het is niet meer gestopt. De volgende dag besloten we dan ook om maar weer weg te gaan…

Dus sinds eergisteren ben ik weer terug in Quito. Gisteren hebben Mirte en ik een dagje in Old Town doorgebracht waar we de bekende cathedraal bezocht hebben en veel gewandeld hebben. ’s Middags nog even over de markt geweest in het park vlakbij ons hostel. Wat ben ik verliefd op al die gekleurde spulletjes hier. Toch maar een grotere tas meenemen de volgende keer…! Vanochtend heb ik afscheid moeten nemen van Mirte, wat ik echt niet leuk vond. Nu dringt het ook echt pas door dat het vandaag mijn laatste dag is hier. Het is zo leuk en gezellig geweest de afgelopen weken. Mirte, bedankt!!! Ik wilde nog even naar de markt maar wonder boven wonder is het vandaag stralend weer hier. Nu ik dit verhaal zit te typen, buiten in het zonnetje, denk ik dat ik de markt toch maar oversla en lekker in de hangmat ga liggen ;-)

Vanavond vertrek ik richting het vliegveld hier in Quito. Mijn vlucht gaat pas om 23.30uur en 6 uurtjes later heb ik dan een 12 uur durende tussenstop in Atlanta. Vanaf daar nog 9 uurtjes vliegen en ik ben weer terug op Nederlandse bodem. Jeetje zeg, wat is de tijd toch vreselijk snel voorbij gegaan. Ik kan weer terugkijken op een prachtige reis, met veel mooie indrukken, adembenemende landschappen, aparte dieren, mooie culturen, lange busreizen en geweldige reisgenoten die ik onderweg ontmoet heb. Alles en iedereen: super bedankt voor mijn geweldige tijd hier en voor de mensen thuis, bedankt dat jullie me gevolgd hebben en alle leuke reacties die jullie achter hebben gelaten. Ik kan maar 1 ding zeggen: OP NAAR DE VOLGENDE REIS!!!!!!!!!!!!!! ;-)