Hallo allemaal,

Tijd weer voor een nieuwe update. Ondertussen ben ik alweer honderden kilometers verder naar het zuiden gereisd. Vanaf Puerto Iguazu ben ik namelijk in 22 uur tijd aangekomen in Cordoba, de 2 na grootste stad van Argentinie. Onderweg zijn we vanaf de tropische regenwouden terecht gekomen op de droge Sierra vlaktes waar je af en toe een boerderij voorbij ziet komen of een Gaucho (Argentijnse cowboy) op zijn paard voorbij ziet huppelen. Het landschap is hier niet meer dan droge uitgestrekte gebieden met een paar grasbollen hier en daar. Een teken dat we verder in het zuiden zijn en het landschap steeds ruiger gaat worden.

Aangekomen in Cordoba beviel mijn eerste indruk niet zo goed. Het was bij de busterminal gelijk al mega druk en kon mijn weg niet goed vinden. De straten zagen er verlaten uit en alles leek heel uitgespreid te liggen. In het hostel had ik 4 andere kamergenoten. 3 mensen uit Israel en een jongen uit Zwitserland. De dag was min of meer al bjina voorbij, dus veel heb ik die dag niet meer gedaan.

De eerste nacht in het veel te kleine kamertje met te weinig frisse lucht was overleefd. Tijd om de stad een beetje te gaan verkennen. Muziekje op, plattegrond mee en gaan! Het kaartlezen gaat me steeds beter af. Na een aantal museums en kathedraals bezocht te hebben had ik het eigenlijk alweer wel gezien. Niks voor mij, al die historische dingen. Die avond werdt er een Asado (Argentijnse BBQ) georganiseerd in het hostel. 600gr vlees, stukje brood, paar liter flessen bier en een aantal flessen wijn, wat was het gezellig! Later die avond een drankje gedaan met mijn kamergenoten. Met hun ben ik ook doorgegaan richting een salsa club. Komt er op een duur een Argentijn bij me staan die dolgraag een dansje wilde doen. Dat ging natuurlijk voor geen ene meter. Om 5 uur hield ik het voor gezien... Na een kleine kater de volgende dag stonden er dingen op het programma die echt gedaan moesten worden, zoals een busticket boeken. Dit viel niet mee. Er praten maar zo weinig mensen engels dat ik heel veel met handgebaren moet werken. Gelukkig heb je dan toch een uur later je busticket in handen. Toch nog maar een spoed cursus spaans doen dan? De volgende dag vertrok mijn volgende 22 uur durende rit richting Puerto Madryn. Ook dit viel weer niet mee, zoeken naar de juiste terminial terwijl ze er 94 hebben...

Bijna aangekomen op de plek van bestemming, werdt onze bus gestopt voor een drugscontrole. Passaporte por favor!! Gelukkig vonden de honden geen spoortje drugs dus we konden weer snel verder. Het plekje ziet er leuk uit met een mooi strand. Met de plattegrond ben ik het hostel gaan zoeken waar Julia ook verblijft, een duits meisje dat ik in Puerto Iguazu heb ontmoet. Ook hier leerde ik gelijk weer mensen kennen, Carolien en Jens uit Duitsland. Met hun heb ik ook gelijk plannen gemaakt voor de volgende dag. Om ons budget een beetje laag te houden hebben we met zn allen boodschappen gedaan en in het hostel gekookt. De steaks die je hier kan krijgen zijn echt geweldig. 5 tot 6 cm dik voor maar 24 pesos (ongeveer 3,50 euro)

De 2e dag hier ging de wekker om half 7 af, op naar Peninsula Valdes, in totaal zo een 400 km rijden. In Punto Norte hebben we een zeehonden en zeeleeuwen kolonie bezocht. Wat lagen er veel zeg. En ook heel veel baby\'s, schattig om te zien. Maar wat maken die beesten een kabaal. Het lijken wel beren! Dit is ook de ultieme plek om orka\'s te spotten, maar het seizoen was al voorbij. Op naar de volgende stop, Caleta Valdes, waar de pinguins waren. Wij stonden bovenaan de clif, dus ze waren redelijk ver weg. Een paar pinguins kwamen naar boven en die kon je bijna aanraken. Jeetje, wat zijn ze schattig van dichtbij. Toen op naar de zeeolifanten, maar er waren er niet zoveel meer omdat ze rond deze tijd vertrekken richting Antarctica. En het zijn vreselijk luie beesten, liggen alleen maar in de zon en bewegen bijna niet. Later die dag kwam er ontzettend veel wind opzetten. Dat belooft niet veel goeds voor morgen.

Inderdaad, het was super slecht weer vandaag. Veel regen en het was zo koud dat ik zelfs mijn fleecevest en windjack aan moest trekken. Nutteloze dag dus, maar toch hebben we een stevige wandeling gemaakt langs de boulevard. We kwamen uit bij een museum waar een skelet hangt van een walvis die hier in 2001 is aangespoeld. Indrukwekkend. De laatste 2 volle dagen heb ik aan het strand gelegen. Toch even een kleurtje opbouwen. De laatste dag ging ik alleen richting het strand omdat de meeste mensen alweer vertrokken waren. Kwam er een vervelende Argentijn naast me liggen die een heel verhaal ging vertellen. Natuurlijk snapte ik er de ballen niet van. Zegt hij op een duur een aantal keer: Besa me. Oh nee, dat betekent kus me. Wegwezen hier!! Na nog wat aandringen of ik toch niet wilde blijven heb ik gezegd dat hij zn mond moet houden en dat ik wegging... Achteraf best grappig.

Op dit moment zit ik te wachten op mijn bus die me over 2,5 uur in 20 uur tijd naar Rio Gallegos brengt. Koen uit Amsterdam, die ik hier in het hostel ontmoet heb, zit al in de bus en wacht me daar op het busstation op. Dan nemen we samen de volgende bus die er nog 4 uurtjes over doet om ons naar El Calafate te brengen. Daar staan weer veel mooie dingen te wachten, maar dat lezen jullie in mijn volgende verslag!

Adios