Dinsdag 11 november ging het grote avontuur weer van start. Deze keer op naar india!! Na een goede vlucht met een overstap in istanbul kwamen we de volgende dag om 5 uur s’ochtends aan in mumbai waar het al 32 graden was. Via het internet hadden we al een hostel geboekt. De taxichauffeur die ons daar bracht, zette ons af in een donker, nauw, doodlopend steegje. Dit voelde niet echt goed aan... Gelijk werdt ons duidelijk wat we zoal aan gaan treffen hier in india. Vervuilde lucht, overal afval, koeien op straat, een chaos aan verkeer en mensen. Ondanks dat ik al veel gezien heb was dit toch best een cultuurshock! De taxichaufeur heeft ons naar een andere plek gebracht die wel veel te duur was voor indiaanse begrippen maar we waren zo moe dat we er genoegen mee namen. Rondom ons hotel was helemaal niks aangezien we niet in het centrum zaten maar nog steeds dicht bij het vliegveld. We hebben min of meer de hele dag gebruik gemaakt van onze kamer. Na even op straat te hebben gelopen, merkten we hoe erg je hier als blank persoon wordt aangestaard.

Nadat we ontbeten hadden met jam en witte toast dat meer weg had van een vaatdoekje, hebben we een taxi genomen naar het centrum. Gelijk kwamen we al meer toeristen tegen wat ons wel een fijner gevoel gaf. We vonden al snel een hostel en het backpackers gevoel kwam langzaam aan alweer terug. Ondanks dat de laatste reis nog niet eens zolang geleden is, is het toch altijd weer wennen om uit je tas te moeten leven. Die dag hebben we nog een beetje rond gelopen maar daar was het eigenlijk gewoon veel te warm voor. Aclimatiseren in een lange broek met een shirt wat je schouders bedekt is toch niet al te prettig...Ook hebben we zonder al teveel problemen een treinkaartje kunnen bemachtigen waarvoor je eigenlijk vantevoren al de gegevens van de trein op moet zoeken en dat dan op een formulier moet schrijven dat je vervolgens inleverd op het station. Treinen moet je hier eigenlijk al een aantal dagen voordat je wilt reizen boeken omdat er iedere dag zoveel mensen de trein nemen. Er komt dus best wat planning bij kijken. We hadden best last van een jetleg dus we gingen vroeg naar bed.

We waren al gevraagd om mee te spelen in een bollywoodfilm. En dat gingen we vandaag doen. Met een hele bus toeristen zijn we naar de set gegaan waarbij we als achtergrond personen mochten meedoen. Beetje heen en weer lopen dus. Het was een leuke ervaring maar omdat alles 20 keer overmoest werdt het heel erg langdraadig. Niemand heeft echt de leiding dus iedereen schreeuwt maar door elkaar heen. We zijn er de hele dag zoet mee geweest en staan zelfs op de foto met een hele bekende bollywood acteur! Ook hebben we er een zakcentje mee verdient van 500 roepies dus dat is mooi mee genomen!

Zaterdag hebben we s middags de trein genomen die ons in 8 uur tijd van mumbai naar ahmadabad bracht. Hier hadden we een overstap om vervolgens de nachttrein te nemen naar udaipur die er nog eens 10,5 uur over deed. Op de eerste trein hadden we een gewone stoel van 3 op een rij die overduidelijk voor kleine mensen is gemaakt. Bij het instappen werden we flink aangestaard en iedereen was heel nieuwsgierig naar ons. Ik kwam in gesprek met een oudere lokale man die achter me zat. Van hem heb ik ook een kopje chai tea gekregen waar ik nu al helemaal verslaafd aan ben, hoe lief! De tussenstop was heel hectisch. We konden het goede perron niet vinden dus liepen het station weer uit waar het zwart zag van de mensen. Er lagen wel honderden indiers buiten en in het station te slapen. Echt heel erg om te zien.... Tot overmaat van ramp leek het ook nog eens of ze daar nog nooit blanke mensen hebben gezien en scheurde mirte ook nog eens uit haar broek.... De nachttrein was een “sleeper” waarbij er in 1 wagon 4 gedeeltes inzitten waar dan weer 6 bedden in hangen. Wij lagen samen in 1 zo een gedeelte. Bij de eerste stop stapten er 2 militairen met geweer in die perse bij ons moesten gaan liggen terwijl er nog zoveel bedden vrij waren! Heel vreemd. Waarschijnlijk gewoon voor onze veiligheid aangezien het een lokale stoptrein was midden in de nacht. Achteraf waren de militairen heel cool. Ondanks dat we ze s nachts een beetje in de gaten hebben gehouden was er s ochtends een leuk gesprek En mochten we zelfs hun geweren even vasthouden haha.

Aangekomen in udaipur hebben we een riksja genomen naar een hostel waar we een eigen kamer met badkamer hebben genomen voor €2,50 p.p en nog heel netjes ook! De hele dag hebben we door het stadje gewandeld wat bruist van het leven op straat. Een simpel stukje lopen is hier al een hele opgave. Iedereen rijd waar hij wilt rijden, iedereen loopt waar hij wilt lopen, de koeien moeten ontweken worden en er wordt zoveel getoeterd dat je er gehoorbeschadiging aan overhoud.

Op onze laatste dag in udaipur hebben we een tour gedaan met een riksja oftewel een tuk-tuk. Rijdend langs het pichola meer kwamen we aan bij de “ahar” waar 371 grafmonumeten lagen die prachtig gedecoreerd waren. De 2e stop was op een lokale markt. We gingen bij een vriend van onze chauffeur een kopje chai tea drinken die ook een kruidenwinkeltje had. Lekker kletsend mochten we vanalles proeven. Echt geweldig, al die kleuren en geuren! De mensen waren ook heel vriendelijk. Uiteraard weer heel nieuwsgierig want zoveel blanke mensen liepen er niet rond. We hebben ook nig een bezoekje gebracht aan het city palace wat wel indrukwekkend was maar de hele geschiedenis erachter kregen we niet zo goed mee. Als kers op de taart mochten we zelf nog in de riksja rijden. Hoe gaaf is dat. Nu keken mensen wel heel erg raar haha. Gelukkig was het op een rustig stuk, want in dit hectische verkeer zou ik zelf nooit achter het stuur stappen!!

Op het moment zitten we in het rahjastan gebied waar we verschillende dorpjes bezoeken, maar hierover meer in het volgende verhaal!