Hallo hallo,

Hier alweer een nieuw verhaal voordat ik weer achter raak met mijn travel stories!

24 februari werd ik om 08.00 uur opgehaald en naar het grenskantoor van Chili gebracht. Het was even wachten, maar alles verliep redelijk snel. 8 km verderop werden we in gestempeld in Bolivia. Daar ruilden we de bus in voor een 4x4. Met 2 auto’s, 10 personen, gingen we het nieuwe avontuur aan! We reden de hele dag door Desert de Dali. Uiteraard allemaal onverharde wegen maar het was geweldig om in het grote “niks” te zijn. We zijn gestopt bij Laguna Verde en Laguna Blanca. Overal flamingo’s en het water leek wel een spiegel. De foto’s hebben jullie waarschijnlijk al gezien op facebook. We zijn vaak gestopt om van het prachtige uitzicht te genieten en ook konden we een duik nemen in Aguas Calientes, een natuurlijke warm waterbron. Toen op naar Geysers Sol de Mañana. Ik was blij dat we coca bladeren bij hadden want we zaten op een hoogte van 4850 meter! Ook deze geisers spoten geen water maar waren wel super actief. Zelfs de modder kookte door de intense hitte. Het weer is ook heel apart op deze hoogte. De zon is heel sterk maar de wind kan koud zijn. Het was dus 20 keer trui aan, trui uit. Na de geisers werden we naar ons “hostel” gebracht. Een gebouw in the middle of nowhere, zonder douche, elektriciteit van 21.00 tot 23.00 en 5 lagen met dekens op de bedden. De gemiddelde temperatuur hier is 28 graden overdag tot -20 in de nacht! Voor het diner zijn we nog naar Laguna Colorada gegaan, een rode lagune met duizenden flamingo’s. Na het eten hebben we een paar flessen wijn opengetrokken om op te warmen, maar Boliviaanse wijn is echt niet om te pruimen…

De volgende dag zouden we om 09.00 vertrekken maar onze gids kwam maar niet opdagen. Wij helemaal boos want we zaten ondertussen al een uur te wachten. Blijkt het hier weer een uur vroeger te zijn, oeps… Snel op naar Arbre de Pierre, een vreemde rotsformatie die uit het niks opduikt. Ook in Valle des Roches zagen we van die vreemde formaties. Vandaag was het vooral veel rijden om op tijd in Uyuni aan te komen. In San Cristobal konden we even gebruik maken van het toilet, maar na betaald te hebben en 1 stap in het hokje gezet te hebben, wist ik niet hoe snel ik daar weg moest! Welcome to Bolivia!! Moet dus maar gaan wennen aan wildplassen, wat overigens bijna iedereen hier doet…. Vlak voordat we bij onze verblijfplaats aankwamen zijn we nog langs Cimetiere Destrains gegaan, een treinen kerkhof, tjsa.. Tijdens het diner viel de stroom uit tot aan de volgende morgen vanwege het slechte weer. Lekker ouderwets met kaarsen rond een tafeltje gezeten met een paar flessen wijn.

Eindelijk was het zover, op naar de grootste zoutvlakte ter wereld, Salar de Uyuni! Onderweg werden we achtervolgt door een luid toeterende politiemotor. Wij snapten er niks van. Na een hevige ruzie en zelfs een paar klappen kregen we uitleg. Onze chauffeurs hadden een kortere route genomen zodat ze geen entree geld hoefden te betalen, maar ze werden gesnapt. Het viel niet te ontwijken, ze moesten mee en betalen. Half uurtje later zaten we weer op de weg. De zoutvlakte is immens groot. Vroeger was het een meer maar al het water is verdampt en alleen het zout is overgebleven. In het begin van de Salar lag veel water. Het had de avond ervoor ook wel heel veel geregend. Het was super mooi om te zien, maar iedereen was tegelijkertijd ook een beetje teleurgesteld omdat we dachten dat de hele zoutvlakte er zo uit zou zien. Gelukkig is het zo groot dat dit niet het geval was. Een paar meter verder was de Salar kurkdroog. Zo spectaculair om dit te zien! Terug in Uyuni heb ik gelijk een ticket naar Potosi geboekt. Hier is voor de rest toch niks meer te beleven. Had me op het ergste voorbereid maar de 4 uur durende rit viel reuze mee!

In Potosi zelf heb ik niet zoveel gedaan. De prijzen liggen hier zo laag dat een prive kamer met tv redelijk goed in een backpackers budget past. Daar moet dan natuurlijk ook wel gebruik van gemaakt worden! Potosi is de hoogst gelegen stad van de wereld, 4100 meter. ’s Nachts kan het dus ook super koud worden. 3 avonden een goede film kijken met het kacheltje aan is dus echt niet zo stom. De stad is wel bekend om de zilver mijnen. Deze wilde ik alleen niet bezoeken. De laatste 100 jaar zijn er meer als 8 miljoen mannen gestorven door dit werk… Je gaat 80 meter de grond in, weinig zuurstof en claustrofobische gedachten krijg je ervan. Een dagje markt slenteren was ook leuk. De andere dagen heeft het weer volop geregend…

Gisteren ben ik aangekomen in Sucre, de voormalige hoofdstad van Bolivia. Volgens mij een leuke, veilige stad met een gezellig centraal plaza, maar hierover meer in mijn volgende verslag!

Liefs!