Mijn laatste update had ik geschreven in Cuzco. Ondertussen ben ik alweer 3 plekken verder gereisd en zit ik nu in Huanchaco, een klein strandplaatsje vlakbij Trujillo in het noorden van Peru.

Van 7 op 8 april zijn we met de nachtbus vertrokken vanaf Cuzco naar Nazca. De busrit duurde 15 uur maar het leek wel een eeuwigheid te duren. We hadden namelijk niet echt iets leuks meegemaakt. Mijn reisgenootje Emma, was er na 5 uurtjes rijden achter gekomen dat beide haar camera’s gestolen waren. De mensen achter ons waren toen al uitgestapt. Onze tassen zaten tussen onze voeten en toch hebben ze het op de 1 of andere manier voor elkaar gekregen. Wat k*t zeg! Aangekomen in Nazca hebben we dan ook eerst 3 uren op het politiebureau gezeten. Toen ging de missie van start waar we de goedkoopste vlucht konden krijgen om de Nazca Lijnen te bezoeken. Het is laagseizoen, dus de prijzen liggen iets minder hoog. Toch blijft het een duur grapje. Maar…. we gaan het toch doen!

2 dagen later stonden we al vroeg op het mini vliegveldje, 3 km bij de stad vandaan. Na alle controles gingen we met 2 piloten en 4 passagiers het kleine vliegtuigje in. De “Nazca Lines” zijn geogliefen, tekeningen in het zand van de pampa’s. We gingen 12 figuren zien, maar in totaal zijn er tientallen figuren van dieren, honderden vormen en duizenden lijnen. Het bekendst zijn de dieren. Vanaf de grond zijn de lijnen onzichtbaar, vandaar dus ook dat de “hagedis” verwoest is bij de aanleg van de Panamericana. Vanuit de lucht kan je ze goed zien, vooral in de ochtend wanneer de zon er met een speciale hoek op schijnt. Niemand weet waarom, hoe en met welk doel de figuren zijn gemaakt. Een symbolisch pad naar de goden, of toch voor buitenaardse wezens….? Zou iemand ooit achter het mysterie komen?

En toen waren we alweer iets noordelijker, in het plaatsje El Chaco in het Paracas gebied. Voor de eerste dag hadden we gelijk een tour geboekt. Met een minibusje gingen we naar het Paracas National Reserve waar we in 4 uurtjes vooral veel woestijn hebben gezien, maar ook veel vogels en pelikanen van dichtbij. We zijn langs verschillende stranden en kliffen gereden, waaronder “the red colored beach”. Veel ervan zijn beschadigd door de aardbeving van 2007. ’s Avonds was het goed te merken dat het laagseizoen is. Toeristen waren bijna nergens te bekennen en veel eetgelegenheden waren gesloten. Voor de dag erna hadden we dus ook maar gelijk iets op de planning gezet. Al vroeg werden we opgehaald om per boot richting Islas Ballestas te gaan. De eilanden liggen niet ver uit de kust, dus we waren er zo. Ze zijn beschermd en er zijn maar een aantal eilanden waar de toeristenboten langs mogen varen. Er leven hier veel vogels, maar ook pinguins en honderden zeeleeuwen. De eilanden zijn meer rotsformaties, dus we konden de boot niet af. Op de terugweg kwamen we langs “Paracas Candalabra”, een cactustekening die al vanaf een aantal kilometer van zee te zien is. Hij is gemaakt door de pre-inca’s op een zanderige berg. Ook dit is weer zo een mysterieus gevalletje: niemand weet wat het betekent en hoe hij zolang behouden is gebleven…. De rest van de dag hebben we aan het strand gespendeerd.

13 april besloten we om weer verder te gaan. Er ging maar 1 bus per dag dus we hadden 15 minuten de tijd om onze spullen te pakken en in de bus te springen. De bus was super luxe, zelfs met wifi aan boord! Na 4 uurtjes stonden we in Lima. Het is een mega stad met meer dan 9 miljoen inwoners. Overal in de stad hing smok en alles was peperduur. Van de taxi tot het eten: onbetaalbaar voor een backpacker… We verbleven in de wijk Miraflores. Begin van de middag kwamen we pas aan dus we hebben een beetje rondgeslenterd. Veel te veel verkeer, uitlaatgassen en toeterende auto’s. Bij Parque de Amor hebben we de zonsondergang, kleffe stelletjes en paragliders bekeken. De volgende ochtend zijn we verhuisd naar een ander deel van de stad: downtown in het centrum van Lima. Hier hebben we een volle dag rondgelopen. Bij het zoeken naar een bus ticket werden we weer lastig gevallen door mannen, soms tot vervelends toe. Een vent heeft zelfs nog een harde klap in zijn gezicht gekregen van een vrouw (zijn vrouw?) die zei dat hij ons met rust moest laten! De stad sprak ons totaal niet aan, maar daar waren we al wel een beetje op voorbereid. De meeste reizigers die we onderweg gesproken hadden, zeiden dat je aan 2 dagen Lima wel genoeg had.

Toen dus weer verder met de bus naar Trujillo en vanaf daar een taxi naar Huanchaco. We waren van plan om hier wat dagen aan het strand te gaan liggen, aangezien Emma over een klein weekje weer richting Nederland vertrekt. Helaas is het slecht weer en lijkt het de aankomende dagen niet veel beter te worden. De beslissing is dus genomen: morgenavond gaan we naar Mancora, een stadje aan de kust bijna helemaal in het noorden. Het weerbericht gaf aan dat het daar maximaal 30graden en minimaal 23graden is, helemaal niet verkeerd dus…!!!

Liefs