Hola hola,

Tijd voor weer een nieuw verhaal! In mijn laatste verslag was ik net de grens overgegaan naar Peru. Het was overigens gelijk een groot verschil in mensen. De meeste kunnen een beetje engels en willen van alles over je weten, ze zijn veel knapper en vriendelijker en ook lachen ze meer dan de mensen in Bolivia. Het beviel dus gelijk al goed!

Op 29 maart zijn we vanaf Arequipa op een 2-daagse tour vertrokken richting de Colca Canyon. Deze canyon is dieper dan de Grand Canyon en bedraagt een diepte van ruim 1 kilometer. We zijn in verschillende kleine dorpjes gestopt waar de mensen (vooral voor de toeristen natuurlijk) in traditionele kleding rondliepen. Na 6 uurtjes rijden zijn we gestopt in Chivay voor de lunch. De meeste mensen bleven hier ook slapen, maar wij gingen nog een dorpje verder, naar Yanque. Hier wilden we naar de hotsprings gaan, maar ze lagen verder weg dan ons verteld was. Na 1 uur lopen werd het ook steeds kouder buiten dus hebben we de hoop opgegeven. De volgende dag werden we al super vroeg opgehaald om naar de “Terrazas” te gaan. Dit zijn verschillende lagen in de bergen die de Inca’s vroeger gebruikten voor de landbouw. De canyon is op het moment heel groen vanwege de felle zon en regen op z’n tijd. Het was geweldig om te zien! Daarna gingen we door naar “Mirador del Condor” en wat zagen we er veel!! De volwassenen kunnen een spanwijdte krijgen van 2 tot 3 meter. Ze kwamen af en toe echt recht voor onze neus voorbij vliegen. Condors waren heel belangrijk in de Inca tijd. Ze geloofden dat ze naar de hemel konden vliegen omdat ze soms zo hoog gaan dat ze in de wolken verdwijnen… Hij behoort tot de grootste vliegende vogels op aarde en kan tot op wel 5000 meter hoogte leven.

De laatste dag in Arequipa hebben we eerst genoten van een paasontbijt. We hadden nog de hele dag voordat we zouden vertrekken met de nachtbus. ’s Middags hebben we door de stad gelopen. Ook nog een hele uitdaging als blondje zijnde in je korte broek. Peruaanse mannen zijn zo verlegen nog niet. Ze roepen en fluiten je na, er wordt naar je getoeterd en sommigen schreeuwen vanaf de overkant van de straat “Mi corazon, te amo”! Ook ben ik al 2 keer uit het niks in m’n kont geknepen, midden op straat… Die avond zijn we vertrokken naar Cuzco wat weer 10 uurtjes ging duren.

Al heel vroeg in de ochtend kwamen we aan en door slaapgebrek hadden we geen zin om lang te zoeken naar een hostel. Het viel sowieso al niet mee, want de prijzen liggen hier aanzienlijk hoger. Na een tijdje gezocht te hebben namen we genoegen met het beruchte Wildrovers hostel. We wisten dat het een party hostel was, maar wat we in onze kamer aantroffen was wel een beetje absurd. Om 08.00 zaten de meeste mensen al, of nog, stevig aan de alcohol, in de kamer werd coke gesnoven, iedereen had seks met iedereen en de eigenaar bleek de avond ervoor naakt op de bar gelegen te hebben. 1^e missie van die dag: zoeken naar een ander hostel. 2^e missie: Machu Picchu boeken. De rest van de dag hebben we de stad ontdekt, veel souvenir winkeltjes bekeken en lekker gegeten. De volgende dag kregen we het op onze heupen. We wilden al een tijdje naar de kapper en aangezien we vandaag niet veel te doen hadden…. Emma ging eerst, dus ik kon het nog even aankijken. Gelukkig ging het goed en dus durfde ik ook wel te gaan. Het was een meevaller en dat voor 3euro. Verder hebben we inkopen gedaan en onze dagrugzak ingepakt voor onze tour naar Machu Picchu.

Afgelopen woensdag zijn we om 08.00uur vertrokken richting Hidroelectrica. De rit was erg oncomfortabel. Opgepropt in een minibusje over slingerende weggetjes met diepe afgronden en dat voor bijna 7 uur lang… In Hidroelectrica was het nog iets meer dan 2 uren lopen langs de spoorlijn om in Aguas Calientes aan te komen, het dorpje aan de voet van Machu Picchu. Het dorp is afgesloten van het landelijk wegennet en alleen bereikbaar per trein of te voet. We kwamen er in het donker aan en het plekje zag er gelijk heel schattig uit, gelegen naast een wild stromende rivier. We werden naar ons hostel gebracht en daarna kregen we diner waarbij ons alles werd verteld voor de volgende dag.

En toen was het eindelijk zover!! Op naar Machu Picchu!!! Om 04.30 vertrokken we vanaf het centrale plein richting de trail. Na 5minuten lopen begon het lichtjes te druppelen. Toch maar voorzorgsmaatregelen genomen en de regenjas en tassenbeschermers tevoorschijn gehaald. Helaas ging het alleen maar harder regenen. De wandeling naar boven was dus door de stromende regen, alleen maar traptreden en spekglad. Maar afgetraind dat we zijn ;-) bereikten we om 06.15 hijgend de top. Na alle controles, zeiknat en bibberend van de kou kregen we een 2uur durende uitleg met een gids. Rond dat tijdstip was er bijna niemand en wat is het toch geweldig als je dan eindelijk daar boven staat! Wel veel wolken maar dat maakte het ook wel heel mysterieus. Na de uitleg was het wachten totdat de regen stopte. Dit heeft wel een aantal uren geduurd, maar gelukkig hadden we de hele dag. Begin van de middag klaarde het af en toe een beetje op en konden er toch prachtige plaatjes geschoten worden. Onvoorstelbaar dat ze hier vroeger leefden. Om hier te komen hadden de Inca’s een steil bergpad waar ze meerdere dagen over deden. De stad is door zijn moeilijke ligging nooit door de Spanjaarden ontdekt en daarom nooit vernietigd. In juni 2013 is Machu Picchu 102 jaar wereldwijd bekend. Per dag mogen er 2500 mensen naar binnen. Ze zeggen dat de stad ieder jaar 1cm zakt waardoor ze misschien wel in korte tijd het werelderfgoed willen sluiten… De rest van de info kunnen jullie vinden op internet ;-) Al met al was het echt een geweldige ervaring!!!

De weg terug vanaf Aguas Calientes was precies hetzelfde als 2 dagen ervoor al zat het niet echt mee. Na de 2 uren terug te hebben gelopen stond er geen busje op ons te wachten. Dit duurde nog eens een uur. Terug opgepropt in de minivan was er een stuk weg gesloten waardoor we weer moesten wachten. Weer even later was er een enorme file omdat er een aantal vrachtwagens omhoog kwamen op een wegje waar net geen 2 auto’s langs elkaar kunnen. We moesten dus in het pikkedonker in z’n achteruit en vervolgens weer maar eens wachten totdat we weer verder mochten. Al met al mocht deze drama de pret niet drukken want wij zaten nog steeds met een dikke glimlach te denken aan het uitzicht van de Machu Picchu!!

Nu zijn we weer terug in Cuzco. Het weer was niet al te best vandaag en voor de rest van de week ziet het er ook niet goed uit. Dus ik denk zomaar dat onze backpacks binnen nu en heel snel in een andere stad staan. Maar dat allemaal de volgende keer. Hopelijk krijg ik het nog voor elkaar om vandaag de foto’s te plaatsen, want jullie zijn natuurlijk vreselijk nieuwsgierig….!! ;-)

Chaoo!