Hallo allemaal,

Hier weer een nieuw verhaal vanuit Bolivia.

Op 2 maart ben ik vanuit Potosi aangekomen in Sucre. Na een stevig diner ben ik gelijk het nachtleven ingedoken, het is immers zaterdag. Toen mijn 20 euro op was, had ik hem al stevig hangen. Tsja, je kan hier ook zo goedkoop zat worden… Met moeite kon ik mijn hostel terugvinden.

De volgende dag werd ik toch echt 2 uur later wakker dan ik had gewild. Vandaag zouden we naar de dinosaures tracks gaan, maar na een uur op de bus te hebben gewacht begrepen we wel dat die op zondag dus niet gaat. Toen heb ik maar een beetje door de stad geslenterd. De stad is groot, met een kleinschalig centrum, het is gezellig en veilig. Ik voel me wel goed hier! Nadat ik een dag later de dinosaurus afdrukken had bezocht besloot ik dan ook om hier nog een tijdje langer te blijven, maar hier ga ik zo op verder. De afdrukken waren te bewonderen op de berg “Cal Orko” vanaf Parque Cretacio. Met een verrekijker kan je blijkbaar meer dan 5 duizend voetafdrukken vinden van meer dan 150 verschillende dinosaurussen. De berg is een nationaal monument en toeristen mogen niet te dichtbij komen. Nog steeds vinden ze meer en meer sporen. Op basis van de afdrukken hebben ze dino’s op ware grote gemaakt, indrukwekkend. Die middag ben ik opzoek gegaan naar een spaanse school, aangezien ik hier toch wel iets langer wil blijven. Dit ging met niet al teveel moeite. Vanaf morgen begin ik aan een 20 uur durende lesweek. Heb er zin in!!!

Vanaf vandaag krijg ik 5 dagen lang iedere dag 4 uur spaanse les van 08.30 tot 12.30. De school heet “Me Gusta Spanish School” en zit op de 2^e verdieping van een hele drukke straat middenin het centrum tegenover de markt. Iedere dag loop ik op mijn gemakje die kant op en haal een vers fruitdrankje als ontbijt op de markt. De school is best klein en er zitten op het moment ongeveer 17 leerlingen. Ik zit samen met 2 anderen in een klasje. Onze leraar is heel relaxed en kan het allemaal wel goed uitleggen. Toch krijg je stiekem veel informatie binnen in die paar uren. De eerste dagen waren dan ook niet echt heel makkelijk. En een nieuwe taal uit een vreemde taal leren (engels naar spaans) is ook niet altijd even makkelijk. Toch heb ik het echt super naar mijn zin. We trekken er ook regelmatig op uit met ons klasje. Dan moeten we weer iets kopen of vragen of we moeten mensen aanspreken op straat. Kijk, zo leer je nog eens iets op een leuke manier! Op de helft van de week werd ik echt vreselijk ziek. Hevige buikkrampen, het leek wel voedselvergiftiging. Heb mijn lessen wel gewoon doorgezet maar de rest van de dagen heb ik niet veel gedaan als alleen maar op bed gelegen te hebben. Vanaf woensdag tot zaterdag werd het alleen maar erger. Toen heb ik dus ook besloten om naar de dokter te gaan. Gelukkig kreeg ik iemand mee die voor me wilde vertalen. Blijk ik een zware darminfectie te hebben. Met een hele dosis pillen ben ik terug naar huis gestuurd. Vanaf toen ging het gelukkig beetje bij beetje beter.

Omdat ik in deze toestand toch niet kon reizen, heb ik besloten om er nog een week spaanse les aan te plakken en ik kan nou echt niet zeggen dat ik het nou zo erg vind. Buitenom het huiswerk vind ik het echt super! Ondertussen ben i k begonnen aan mijn 2^e week les. Andere leraar en een nieuw persoon in de klas. Ook wordt er helemaal geen engels meer gepraat, alleen als we iets echt niet begrijpen. Het spaans verstaan gaat me redelijk goed af als het niet te snel gaat, maar terug praten en alles in de goede volgorde zetten is nog heel moeilijk. En ik voel me gelukkig weer helemaal mezelf!

Afgelopen vrijdag had ik mijn laatste lesdag. Ik had er eigenlijk wel een vreemd gevoel bij. Een dag daarvoor had ik Emma ontmoet, een Nederlands meisje waar ik al een tijdje contact mee heb. Leuk om elkaar hier te zien. Als het klikt gaan we een tijdje samen reizen. Om de lesweek af te sluiten zijn we de vrijdag goed op stap geweest. Met al die “happy hours” heeft niemand het te laat kunnen maken. Maar super gezellig was het wel.

Voor het weekend hadden we een trip geboekt naar Tarabucco waar een traditioneel festival gehouden werd. We gingen er met ongeveer 30 man naartoe, 15 mensen had ik op school ontmoet. Het is maar een uurtje rijden vanaf Sucre. Daar aangekomen was het echt vreselijk koud. Ze hadden ons al gewaarschuwd dat het zo druk zou worden dat we onze slaapzak mee moesten nemen en genoeg kleren omdat we waarschijnlijk op de grond moesten slapen. Ach, wat maakt ons het uit, dachten we, maar toen we voelden hoe koud het werkelijk was schrokken we allemaal wel een beetje. Daar aangekomen werden we naar een huis gebracht waar ze een ruimte hadden met een aantal matrassen. Bleek dat er maar een aantal mensen daar konden slapen. De andere 20 werden naar een ander huis gebracht maar ook hier konden we niet allemaal terecht. Pff zeg, hoe moeilijk is het om van tevoren het aantal mensen op je lijst te checken..? Uiteindelijk, bijna een uur later werden de laatste 10 personen waar ik ook bij zat naar een soort trouwkapel gebracht waar we moesten wachten omdat ze matrassen gingen regelen. Ook dit duurde weer een uur. Net voordat we voor diner vertrokken kregen we dan eindelijk 10 matrassen. Deze hebben we allemaal tegen elkaar aangeschoven zodat we 1 groot bed hadden. Kunnen we lekker tegen elkaar aankruipen als het zo koud is haha. Na een vreselijk diner met droge rijst en een soort lama vlees gingen we richting het grote concert. Dit werd gehouden in een soort arena. Voordat we naar binnen mochten moesten we in de rij gaan staan voor een gratis ticket. Niemand die hier de logica voor snapte, maar oke. Toen terug in een andere rij om naar binnen te mogen. Bij de deur stonden wel 20 politiemannen. Niet iedereen had een ticket omdat ze “uitverkocht” waren. Waarschijnlijk mochten er niet meer mensen binnen vanwege de veiligheid. We werden dus met brute kracht uit de rij getrokken. “No ticket, no entrada gringos! Van een oud stukje papier dat ik nog in mijn tas had, hebben we kleine stukjes papier gescheurd. En wat denk je? Hiermee kwamen we binnen, ze controleren de stempel niet eens!! Binnen was het echt vreselijk druk. Het concert zelf was echt stom. Duffe muziek en veel geklets tussendoor. Ook verkochten ze geen druppel alcohol. Na een uur hadden wij het dus wel gezien. Toen we weg wilden bleken alle 3 de uitgangen gesloten te zijn. We zaten dus gewoon vast! Ze vertelden ons dat de deuren pas om 3 uur open zouden gaan en dat zou nog 3,5 uur duren! Na die brand 2 maanden geleden in die club in Brazilie wordt je hier echt niet vrolijk van. Voelde me echt een kip in een kistje en iedereen werd bang, want wat gebeurd er als er brand uit zou breken? Bleek dat ze buiten met traangas aan het spuiten waren omdat er meer mensen naar binnen wilden en ze de deur aan het forceren waren!! What the fuck!!! Eindelijk buiten hebben we een goede fles drank gekocht die we op het centrale plein opgedronken hebben. Daarna zijn we doorgegaan naar een huisfeestje.

Pff, dit was waarschijnlijk de ergste nacht tot nu toe. Bedekt in een laag kleren met een sjaal rond je nek, opgerold in een slaapzak met nog een deken daarboven op en het nog ijskoud hebben is echt geen pretje! Gelukkig was het weer overdag een stuk aangenamer. Om 11 uur begon de parade. Zittend op de stoep hebben we gekeken naar de traditionele dansjes, kleding en muziek. Lang hebben we er niet gezeten. Mensen hier zijn zo asociaal dat ze gewoon half op je gaan zitten, tegen je aanbeuken of 10 keer aan je arm of broek trekken omdat ze je flesje cola of lolly willen. Zo irritant! De markt zelf was wel heel leuk. Dat hebben ze hier iedere zondag en het is mega groot. Heb een lama trui gekocht want die zijn echt lekker warm! Eind van de middag hadden ze een soort offer totempaal gemaakt waar ze allemaal spullen voor de goden aan gehangen hadden. Er hingen zelfs 2 karkassen van een koe aan… Wat een aparte cultuur! Eenmaal terug in het huis waar we gingen verzamelen bleek dat iemand een kuiken had gekocht voor omgerekend 0,10 eurocent. Dit weekend kon niet gekker worden! Om 5 uur waren we weer veilig en vertrouwd terug in het “normale” Sucre.

Over 3,5 uur stap ik de bus in richting La Paz. Vind het wel een beetje jammer dat ik hier wegga, want de stad is echt super relaxed. Toch wordt het weer tijd voor wat nieuwe actie. Kijken waar we nu weer terecht komen! Tot het volgende verhaal!!

Liefs